ลูกขุนแผน
 

ถาม : ตอนไปวัดอนาลโย เรื่องเป็นอย่างไรครับ ?
ตอบ : ...(หัวเราะ)... วัดอนาลโยนั่นไม่เจตนา ท่านเจ้าคุณไพบูลย์ ท่านอนุญาตแล้ว ไปถึงตีห้าพอดี ท่านเจ้าคุณกำลังสะพายบาตร ยืนรอรถอยู่ ไปถึงก็กราบ ๆ ท่านก็ อ้าว..คุณมาตอนนี้หรือ ?
ขออภัยนะ..ผมกำลังจะไปฉันเช้าที่เชียงใหม่ (วัดอนาลโยอยู่พะเยา) ผมยกวัดให้คุณเลย ไปจัดการเอาเองก็แล้วกัน อยากจะดูตรงไหนก็เชิญเลย...

จุดที่อาตมาอยากไปที่สุดก็คือ เข้าไปกราบพระแก้ว ในหอพระแก้ว ที่นั่นเขาจะมีพระแก้วที่แกะสลักมาจากมรกต องค์ประมาณหัวแม่มือ แล้วก็จะมีพระแกะสลักจากบุษราคัมองค์เล็ก ๆ แต่ราคาแพงมาก น่ารักมาก อาตมาก็ แหม..ไปถึงก็ต้องกราบตรงนั้น แต่เขาเปิดตั้งแปดโมงครึ่ง ไปถึงตีห้า..ก็ต้องไปนั่งรอสามชั่วโมงครึ่ง..ใช่ไหม ?

ท่านยกให้เป็นบ้านเราแล้วนี่ อาตมาก็เปิดหมดเลย เปิดประตู เปิดหน้าต่าง เปิดไฟ พวกทหารที่ไปตั้งกองรักษาการณ์อยู่ คว้าเอ็ม.๑๖ วิ่งกันตุบตับ ๆ มาเต็มไปหมดเลย มาถึงก็ยืนงง ๆ ว่าพระเปิดได้อย่างไร ยังไม่ถึงเวลา อาตมาบอกหลวงพ่อท่านอนุญาตแล้ว เขาคิดว่าหลวงพ่อท่านให้กุญแจมา..ใช่ไหม ? ...(หัวเราะ)... ตัวใครตัวมันเถอะ...

ถาม : คนละเรื่องเดียวกันเลยครับ ?
ตอบ : ...(หัวเราะ)... คนละเรื่องกัน คือเขาเข้าใจอย่างนั้น ก็ต้องปล่อยให้เขาเข้าใจไป..ว่าไม่ได้..ใช่ไหม อาตมาบอกเมื่อกี้เจอหลวงพ่อตรงนั้น หลวงพ่ออนุญาตแล้ว เขาก็คิดว่าหลวงพ่อให้กุญแจมา ขนาดตู้กระจกที่บรรจุพระนั้นเขาใช้กระจกกันกระสุนนะ ของเขาราคามหาศาล พระแกะจากมรกต พระแกะจากบุษราคัม มีพระทองคำฝังเพชร มีช้างม้าทองคำ ต้นไม้ทองคำที่ฝังอัญมณี ราคาตั้งเท่าไร ? ขนาดทหารต้องไปตั้งกองรักษาการณ์อยู่ใกล้ ๆ สามคนสี่คนวิ่งมาเหนื่อยเปล่า พระเปิดเกลี้ยงทุกซอกทุกมุมเลย

แล้วไปอีกที่หนึ่งก็วัดหลวงปู่ครูบาวงศ์ ไปถึงเขาฉันเพลกันพอดี ไม่มีพระเจ้าหน้าที่อยู่เลยสักรูป หลวงปู่ก็ไม่อยู่ แล้วต้องการวัตถุมงคลหลวงปู่ จะทำอย่างไร ? ก็ต้องเปิดตู้ขายเอง เขาราคาติดไว้แล้วนี่ ก็ขายให้ตัวเองนี่แหละ เอาเงินกองไว้ในตู้ ปิดตู้ให้เขาเสร็จก็กลับ ...(หัวเราะ)... เจ้าหน้าที่เขามาคงจะงง ๆ ว่าเงินโผล่มาจากไหน ที่กองอยู่นั่น น่าสนุกไหม ...(หัวเราะ)... ลองทำดู เป็นลูกขุนแผน..วิชาขโมยเราต้องทำได้

