เนกขัมมบารมี
 

เนกขัมมบารมี

๑. “อย่าละความเพียรในการพิจารณาบารมี ๑๐ และกรรมฐานทุกกอง พึงทำให้เจริญอยู่ในจิตทุกเมื่อ พยายามมีสติ-สัมปชัญญะ กำหนดรู้ถึงกิจที่ยังทำไม่จบอยู่เสมอ”

๒. “อย่าไว้ใจความไม่เที่ยงของร่างกาย ให้ทำความรู้สึกเอาไว้เสมอว่า ความตายกำลังใกล้เข้ามา หากมัวแต่รอช้าอยู่ปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปโดยไร้ประโยชน์ ถือว่าเป็นความประมาทอย่างยิ่ง สภาพจิตอย่างนี้ไม่พึงมีในจิตของเรา”

๓. “พิจารณาเนกขัมมบารมีไปถึงไหน” (ตอบว่า ถึงจุดที่ว่าเนกขัมมบารมี คือ การมีศีล-สมาธิ-ปัญญา เพื่อความดับไม่มีเชื้อ)

๔. “เชื้ออะไร” (ตอบว่า เชื้อที่ทำให้เกิด)

๕. “เชื้อเกิดคืออะไร” (ตอบว่า คือ กิเลส-ตัณหา-อุปาทานและอกุศลกรรม หรืออารมณ์โกรธ-โลภ-หลง)

๖. “ถูกต้อง แล้วให้พิจารณาว่ามีเนกขัมมบารมี กาย-วาจา-ใจ เป็นอย่างไร และไม่มีเนกขัมมบารมีเป็นอย่างไร จุดไหนเป็นคุณ จุดไหนเป็นโทษ ให้รู้ด้วย”

ธัมมวิจัย ในอดีตเราพิจารณาเนกขัมมบารมี โดยใช้สัญญาความจำเป็นหลักว่า เนกขัมมบารมี คือ การถือบวชคือ บวชใจของเราชั่วคราว ให้ใจเราสงบเป็นสุข บริสุทธิ์ชั่วคราว โดยการระงับนิวรณ์ ๕ หรือความชั่วของจิตทั้ง ๕ ที่ทำปัญญาให้ถอยหลัง คือ กามฉันทะ-ปฏิฆะ-ถีนมิทธะ (ความง่วง) –อุทธัจจะ (ฟุ้งซ่าน) และวิจิกิจฉา (ความสงสัย) จิตบริสุทธิ์ชั่วคราว จิตก็เป็นทิพย์ชั่วคราว จิตก็วิมุติหลุดพ้นจากสมมุติชั่วคราว (ตทังควิมุตติ) การฝึกมโนมยิทธิครึ่งกำลังอาศัยหลักนี้เป็นสำคัญ

ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น เล่มที่ ๘
รวบรวมโดย พล.ต.ท.นพ.สมศักดิ์ สืบสงวน

ขอเชิญทุกท่านเข้าไปอ่านได้ที่ www.tangnipparn.com