อาการทั้งสองแบบ ที่เกิดระหว่างการฝึกสมาธิ
 

ตอนนั้นกำลังนอนฟังเสียงสวดพระคาถาเงินล้านอยู่ ใจก็สวดมนต์ตามไปด้วย มีการพลิกตัวไปมาเพื่อให้ร่างกายได้ผ่อนคลาย แต่ก็ยังคงฟังเสียงสวดมนต์อยู่ จนมีช่วงหนึ่ง เกิดเห็นภาพพระพุทธรูปองค์สีขาว สว่างไสวมาก มีแสงสว่างออกมาจากองค์พระ จากนั้นภาพพระก็หายไป แล้วกลายเป็นมีสายฟ้าปรากฏขึ้นแทน เมื่อเห็นแบบนั้นก็รู้สึกชอบใจในสิ่งที่เห็น ไม่นานนักตัวก็เกิดลอยไปหาสิ่งที่เห็น ลอยขึ้น ลอยค้างอยู่ในห้อง ทั้ง ๆ ที่ยังไม่มีอาการควบแน่นใด ๆ เกิดขึ้นก่อนเลย เห็นทุกอย่างภายในห้องชัดเจนมาก ถึงจะไม่เท่ากับตาเห็น แต่ก็ชัดเจนจนแทบจะบอกรายละเอียดได้เลย ซึ่งในขณะนั้นก็ยังได้ยินเสียงสวดพระคาถาเงินล้านที่เปิดฟังอยู่ แต่ตอนนั้นได้ยินแต่เสียงจริง ๆ แต่ฟังไม่รู้เรื่องว่าสวดอะไรบ้าง และเสียงต่าง ๆ ที่อยู่รอบข้างก็หายไปจากความรับรู้ทั้งหมด รู้แค่ว่าตนเองกำลังลอยอยู่ในห้อง ก็เลยลองลอยออกมานอกห้อง พอคิดว่าจะออกมานอกห้อง ก็มาโผล่ที่ข้างนอกเลย ไม่ได้ผ่านทะลุกำแพงใด ๆ

ข้างนอกที่จริงแล้วยังมีคนอยู่ตามปกติ แต่ตอนที่ลอยออกมานั้นกลับไม่เห็นใครเลย เห็นแต่สวนหลังบ้านเพียงอย่างเดียว ก็เลยคิดว่าจะไปที่วัดท่าขนุน พอคิดอย่างนั้นได้สักพักก็รู้สึกว่าตัวเองไปอยู่ที่วัด แต่ไม่รู้ว่าเป็นวัดอะไร เพราะไปที่โรงครัวแล้วไม่เหมือนกับที่วัด รู้แค่ว่าเป็นวัด พอมองไปที่ตู้กับข้าว ก็เห็นมีมือยื่นออกมาจากข้างในตู้ จะไปจับของในตู้กับข้าว พอผมจ้องมองที่มือนั้น มือนั้นก็หดกลับหายไป ไม่เห็นเจ้าของมือ

จากนั้นก็เกิดสงสัยว่าเราจะเดินผ่านกำแพงได้ไหม ก็เลยลองเดินผ่านกำแพงดู แรก ๆ ก็ผ่านไม่ได้ แต่พอคิดว่าตอนนี้เราไม่มีร่างกายนะ ก็สามารถเดินผ่านกำแพงได้ง่าย ๆ

โดยตลอดเวลาที่กล่าวมานั้น ผมไม่ได้ยินเสียงอย่างอื่นเลย ได้ยินแต่เสียงสวดพระคาถาเงินล้านที่เปิดฟังไว้เท่านั้น ได้ยินอยู่ตลอด จึงรู้ว่าตัวเองไม่ได้ฝัน ยังตื่นอยู่ พอยืนคิดอะไรต่าง ๆ ได้สักพัก ก็รู้สึกว่า ตัวเองกลับมาที่เดิมแล้ว ซึ่งกำลังนอนอยู่ในห้อง กำลังนอนฟังเสียงสวดพระคาถาเงินล้านอยู่นั่นเอง

พอรู้สึกตัวเต็มที่แล้ว ก็ไม่รู้สึกง่วงอีก รู้สึกร่างกายเบาสบายดี จิตค่อนข้างสงบ คล้ายกับได้พักผ่อนมาได้พอประมาณ

ไม่ทราบว่าอาการอย่างนี้คืออะไรครับ

และถ้าเทียบกับการที่จิตต้องมีการควบแน่น ก่อนที่จะรวมเป็นจุดเดียว จนไม่รับรู้อย่างอื่นอีก เหลือแค่สติรู้ตัวนิ่ง ๆ เพียงอย่างเดียวแล้ว แบบไหนสมาธิจะสูงกว่ากันครับ

