กำลังใจของเราดี มันจะไม่มีใครเลว
 

เมื่อกี้โยมที่เขามาถวายสังฆทาน เขาขายเสื้อผ้าอยู่ตรงซอยร้อยล้าน ทีนี้ในเมื่อเขาขายเสื้อผ้าของเด็กวัยรุ่น เขาก็ต้องแต่งตัวอย่างนั้น เขาอยากมาทำบุญเพราะฉะนั้นอย่าไปตำหนิคนดีนะจ๊ะ
ทั้งเนื้อทั้งตัวทั้งบนทั้งล่าง มีผ้าอยู่ ๒ คืบ มันดูสวยแต่ว่าถ้าเราจะเอาเรื่องกาลเทศะมันก็ไม่ได้ แต่คราวนี้ของเขากำลังขายของอยู่แล้วเขาก็ตะเกียกตะกายมาถวายสังฆทานก่อน แล้วก็วิ่งกลับไปขายใหม่

เพราะฉะนั้นบางอย่างมันต้องดูก่อน และโดยเฉพาะถ้าหากว่ากำลังใจของเราดีมันจะไม่มีใครเลว ถ้าเรายังตำหนิใครอยู่ให้รู้เลยว่าตัวเราเองแย่ บางอย่างมันเป็นความจำเป็น เพราะฉะนั้นพิจารณาด้วย แต่สำหรับคนที่ไม่รู้กาลเทศะจริง ๆ อย่างนั้นยิ่งน่าสงสาร เพราะว่ากำลังใจของเขานั้นแสดงว่ายังหยาบมาก ไม่รู้ว่าอะไรเหมาะอะไรควร เพราะฉะนั้นหากเป็นบุคคลประเภทนั้นยิ่งน่าสงสารไม่น่าตำหนิ กว่าจะรู้อะไรดี อะไรชั่ว อาจจะต้องเกิดอีกนานมาก และไอ้การเกิดนานนี่มันน่ากลัวจริง ๆ เพราะพลาดเมื่อไหร่มันลงอบายภูมิ

ถ้าหากว่ารักเขาเมตตาเขาก็แอบ ๆ สะกิดกระซิบบอกเขาหน่อย"

หลวงพ่อพูดเล่น ๆ ว่า " แล้วเป็นอย่างไร วูบแรกที่เห็น หน้าตาดีหุ่นดียังพอให้อภัย แต่ถ้าเห็นอีกคนแล้วหน้าตาไม่ได้เรื่องนี่...ด่ากลับเลย ๕๕๕๕๕ "

สมัยก่อนท่านชอบแซวเด็ก ๆ "เป็นอย่างไรลูก....สตางค์ไม่พอเหรอ ซื้อมาได้แค่ครึ่งตัวเอง"