บทสวดมนต์ทำวัตรเย็น

ทำวัตรเย็น วันพุธ รอบพิเศษ
<iframe src="https://anchor.fm/sudhamma/embed/episodes/ep-e18b9ov/a-a6l5lm1" height="102px" width="400px" frameborder="0" scrolling="no"></iframe>

ทำวัตรเย็น รอบ ๒
<iframe src="https://anchor.fm/sudhamma/embed/episodes/ep-e18b9gd/a-a6l5llv" height="102px" width="400px" frameborder="0" scrolling="no"></iframe>

นมัสการพระอรหันต์ ๘ ทิศ

(นํา) หันทะ มะยัง สะระภัญเญนะ พุทธะมังคะละคาถาโย ภะณามะ เส ฯ

คาถาบูชาพระพุทธสิหิงค์

(นํา) หันทะ มะยัง พุทธะปะสังสา คาถาโย พุทธะสิหิงโค นามะ ภะณามะ เส ฯ

ทำวัตรเย็น
บทบูชาพระรัตนตรัย

โย โส ภะคะวา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ
พระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นผู้ไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบได้ด้วยพระองค์เอง

ส๎วากขาโต เยนะ ภะคะวะตา ธัมโม
พระธรรม เป็นคำสั่งสอนที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงตรัสไว้ดีแล้ว

สุปะฏิปันโน ยัสสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ
พระอริยสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นผู้ปฏิบัติดีแล้ว

ตัมมะยัง ภะคะวันตัง สะธัมมัง สะสังฆัง
อิเมหิ สักกาเรหิ ยะถาระหัง อาโรปิเตหิ อะภิปูชะยามะ
ข้าพเจ้าทั้งหลาย ขอบูชาอย่างยิ่ง ซึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น พร้อมทั้งพระธรรม
และพระอริยสงฆ์ ด้วยเครื่องสักการะเหล่านี้

สาธุ โน ภันเต ภะคะวา สุจิระปะรินิพพุโตปิ
ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เจริญ แม้พระองค์ปรินิพพานไปนานแล้วก็ตาม ข้าพเจ้า
ทั้งหลายกราบขอพระบรมพุทธานุญาต

ปัจฉิมาชะนะตานุกัมปะมานะสา
ขอพระองค์ผู้มีพระทัยในอันที่จะอนุเคราะห์ แก่หมู่ชนผู้จะเกิดมาในภายหลัง

อิเม สักกาเร ทุคคะตะปัณณาการะภูเต ปะฏิคคัณหาตุ
ได้โปรดรับเครื่องสักการะเหล่านี้ ที่ข้าพเจ้าผู้ยากทั้งหลายน้อมถวายบูชา

อัมหากัง ทีฆะรัตตัง หิตายะ สุขายะ ฯ
เพื่อประโยชน์ เพื่อความสุขอันเกื้อกูล แก่ข้าพเจ้าทั้งหลายสิ้นกาลนานเทอญ ฯ


อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ ภะคะวา
พระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นผู้ไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบได้ด้วยพระองค์เอง

พุทธัง ภะคะวันตัง อะภิวาเทมิ (กราบ)
ข้าพเจ้าขอกราบไหว้พระผู้มีพระภาคเจ้า ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานแล้ว

ส๎วากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม
พระธรรม เป็นคำสั่งสอนที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงตรัสไว้ดีแล้ว

ธัมมัง นะมัสสามิ (กราบ)
ข้าพเจ้าขอนอบน้อมต่อพระธรรมคำสั่งสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้า

สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ
พระอริยสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นผู้ปฏิบัติดีแล้ว

สังฆัง นะมามิ (กราบ)
ข้าพเจ้าขอนอบน้อมต่อพระอริยสงฆ์ สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า

ปุพพะภาคะนะมะการะ พุทธานุสสะตินะยัง

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (๓ จบ)
ขอนอบน้อมต่อพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น ผู้ไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบได้ด้วยพระองค์เอง ฯ

ตัง โข ปะนะ ภะคะวันตัง เอวัง กัล๎ยาโณ กิตติสัทโท อัพภุคคะโต
ก็เสียงสรรเสริญเยินยอถึงคุณธรรมอันงามของพระผู้มีพระภาคเจ้านั้นฟุ้งเฟื่องเลื่องลือไปอย่างนี้ว่า

