เหตุใดเมื่อปฏิบัติแล้วเกิดอาการเครียด...?
ถาม : ตอนนี้หนูพยายามที่จะอยู่ตรงนี้ให้ได้ จิตใจจะได้อยู่กับคำภาวนา แต่ความรู้สึกหนูทำไมเครียด เรื่องอะไรต่อมิอะไร..?
ตอบ : การภาวนาถ้าหากว่าเริ่มทำมากขึ้นก็จะเครียด มีขั้นตอนหนึ่งที่ทุกคนจะต้องประสบเลยก็คือ ระหว่างที่ยังไม่สามารถปรับตัวเองให้พอดีกับการปฏิบัติได้ ก็จะเกิดอาการเครียด ถ้าเมื่อไรที่เห็นจุดพอดีของตัวเองแล้วทำตามนั้น ก็จะเริ่มสบาย อาการแบบนี้เป็นกันทุกคน ถาม : ตอนนั้นทุกคนจะมีอาการไม่เหมือนกันใช่ไหมครับ ? ตอบ : ใช่..จะมากน้อยสูงต่ำต่างกัน ถ้าหากว่าเราปรับตัวได้เมื่อไรก็สบาย สมัยอาตมาบวชใหม่ ๆ ๓ พรรษาแรก โอ๊ย...เจ้าประคุณเถอะ..อยากจะสึกวันละเป็น ๑๐๐ ครั้ง จนกระทั่งอาตมาปรับตัวได้ว่า เออ...เราต้องเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับศีล ขยับตัวเมื่อไรก็รู้ว่าศีลจะขาดหรือเปล่า เราถึงจะระมัดระวังตัวได้ แบบนี้ค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย เพราะฉะนั้น..ของโยมก็เหมือนกัน อันดับแรกเราก็ระวังรักษาศีล ต่อมาก็ทำสมาธิเพื่อป้องกันไม่ให้กิเลสกินใจของเราได้ เท่ากับทำงานหลายอย่าง แล้วการงานในชีวิตประจำวันก็ต้องทำด้วย แบบนี้ถ้ารับไม่ไหวก็จะเครียด ถึงเวลาที่ปรับตัวได้เมื่อไรก็สบาย ถาม : เราก็ต้องพยายามทำไปเรื่อย ๆ หรือคะ ? ตอบ : ทำไปเรื่อย ๆ รู้สึกว่าเครียดก็ลดลงมานิดหนึ่ง รู้สึกว่าหย่อนก็เพิ่มขึ้นไปนิดหนึ่ง ต้องคอยสังเกตตัวเองไว้ตลอดเวลา แล้วจะเจอจุดที่พอดีของตัวเอง สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนพฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๔๕ |
เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 17:13 |
ค้นหาในเว็บวัดท่าขนุน
เว็บวัดท่าขนุน Powered by vBulletin
Copyright © 2000-2010 Jelsoft Enterprises Limited.