ถาม : ตอนนั้นกำลังนอนฟังเสียงสวดพระคาถาเงินล้านอยู่ ใจก็สวดมนต์ตามไปด้วย มีการพลิกตัวไปมาเพื่อให้ร่างกายได้ผ่อนคลาย แต่ก็ยังคงฟังเสียงสวดมนต์อยู่ จนมีช่วงหนึ่ง เกิดเห็นภาพพระพุทธรูปองค์สีขาว สว่างไสวมาก มีแสงสว่างออกมาจากองค์พระ จากนั้นภาพพระก็หายไป แล้วกลายเป็นมีสายฟ้าปรากฏขึ้นแทน เมื่อเห็นแบบนั้นก็รู้สึกชอบใจในสิ่งที่เห็น ไม่นานนักตัวก็เกิดลอยไปหาสิ่งที่เห็น ลอยขึ้น ลอยค้างอยู่ในห้อง ทั้ง ๆ ที่ยังไม่มีอาการควบแน่นใด ๆ เกิดขึ้นก่อนเลย เห็นทุกอย่างภายในห้องชัดเจนมาก ถึงจะไม่เท่ากับตาเห็น แต่ก็ชัดเจนจนแทบจะบอกรายละเอียดได้เลย ซึ่งในขณะนั้นก็ยังได้ยินเสียงสวดพระคาถาเงินล้านที่เปิดฟังอยู่ แต่ตอนนั้นได้ยินแต่เสียงจริง ๆ แต่ฟังไม่รู้เรื่องว่าสวดอะไรบ้าง และเสียงต่าง ๆ ที่อยู่รอบข้างก็หายไปจากความรับรู้ทั้งหมด รู้แค่ว่าตนเองกำลังลอยอยู่ในห้อง ก็เลยลองลอยออกมานอกห้อง พอคิดว่าจะออกมานอกห้อง ก็มาโผล่ที่ข้างนอกเลย ไม่ได้ผ่านทะลุกำแพงใด ๆ

ข้างนอกที่จริงแล้วยังมีคนอยู่ตามปกติ แต่ตอนที่ลอยออกมานั้นกลับไม่เห็นใครเลย เห็นแต่สวนหลังบ้านเพียงอย่างเดียว ก็เลยคิดว่าจะไปที่วัดท่าขนุน พอคิดอย่างนั้นได้สักพักก็รู้สึกว่าตัวเองไปอยู่ที่วัด แต่ไม่รู้ว่าเป็นวัดอะไร เพราะไปที่โรงครัวแล้วไม่เหมือนกับที่วัด รู้แค่ว่าเป็นวัด พอมองไปที่ตู้กับข้าว ก็เห็นมีมือยื่นออกมาจากข้างในตู้ จะไปจับของในตู้กับข้าว พอผมจ้องมองที่มือนั้น มือนั้นก็หดกลับหายไป ไม่เห็นเจ้าของมือ

จากนั้นก็เกิดสงสัยว่าเราจะเดินผ่านกำแพงได้ไหม ก็เลยลองเดินผ่านกำแพงดู แรก ๆ ก็ผ่านไม่ได้ แต่พอคิดว่าตอนนี้เราไม่มีร่างกายนะ ก็สามารถเดินผ่านกำแพงได้ง่าย ๆ

โดยตลอดเวลาที่กล่าวมานั้น ผมไม่ได้ยินเสียงอย่างอื่นเลย ได้ยินแต่เสียงสวดพระคาถาเงินล้านที่เปิดฟังไว้เท่านั้น ได้ยินอยู่ตลอด จึงรู้ว่าตัวเองไม่ได้ฝัน ยังตื่นอยู่ พอยืนคิดอะไรต่าง ๆ ได้สักพัก ก็รู้สึกว่า ตัวเองกลับมาที่เดิมแล้ว ซึ่งกำลังนอนอยู่ในห้อง กำลังนอนฟังเสียงสวดพระคาถาเงินล้านอยู่นั่นเอง

พอรู้สึกตัวเต็มที่แล้ว ก็ไม่รู้สึกง่วงอีก รู้สึกร่างกายเบาสบายดี จิตค่อนข้างสงบ คล้ายกับได้พักผ่อนมาได้พอประมาณ

ไม่ทราบว่าอาการอย่างนี้คืออะไรครับ ?

และถ้าเทียบกับการที่จิตต้องมีการควบแน่น ก่อนที่จะรวมเป็นจุดเดียว จนไม่รับรู้อย่างอื่นอีก เหลือแค่สติรู้ตัวนิ่ง ๆ เพียงอย่างเดียวแล้ว แบบไหนสมาธิจะสูงกว่ากันครับ ?
ตอบ : เป็นมโนมยิทธิ แบบไปได้ถือว่ามีความคล่องตัวในการทรงสมาธิมากกว่า