อิติปิ โส ภะคะวา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ
พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น เป็นผู้ไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบได้ด้วยพระองค์เอง

วิชชาจะระณะสัมปันโน สุคะโต โลกะวิทู
เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยความรู้และความประพฤติอันงาม เป็นผู้เสด็จไปสู่ที่ดีงามคือพระนิพพาน เป็นผู้รู้แจ้งโลก

อะนุตตะโร ปุริสะทัมมะสาระถิ
เป็นผู้ฝึกสอนบุคคลอย่างยอดเยี่ยม ไม่มีผู้อื่นเทียบได้

สัตถา เทวะมะนุสสานัง พุทโธ ภะคะวาติ ฯ
เป็นครูของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานแล้ว
เป็นผู้สามารถจำแนกธรรมสอนหมู่สัตว์ได้ถูกต้องตามอัธยาศัย

พุทธาภิคีติง

พุทธ๎วาระหันตะวะระตาทิคุณาภิยุตโต
พระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นผู้ประกอบแล้วด้วยพระคุณ มีความเป็นพระอรหันต์ เป็นต้น

สุทธาภิญาณะกะรุณาหิ สะมาคะตัตโต
พระองค์ทรงมีพระอัธยาศัยตั้งมั่นในพระทัย อันประกอบด้วยพระบริสุทธิคุณ พระปัญญาคุณ และพระกรุณาธิคุณ

โพเธสิ โย สุชะนะตัง กะมะลังวะ สูโร
ทรงทำหมู่ชนคนดีให้มีจิตเบิกบานแล้ว ประดุจดังดวงอาทิตย์ทำดอกบัวให้บาน ฉะนั้น

วันทามะหัง ตะมะระณัง สิระสา ชิเนนทัง
ข้าพเจ้าขอกราบไหว้บูชาพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น ผู้ไม่มีข้าศึกคือกิเลส ผู้เป็นจอมแห่งผู้ชนะ ด้วยเศียรเกล้า

พุทโธ โย สัพพะปาณีนัง สะระณัง เขมะมุตตะมัง
พระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นที่พึ่งให้พ้นจากภัยสูงสุดของสรรพสัตว์ทั้งหลาย

ปะฐะมานุสสะติฏฐานัง วันทามิ ตัง สิเรนะหัง
ข้าพเจ้าขอกราบไหว้พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น ผู้ควรแก่การระลึกถึงเป็นอันดับแรก ด้วยเศียรเกล้า

พุทธัสสาหัส๎มิ ทาโส (ผู้หญิง ทาสี) วะ พุทโธ เม สามิกิสสะโร
พระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นเจ้านายของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเป็นทาสของพระผู้มีพระภาคเจ้าโดยแท้นั่นเทียว

พุทโธ ทุกขัสสะ ฆาตา จะ วิธาตา จะ หิตัสสะ เม
พระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นผู้กำจัดทุกข์ และเป็นผู้ทำประโยชน์เกื้อกูลแก่ข้าพเจ้า

พุทธัสสาหัง นิยยาเทมิ สะรีรัญชีวิตัญจิทัง
ข้าพเจ้าขอมอบกายถวายชีวิตนี้แด่พระผู้มีพระภาคเจ้า

วันทันโตหัง (ผู้หญิง ตีหัง) จะริสสามิ พุทธัสเสวะ สุโพธิตัง
ข้าพเจ้าผู้กราบไหว้อยู่ จักประพฤติปฏิบัติในความเป็นผู้ตรัสรู้ดีของพระผู้มีพระภาคเจ้านั่นเทียว

นัตถิ เม สะระณัง อัญญัง พุทโธ เม สะระณัง วะรัง
ข้าพเจ้าไม่มีที่พึ่งอย่างอื่น พระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นที่พึ่งอันประเสริฐของข้าพเจ้า

เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ วัฑเฒยยัง สัตถุ สาสะเน
ด้วยการกล่าวความจริงนี้ ขอข้าพเจ้าพึงเจริญในพระศาสนาของพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า