ถาม : คาถาอะไรครับ ?
ตอบ : คาถา นะ มะ พะ ทะ ถอยหลังเป็น ทะ พะ มะ นะ ตัวคาถานั้นไม่สำคัญ สำคัญตรงทำใจ ตัวตรงทำใจก็คือ ความรู้สึกของเราต้องคิดว่าไม่ติดกุญแจอยู่ โยมลองจับประตูที่ไม่ได้ล็อก แล้วบิดลูกบิดเปิดประตู ใจเราสบายอย่างไร บิดไปเฉย ๆ อย่างไร ก็ต้องทำอย่างนั้น คือ ให้กำลังใจอยู่ลักษณะเดียวกัน ถ้าทำอย่างนั้นได้ กุญแจหลุดทุกดอกเลย

คราวนี้ปีนั้นก็คิดว่าเคี่ยวเข็ญพระเขาหน่อย ทั้งกาแฟ ทั้งโอวัลติน ทั้งคอฟฟี่เมต ยัดเข้าห้องหมด ใส่กุญแจ อยากกินไปเปิดเอาเอง ห้ามใช้กุญแจ และห้ามงัดแงะด้วย อดหัวโตเลย ...(หัวเราะ)... ถ้าหากว่าไม่เคี่ยวเข็ญขนาดนั้น ก็ไม่ค่อยจะเอาดีกัน น่าสนุกไหม ? ไปฝึกที่โน่นจริง ๆ แล้วเหมือนกับไม่ได้ทำอะไร เพราะว่าปล่อยให้รับผิดชอบกันเอง ไปภาวนาเอา ไปทำเอา มีเทปมีหนังสือ ไปฟังเอา อ่านเอา ถ้าตรงไหนตีความไม่ถูกหรือทำต่อไม่ได้ มาถาม..จะบอกให้ เพราะหลวงพ่อวัดท่าซุงสอนมาแบบนี้ สอนแบบสอนผู้ใหญ่ ในเมื่อท่านสอนแบบสอนผู้ใหญ่ ให้รับผิดชอบเอาเอง อาตมาจึงถนัดแบบนี้ ถึงเวลาสอนลูกศิษย์ก็ต้องอย่างนั้น ถึงเวลาคุณก็ต้องไปอ่านตำราเอา ไปฟังเทปเอา ทำตรงไหนได้ก็ทำไป

เอาหน่อยไหม ? ทะ พะ มะ นะ ถอยหลัง แต่ว่าจริง ๆ แล้ว ตัวคาถาแค่ทำให้ใจเป็นสมาธิเท่านั้น กำลังใจของเราต้องใช้ความรู้สึกว่ากุญแจไม่ได้ล็อกอยู่ แบบเดียวกับที่เรามั่นใจว่าประตูนี้ไม่ได้ล็อกแน่ แล้วเราเปิดประตูเข้าไป ใจสบาย..ปล่อยวางอย่างไร ก็ปล่อยวางให้ได้อย่างนั้น แบบเดียวกันเลย ถ้าทำอย่างนั้นได้ แค่เอื้อมมือแตะ กุญแจก็หลุดเลย

ยังดีนะ..วันนั้นไปกันเป็นสิบ..สิบสามคน..ใช่ไหม ? หมอเพชรด้วย จัดแจงเปิดเลย ก็ท่านบอกแล้วว่า ท่านยกวัดให้เลย เราเป็นเจ้าของ เราก็เปิดได้ เล่นเอาทหารวิ่งตับแลบ คราวนี้พอบอกว่าเมื่อกี้เจอหลวงพ่อ หลวงพ่ออนุญาตแล้ว เขาก็เลยพลอยคิดว่า หลวงพ่อให้กุญแจมาเปิด

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๔๔