ชอบพิสูจน์ ชอบทดลอง
 

มีบางครั้งอาตมาก็ไม่มั่นใจความรู้ของตัวเอง มีผีตนหนึ่งแต่เป็นผีที่วิเศษมากเลย ท่านมาบอกว่าตายแล้ว และไปพระนิพพานแล้ว อาตมาก็ว่า มีอะไรเป็นข้อพิสูจน์ได้ เอาแบบนี้ก็แล้วกัน วันนี้ก่อนนอนถ้าอาตมาได้เงินหนึ่งร้อยบาท ถึงจะเชื่อว่าไปพระนิพพานจริง ตอนนั้นกำลังเจริญกรรมฐานภาคค่ำอยู่นะ เลิกกรรมฐานทุ่มครึ่งก็นอนแล้ว

ปรากฏว่าพอเสียงกริ่งหมดเวลา ลืมตาขึ้นมา มีโยมคนหนึ่งเอาเงินมายัดใส่ย่ามให้หนึ่งร้อยบาท เออจริง..แสดงว่าผีท่านนั้นต้องไปพระนิพพานแน่ ๆ เลย ...(หัวเราะ)... ขอน้อยไปหน่อย รู้อย่างนี้ขอเยอะกว่านี้หน่อยก็ดี โยมคนนั้นก็ไม่ได้รู้จักมักจี่กันมาก่อน อยู่ ๆ ก็เอาเงินมายัดให้ แล้วให้แค่รูปเดียวด้วย

แบบนั้นยังดี เท่ากับร่วมบุญกันโดยอัตโนมัติ เดือนก่อนอาตมาไปไหว้พระแก้วมรกต เพราะเมื่อมากรุงเทพฯ ต้องไปไหว้พระแก้วทุกเดือน อาตมากราบไหว้อธิษฐานอย่างสบายใจ ก็จะคงนานน่าดูแหละ พอลืมตากำลังจะลุก ก็มีเสียง "นิมนต์ค่ะ" โยมเขาถวายอาหารมา แล้วอาตมาจะทำอย่างไร ก็หิ้วไปทั้งข้าวทั้งกับนั่นแหละ คนก็มองกันเป็นตาเดียว คงจะคิดว่า "เออ..พระรูปนี้รอบคอบน่าดู ขนาดไปไหนยังเตรียมอาหารไปด้วย" เขาถวายมา จะไม่รับก็ไม่ได้ กลางโบสถ์วัดพระแก้วเลย แล้วอาตมายังต้องเดินทางต่ออีก คนอยากได้บุญแต่ไม่ได้ดูตาม้าตาเรือแบบนี้มีเยอะเหมือนกัน...

อีกครั้งหนึ่งตอนนั้นอยู่ที่ วัดเทพศิรินทราวาส ปกติอยู่วัดนี้อาตมาเดินบิณฑบาตประมาณสองเสาไฟฟ้าอาหารก็ล้นบาตรแล้ว วันนั้นคิดแผลง ๆ ขึ้นมา จึงตั้งใจอธิษฐานว่า "วันนี้ใครก็ตามที่ใส่บาตร ขอให้เป็นเฉพาะคนที่ร่วมบุญกันมาแต่ในอดีตชาติเท่านั้น ปัจจุบันนี้ไม่เอา" ตั้งใจว่าจะกินของเก่าแล้ว ปรากฏว่าวันนั้นมีคนใส่แค่สองคน ขนาดเดินทั่วตลาดโบ๊เบ๊เลย ...(หัวเราะ)... เกือบจะอดตาย... โยมที่เคยใส่บาตรเคยนิมนต์ ก็ยืนเฉยกันหมด อาตมาก็ต้องเดินเลยไป พวกเราอย่าไปลองแบบนี้นะ ที่ซึ่งเราไม่มั่นใจจะอดตายเอา..!

เรื่องประเภทนอกทุ่งนอกท่าของพระมีเยอะ แต่ละรูปนี่ซนกันทั้งนั้น หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกว่า เวลาได้อะไรใหม่ ๆ ซนทุกราย สมัยที่ท่านอยู่กับ หลวงพ่อลิงขาวและหลวงพ่อลิงเล็ก ซนเสียไม่มี แกล้งโยมจนกระทั่งหลวงปู่ปานท่านให้เข้าป่าไป ของอาตมาก็มีเชื้อสายอยู่หน่อย ๆ ถึงเวลาก็อดไม่ได้ บางครั้งการปฏิบัติธรรมก็ต้องรื่นเริงในธรรม จะเครียดไม่ได้ จำไว้นะ ถ้าเครียดเมื่อไรก็เสียผลเมื่อนั้น การปฏิบัติต้องรื่นเริงในธรรม ได้แค่ไหนก็พอใจแค่นั้น


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนเมษายน พุทธศักราช ๒๕๔๕