พุทธัง เม วันทะมาเนนะ (ผู้หญิง มานายะ) ยัง ปุญญัง ปะสุตัง อิธะ
ข้าพเจ้าผู้กราบไหว้พระผู้มีพระภาคเจ้าอยู่ ได้ขวนขวายสั่งสมบุญอันใดไว้ในที่นี้

สัพเพปิ อันตะรายา เม มาเหสุง ตัสสะ เตชะสา ฯ
ขออันตรายทั้งหลายทั้งปวง จงอย่าได้มีแก่ข้าพเจ้า ด้วยเดชแห่งบุญนั้น เทอญ ฯ

กาเยนะ วาจายะ วะ เจตะสา วา พุทเธ กุกัมมัง ปะกะตัง มะยา ยัง
กรรมชั่วอันน่าเกลียดอันใด ที่ข้าพเจ้าได้กระทำแล้ว ในพระผู้มีพระภาคเจ้า ด้วยกาย วาจา และใจ

พุทโธ ปะฏิคคัณหะตุ อัจจะยันตัง
ขอพระผู้มีพระภาคเจ้าจงทรงงดโทษล่วงเกินอันนั้น

กาลันตะเร สังวะริตุง วะ พุทเธ ฯ
เพื่อข้าพเจ้าจักได้สำรวมระวังในพระผู้มีพระภาคเจ้าในกาลต่อไป ฯ

(นำ) หันทะ มะยัง ธัมมานุสสะตินะยัง กะโรมะ เส ฯ

ส๎วากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม
พระธรรม เป็นคำสั่งสอนที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงตรัสไว้ดีแล้ว

สันทิฏฐิโก
เป็นธรรมที่บุคคลผู้ศึกษาปฏิบัติจะพึงเห็นได้ด้วยตนเอง

อะกาลิโก
สามารถปฏิบัติและเห็นผลได้ทุกเมื่อ ไม่จำกัดเวลา

เอหิปัสสิโก
เป็นธรรมที่สามารถพิสูจน์ได้จนกล้ากล่าวว่า “ท่านจงมาดูธรรมนี้เถิด”

โอปะนะยิโก
เป็นธรรมที่บุคคลควรน้อมเข้ามาใส่ใจ

ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหีติ ฯ
ผู้รู้ธรรมแล้วทั้งหลาย จะพึงรู้ได้เฉพาะตนเองเท่านั้น

(นำ) หันทะ มะยัง ธัมมาภิคีติง กะโรมะ เส ฯ

ส๎วากขาตะตาทิคุณะโยคะวะเสนะ เสยโย
พระธรรม เป็นคำสั่งสอนอันประเสริฐกว่าคำสั่งสอนใด ๆ เพราะประกอบด้วยคุณความดีที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงกล่าวไว้ดีแล้ว

โย มัคคะปากะปะริยัตติวิโมกขะเภโท
แยกประเภทเป็นมรรค ผล ปริยัติ และความหลุดพ้นคือพระนิพพาน

ธัมโม กุโลกะปะตะนา ตะทะธาริธารี
พระธรรมสามารถป้องกันผู้ทรงธรรมไว้มิให้ตกไปในที่ชั่ว

วันทามะหัง ตะมะหะรัง วะระธัมมะเมตัง
ข้าพเจ้าขอกราบไหว้พระธรรมอันเป็นเครื่องขจัดความมืดนั้น

ธัมโม โย สัพพะปาณีนัง สะระณัง เขมะมุตตะมัง
พระธรรมเป็นที่พึ่งให้พ้นจากภัยอันสูงสุดของสรรพสัตว์ทั้งหลาย

ทุติยานุสสะติฏฐานัง วันทามิ ตัง สิเรนะหัง
ข้าพเจ้าขอกราบไหว้พระธรรมนั้น อันควรแก่การระลึกถึงเป็นที่ ๒ ด้วยเศียรเกล้า

ธัมมัสสาหัส๎มิ ทาโส (ผู้หญิง ทาสี) วะ ธัมโม เม สามิกิสสะโร
พระธรรมเป็นเจ้านายของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเป็นทาสของพระธรรมโดยแท้นั่นเทียว

