อดีตที่ผ่านพ้นตอนที่ ๓๓ : พลังเหนือโลก
 

โลกเบี้ยว ๆ ของเราใบนี้ ปกคลุมด้วยชั้นบรรยากาศและสนามพลังแม่เหล็ก นอกจากนั้นยังเต็มไปด้วยประจุไฟฟ้า คลื่นของเรดาร์ วิทยุ โทรทัศน์ โทรศัพท์ สารพัดสารเพ บางทีกระแสพลังเหล่านี้ก็ให้โทษ เช่น เครื่องบินตกเพราะสับสนในคลื่นสัญญาณ จนต้องสร้างวัตถุที่ป้องกันคลื่นสัญญาณ เรียกว่ากรงฟาราเดย์ ขึ้นมาแก้ไขสถานการณ์...

พลังบางอย่างสุดที่นักวิทยาศาสตร์จะหาเหตุผลได้ เช่น พลังประหลาดจากสามเหลี่ยมเบอร์มิวดา พลังลึกลับจากพีระมิด เป็นต้น อาตมาเผชิญกับพลังของกระแสไฟฟ้าในอากาศ จนแทบจะเสียชีวิตมาแล้ว บอกไปจะมีใครเชื่อหรือเปล่าก็ไม่รู้...?

อาตมานอนภาวนาอยู่ เกิดตาดีมองเห็นประจุไฟฟ้าในอากาศ อนุภาคไอออนจิ๋ว ๆ เกาะตัวเป็นกลุ่ม ๆ มีทั้งโปรตอน อิเล็กตรอนครบครัน ดันไปนึกถึงกำลังภายในของจีน เขาว่านี่แหละของแท้ล่ะ... ถ้าดึงมาเข้าตัวได้ ก็ใช้เป็นกำลังภายในแบบในหนังได้...! ไม่ได้นึกเลยว่ามันจะมีอันตราย ใช้กำลังใจดึงเอาประจุไฟฟ้ามารวมตัวกัน แล้วดึงดูดเข้ามาสู่ตัวเองทันที... วูบแรกที่รู้สึกคือ... เส้นเลือดทุกเส้นพองตัวแทบระเบิด ลูกตาเหมือนจะทะลักออกนอกเบ้า สมองจะพุ่งกระจายออกทางกระหม่อม...! ดีที่ไม่ขาดสติ รีบตัดพลังไฟฟ้าทิ้ง นอนแผ่หราแทบขาดใจตาย เกือบจะจับตัวเองนั่งเก้าอี้ไฟฟ้าแล้วไหมล่ะ...! ใช้กำลังใจเยียวยาตัวเองเป็นชั่วโมง กว่าจะกระย่องกระแย่งออกไปทำวัตรได้ เข็ดจนตายไม่เอาอีกแล้ว...!

พลังเหนือโลกที่นักวิทยาศาสตร์ก็สุดที่จะพิสูจน์ได้ เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาอาตมาอีกหนหนึ่ง ตอนนั้นมีคำทำนายของท่านปรีชา ทรงธรรมว่า “ในวันที่ ๒๑ มีนาคม ๒๕๒๘ ศูนย์โลกุตรพลังจะหมุนเวียนมาอยู่ที่วัดท่าซุง ถึงเวลานั้น บุคคลในสถานที่นั้น จะกระทำในปริยัติ ปฏิบัติ หรือปฏิเวธ จะได้ผลเป็นที่น่าพอใจอย่างยิ่ง” วันนั้นอาตมาชวนเพื่อน ๆ ไปวัดเพื่อรอพิสูจน์ว่า มีอะไรเป็นหลักฐานบ้างยามที่พลังเหนือโลกหมุนเวียนมาถึง ในขณะที่อาตมาเดินไปไหว้พระจุฬามณีนั่นเอง ก็ได้เห็น...ต้นโพธิ์ใหญ่หน้าโรงไฟฟ้าข้างพระจุฬามณี ที่ใบร่วงหมดทั้งต้น จนอาตมาคิดว่ามันคงจะตายในไม่ช้า อยู่ ๆ ก็มีใบอ่อนสะพรั่งพรึ่บขึ้นมา และโตขึ้นอย่างรวดเร็วอย่างกับเล่นกล กลายเป็นใบอ่อนขนาดใหญ่ เขียวขจีไปทั้งต้น...!

ไม่น่าเป็นไปได้ แต่ก็เป็นไปแล้ว อาตมารีบไปตามเพื่อนมาดู ขณะเดินทางจากห้องพักมายังต้นโพธิ์ ยายติ๋ว (ร.ท. หญิงสิริพร จอมผา) ชี้ท้องฟ้าพลางบอกว่า “ฟ้าแลบแลบสวยจัง เหมือนรากไม้เลย เสียดายนะ...ถ้าถ่ายรูปไว้ทันก็ดี...” อาตมาเองไม่ทันสังเกต จึงไม่ทราบว่ามันสวยอย่างไร นอกจากพาพรรคพวกไปดูของมหัศจรรย์ที่ตนเองพบมา

แต่คืนนั้นเอง พี่เสาวณีย์ (คุณเสาวณีย์ บุญบุตร) ถ่ายรูปสถานที่ในวัดหลายแห่ง และพิธีพุทธาภิเษกวัตถุมงคล พอล้างฟิล์มออกมา ปรากฏว่า...ทุกภาพมีแสงสีประหลาด เป็นเส้นสายสีสันต่าง ๆ กัน สอดกระหวัดกันไปมา สวยงามเป็นอย่างยิ่ง ยายติ๋วเห็นเข้าก็ร้องลั่นว่า “เหมือนฟ้าแลบที่ติ๋วเห็นเลย...” บางภาพมองเห็นภาพที่ตั้งใจถ่ายอยู่ราง ๆ บางภาพมีแต่เส้นสายประหลาดแน่นทึบจนมองไม่เห็นอะไร...บางภาพเส้นสายถักกันเป็นรูปยันต์เกราะเพชรอย่างสวยงาม บางภาพเป็นอักขระขอม และตัวหนังสือแปลก ๆ ช่างภาพหลายรายมาขอดูแล้วว่า หลายภาพสามารถทำขึ้นเองได้ แต่ภาพตัวอักษรและยันต์เกราะเพชรนั้น ไม่มีใครทำขึ้นมาได้ด้วยเทคนิคถ่ายภาพอย่างแน่นอน...!

๕ มีนาคม ๒๕๓๓
พระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