พระเครื่อง-วัตถุมงคลกับกิเลสคน, วิปัสสนูปกิเลส
 

กราบนมัสการพระอาจารย์ที่เคารพอย่างสูง รบกวนพระอาจารย์มีคำถามอีก ๒ ข้อ

๑. เรื่องพระเครื่อง, วัตถุมงคล สังเกตเจอ ๒-๓ รายที่พอได้ครอบครองพระเครื่อง, วัตถุมงคลที่ตนมีความเชื่อมั่น จะมีอาการภาษาชาวบ้านคือ “กร่างขึ้น” บางคนเดิม ๆ จะหัวอ่อนยอมหมด กลายเป็นคนมีความมั่นใจในตนเองสูงแบบผิดทาง นำตัวเองเป็นศูนย์กลาง เที่ยวสั่งกำหนดให้คนอื่นทำตามใจ ขาดการพิจารณาไม่พินิจพิจารณาเหตุควรหรือไม่ควร แม้จะเป็นทางบุญกุศล พอไม่ดังใจก็มาคิดปรุงแต่งโกรธ เสียใจ คือถ้าเป็นไสยศาสตร์จะไม่แปลกใจ แต่พอเป็นพระเครื่องหรือวัตถุมงคล จึงสงสัยว่าอาการแบบนี้ เกิดจากกิเลสที่เก็บกดไว้ใช่หรือไม่ มีข้อควรระวังอะไรถึงจะไม่มีอาการเช่นนี้

๒. สามเณรรูปหนึ่งเวลามีเหตุไม่พอใจจะย้ายวัดตลอด ไม่สามารถอดทนได้ เช่น เพื่อนเณรทำให้ไม่พอใจ ไปพูดสอนแล้วเพื่อนเณรเถียงกลับ ถึงกลับทนอยู่กุฏิเดียวกับเขาไม่ได้ เที่ยวขอย้ายกุฏิ แต่พระไม่ยอมให้อยู่ ก็จะย้ายวัดเลย ทั้งที่อีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะสอบเรียนจบ ม.๓ พระเถระตลอดจนโยมทั้งสอน ปลอบ ขู่เพื่อให้อดทนก่อน อย่างน้อยเรียนให้จบ ที่สุดทนไม่ได้ทิ้งการเรียนที่อุตสาหะเรียนมา๒ ปีกว่า สามเณรจะขยันย้ายวัดบ่อย อาการแนวนี้เป็นทิฐิมานะหรือวิปัสสนูปกิเลส

ถาม : เรื่องพระเครื่อง, วัตถุมงคล สังเกตเจอ ๒-๓ รายที่พอได้ครอบครองพระเครื่อง, วัตถุมงคลที่ตนมีความเชื่อมั่น จะมีอาการภาษาชาวบ้านคือ “กร่างขึ้น” บางคนเดิม ๆ จะหัวอ่อนยอมหมด กลายเป็นคนมีความมั่นใจในตนเองสูงแบบผิดทาง นำตัวเองเป็นศูนย์กลาง เที่ยวสั่งกำหนดให้คนอื่นทำตามใจ ขาดการพิจารณาไม่พินิจพิจารณาเหตุควรหรือไม่ควร แม้จะเป็นทางบุญกุศล พอไม่ดังใจก็มาคิดปรุงแต่งโกรธ เสียใจ คือถ้าเป็นไสยศาสตร์จะไม่แปลกใจ แต่พอเป็นพระเครื่องหรือวัตถุมงคล จึงสงสัยว่าอาการแบบนี้ เกิดจากกิเลสที่เก็บกดไว้ใช่หรือไม่ ?
ตอบ : มีส่วนอยู่ด้วยกัน ประการแรกเป็นคนขาดความมั่นใจ พวกกิเลสต่าง ๆ อย่างตัวกูของกูก็โดนเก็บกดเอาไว้ พอมีสิ่งที่มาเสริมความมั่นใจก็จะปะทุออกมา

ในเรื่องของกิเลสกับเรื่องของธรรมะ ถ้าจะว่าไปแล้วก็เป็นคนละส่วนกัน แต่ธรรมะนั่นแหละที่จะไปฟอกกิเลสให้เบาบางลง จนท้ายที่สุดก็หมดไป ส่วนหนึ่งเท่ากับเป็นแสงสว่าง ส่วนหนึ่งเท่ากับเป็นความมืด แทนที่เราเองจะรับเอาด้านสว่าง เรากลับเอาไปทำให้ด้านมืดรุ่งเรืองขึ้นมา ก็แปลว่าหาเรื่องลำบากเอง ปล่อยเขาเถอะ...ถ้ามีใครสั่งสอนหนัก ๆ สักที ก็คงจะหูตาสว่างไปเอง

ถาม : สามเณรรูปหนึ่งเวลามีเหตุไม่พอใจจะย้ายวัดตลอด ไม่สามารถอดทนได้ เช่น เพื่อนเณรทำให้ไม่พอใจ ไปพูดสอนแล้วเพื่อนเณรเถียงกลับ ถึงกลับทนอยู่กุฏิเดียวกับเขาไม่ได้ เที่ยวขอย้ายกุฏิ แต่พระไม่ยอมให้อยู่ ก็จะย้ายวัดเลย ทั้งที่อีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะสอบเรียนจบ ม.๓ พระเถระตลอดจนโยมทั้งสอน
ปลอบ ขู่เพื่อให้อดทนก่อน อย่างน้อยเรียนให้จบ ที่สุดทนไม่ได้ทิ้งการเรียนที่อุตสาหะเรียนมา ๒ ปีกว่า สามเณรจะขยันย้ายวัดบ่อย อาการแนวนี้เป็นทิฐิมานะหรือวิปัสสนูปกิเลส ?
ตอบ : ไม่ได้เกี่ยวกับวิปัสสนูปกิเลส แต่เป็นกิเลสตรง ๆ เลย คือรับการกระทบไม่ได้

การรับการกระทบไม่ได้ เกิดอารมณ์ขึ้นมา ตัวแรกเลยคือโทสะ แต่ตนเองไม่สามารถที่จะแสดงออกได้ เพราะอยู่ในเพศภาวะของนักบวชอย่างหนึ่ง อยู่ในภาวะที่ต่ำกว่า ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้อย่างใจอย่างหนึ่ง ก็จะหลีกหนีจากเหตุนั้นไป เพราะฉะนั้น...เกิดจากกิเลสเต็ม ๆ ส่งไปอยู่วัดท่าขนุนสักพักก็ได้ โดนสักโบ๊ะ..! เดี๋ยวก็สติดีขึ้นเอง