ธัมโม ทุกขัสสะ ฆาตา จะ วิธาตา จะ หิตัสสะ เม
พระธรรมเป็นเครื่องกำจัดทุกข์ และทำประโยชน์เกื้อกูลแก่ข้าพเจ้า

ธัมมัสสาหัง นิยยาเทมิ สะรีรัญชีวิตัญจิทัง
ข้าพเจ้าขอมอบกายถวายชีวิตนี้แด่พระธรรม

วันทันโตหัง (ผู้หญิง ตีหัง) จะริสสามิ ธัมมัสเสวะ สุธัมมะตัง
ข้าพเจ้าผู้กราบไหว้อยู่ จักประพฤติปฏิบัติในความเป็นธรรมอันดีแห่งพระธรรมนั่นเทียว

นัตถิ เม สะระณัง อัญญัง ธัมโม เม สะระณัง วะรัง
ข้าพเจ้าไม่มีที่พึ่งอย่างอื่น พระธรรมเป็นที่พึ่งอันประเสริฐของข้าพเจ้า

เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ วัฑเฒยยัง สัตถุ สาสะเน
ด้วยการกล่าวความจริงนี้ ขอข้าพเจ้าพึงเจริญในพระศาสนาของพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า

ธัมมัง เม วันทะมาเนนะ (ผู้หญิง มานายะ) ยัง ปุญญัง ปะสุตัง อิธะ
ข้าพเจ้าผู้กราบไหว้พระธรรมอยู่ ได้ขวนขวายสั่งสมบุญอันใดไว้ในที่นี้

สัพเพปิ อันตะรายา เม มาเหสุง ตัสสะ เตชะสา ฯ
ขออันตรายทั้งหลายทั้งปวง จงอย่าได้มีแก่ข้าพเจ้า ด้วยเดชแห่งบุญนั้น เทอญ ฯ

กาเยนะ วาจายะ วะ เจตะสา วา ธัมเม กุกัมมัง ปะกะตัง มะยา ยัง
กรรมชั่วอันน่าเกลียดอันใด ที่ข้าพเจ้าได้กระทำแล้วในพระธรรม ด้วยกาย วาจา และใจ

ธัมโม ปะฏิคคัณหะตุ อัจจะยันตัง
ขอพระธรรมจงงดโทษอันล่วงเกินนั้น

กาลันตะเร สังวะริตุง วะ ธัมเม ฯ
เพื่อข้าพเจ้าจักได้สำรวมระวังในพระธรรมในกาลต่อไป ฯ

(นำ) หันทะ มะยัง สังฆานุสสะตินะยัง กะโรมะ เส ฯ

สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ
พระอริยสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นผู้ปฏิบัติดีแล้ว

อุชุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ
พระอริยสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นผู้ปฏิบัติตรงแล้ว

ญายะปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ
พระอริยสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นผู้ปฏิบัติโดยธรรมแล้ว

สามีจิปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ
พระอริยสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นผู้ปฏิบัติชอบแล้ว

ยะทิทัง จัตตาริ ปุริสะยุคานิ อัฏฐะ ปุริสะปุคคะลา
ท่านเหล่านี้คือ คู่แห่งบุรุษ ๔ คู่ นับเรียงตามลำดับได้ ๘ บุคคล

เอสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ
ท่านทั้งหลาย ๘ บุคคลนี้ คือพระอริยสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า

อาหุเนยโย
ท่านเป็นผู้ควรแก่สักการะที่คนทั้งหลายนำมาบูชา

ปาหุเนยโย
ท่านเป็นผู้ควรแก่การต้อนรับ

ทักขิเณยโย
ท่านเป็นผู้ควรแก่การรับทานที่หมู่ชนนำมาถวาย

อัญชะลิกะระณีโย
ท่านเป็นผู้ควรแก่การกราบไหว้

อะนุตตะรัง ปุญญักเขตตัง โลกัสสาติ ฯ
ท่านเหล่านี้เป็นเนื้อนาบุญอันยอดเยี่ยมของโลก ไม่มีนาบุญอื่นเทียบได้

(นำ) หันทะ มะยัง สังฆาภิคีติง กะโรมะ เส ฯ

สัทธัมมะโช สุปะฏิปัตติคุณาทิยุตโต
พระอริยสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า ผู้เกิดจากพระสัทธรรม เป็นผู้ประกอบด้วยคุณ มีความเป็นผู้ปฏิบัติดี เป็นต้น

โยฏฐัพพิโธ อะริยะปุคคะละสังฆะเสฏโฐ
เป็นหมู่แห่งพระอริยบุคคลผู้ประเสริฐ ๘ จำพวก

สีลาทิธัมมะปะวะราสะยะกายะจิตโต
ผู้มีกายและจิตอาศัยอยู่ในธรรมอันประเสริฐ มีศีล เป็นต้น

วันทามะหัง ตะมะริยานะ คะณัง สุสุทธัง
ข้าพเจ้าขอกราบไหว้หมู่พระอริยบุคคลเหล่านั้น ซึ่งเป็นผู้บริสุทธิ์หมดจด

สังโฆ โย สัพพะปาณีนัง สะระณัง เขมะมุตตะมัง
พระอริยสงฆ์เป็นที่พึ่งให้พ้นจากภัยอันสูงสุดของสรรพสัตว์ทั้งหลาย

ตะติยานุสสะติฏฐานัง วันทามิ ตัง สิเรนะหัง
ข้าพเจ้าขอกราบไหว้พระอริยสงฆ์นั้น ผู้ควรแก่การระลึกถึงเป็นที่ ๓ ด้วยเศียรเกล้า

สังฆัสสาหัส๎มิ ทาโส (ผู้หญิง ทาสี) วะ สังโฆ เม สามิกิสสะโร
พระอริยสงฆ์เป็นเจ้านายของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเป็นทาสของพระอริยสงฆ์โดยแท้นั่นเทียว

สังโฆ ทุกขัสสะ ฆาตา จะ วิธาตา จะ หิตัสสะ เม
พระอริยสงฆ์เป็นผู้กำจัดทุกข์ และเป็นผู้ทำประโยชน์เกื้อกูลแก่ข้าพเจ้า

สังฆัสสาหัง นิยยาเทมิ สะรีรัญชีวิตัญจิทัง
ข้าพเจ้าขอมอบกายถวายชีวิตนี้แด่พระอริยสงฆ์

วันทันโตหัง (ผู้หญิง ตีหัง) จะริสสามิ สังฆัสโสปะฏิปันนะตัง
ข้าพเจ้าผู้กราบไหว้อยู่ จักประพฤติปฏิบัติตามความปฏิบัติดีแห่งพระอริยสงฆ์

นัตถิ เม สะระณัง อัญญัง สังโฆ เม สะระณัง วะรัง
ข้าพเจ้าไม่มีที่พึ่งอย่างอื่น พระอริยสงฆ์เป็นที่พึ่งอันประเสริฐของข้าพเจ้า

เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ วัฑเฒยยัง สัตถุ สาสะเน
ด้วยการกล่าวความจริงนี้ ขอข้าพเจ้าพึงเจริญในพระศาสนาของพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า

สังฆัง เม วันทะมาเนนะ (ผู้หญิง มานายะ) ยัง ปุญญัง ปะสุตัง อิธะ
ข้าพเจ้าผู้กราบไหว้พระอริยสงฆ์อยู่ ได้ขวนขวายสั่งสมบุญใดไว้ในที่นี้

สัพเพปิ อันตะรายา เม มาเหสุง ตัสสะ เตชะสา ฯ
ขออันตรายทั้งหลายทั้งปวง จงอย่าได้มีแก่ข้าพเจ้า ด้วยเดชแห่งบุญนั้น เทอญ ฯ

กาเยนะ วาจายะ วะ เจตะสา วา สังเฆ กุกัมมัง ปะกะตัง มะยา ยัง
กรรมชั่วอันน่าเกลียดอันใด ที่ข้าพเจ้าได้กระทำแล้วในพระอริยสงฆ์ ด้วยกาย วาจา และใจ

สังโฆ ปะฏิคคัณหะตุ อัจจะยันตัง
ขอพระอริยสงฆ์จงงดโทษอันล่วงเกินนั้น

กาลันตะเร สังวะริตุง วะ สังเฆ ฯ
เพื่อข้าพเจ้าจักได้สำรวมระวังในพระอริยสงฆ์ในกาลต่อไป ฯ