การพบกับอุบัติเหตุต่าง ๆ นั้น นับเป็นของธรรมดา ยิ่งอุบัติเหตุทางรถยนต์ด้วยแล้ว เกือบจะมีให้เห็นอยู่ทุกวัน โชคดีก็แค่บาดเจ็บเล็กน้อย โชคร้ายก็นอนอ่านหนังสือพิมพ์รอให้คุณปอฯ มาช่วยเก็บ ถ้ามีประกันอยู่ คนหลังเขาก็ร้องไห้ดีใจ ถ้าไม่มีก็เสียใจมากหน่อย...!

อาตมาซ้อมขับรถแทบเป็นแทบตาย พอไปยื่นเรื่องขอสอบใบขับขี่ เจ้าหน้าที่ท่านก็แสนจะเมตตา ค่าใบขับขี่ตลอดชีวิต ๒๐๐ บาท ท่านบอกว่า เอามา ๓๐๐ บาทแล้วไปรอรับใบขับขี่ที่บ้านได้...! รู้อย่างนี้ไม่หัดให้เสียเวลาหรอก (ใจดีแบบนี้ทุกคนหรือเปล่าก็ไม่รู้...?) เมื่อได้ใบขับขี่มาก็เริ่มซ่า...ขับลุยให้มั่วไปหมด ทำสถิติชนข้างฝาพังไปทั้งแถบ ชนวัวที่เอ้อระเหยข้ามถนนจนรถพัง แต่วัวไม่เป็นอะไรเลย...! ที่หนักที่สุดในชีวิตคือ วันเดียวชนมันสามครั้งรวด...! เรื่องมันเป็นอย่างนี้ขอรับคุณตำรวจ...!

พี่ประสิทธิ์จะเอารถลูกค้าคันหนึ่งจากเพชรบุรีตัดใหม่ ไปปลุกผีที่อู่ซอยอ่อนนุช ถ้าจ้างรถลากอย่างน้อยก็เสีย ๔๐๐ บาท เรื่องอะไรจะไปจ่ายให้โง่ ในเมื่อเราเองก็มีฝีมือ ว่าแล้วพี่เขาก็แสดงการลากเอง แต่ให้อาตมาถือพวงมาลัย...! ไอ้ปิ๊กอัพคันนี้ ระบบต่าง ๆ มันดับจิตหมดมาตั้งหลายปีแล้ว โดยเฉพาะเบรกแข็งเป็นหิน กระทืบยังไม่ยอมลงเลย ลูกค้าเขามาขอให้เป็นหมอผีช่วยปลุกมันให้ฟื้นหน่อย เพื่อเงิน เอ๊ย...เพื่อชื่อเสียงของอู่ เราก็จำเป็นต้องรับไว้...แฮ่...!

เหล็กลากถูกดัดแปลงจากแป๊บน้ำขนาด ๒ นิ้ว เอาเหล็กขนาด ๒ หุนดัดเป็นห่วง ใช้โซ่คล้องกับคัซซีเจ้าปิ๊กอัพ อีกด้านคล้องกับหูแหนบของรถลาก พอเรียบร้อยก็บรรเลงเลย...ไม่ต้องดูฤกษ์ดูยามอะไรกันแล้ว...!

พอออกตัวได้พี่ประสิทธิ์เขาก็ไปลิ่ว...รถราในกรุงเทพฯ มันเยอะขนาดไหนก็รู้อยู่ มีช่องว่างตรงไหนพวกเป็นจิ้มพรวดทันที แล้วช่วงลากระหว่างรถ ๒ คันยาวเป็นวา จึงมีพวกไม่ดูตาม้าตาเรือคอยเสียบเข้ามาอยู่เรื่อย...อาตมาหัวใจแทบวาย...! ตะโกนบอกพี่ท่านให้ไปช้า ๆ หน่อย แต่พี่เขาทรงอุเบกขาดีแท้ ๆ ไม่ฟังเสียงเลย อาตมาเลี้ยงพวงมาลัยหลบรถต่าง ๆ แทบประสาทกินตาย...บางทีมีช่องแค่คันหน้าไปได้ พี่ท่านก็เสียบพรวดเข้าไป โดยไม่ได้นึกถึงสวัสดิภาพของอาตมาซักนิดเดียว...!

ช่วงแรกรถรายังมากอยู่ ไปได้ไม่เร็วนัก พออาศัยเลี้ยงพวงมาลัยให้เหล็กลากเป็นเส้นตรง ค้ำเจ้าปิ๊กอัพให้หยุดได้ พอท้ายถนนเพชรบุรีตัดใหม่จะเข้าคลองตัน รถชักบางตาลง พี่เขาใส่ซะเต็มที่เลย...อาตมาตะโกนจนเสียงหลงพี่แกก็ไม่ฟัง...! และแล้ว...เหตุการณ์วินาศสันตะโรก็เกิดขึ้น เมื่อรถลงสะพานมาด้วยความเร็วสูง ข้างหน้าเป็นไฟเขียวสว่างโร่ พี่ประสิทธิ์คิดจะไปยาวเลย ก็เร่งความเร็วขึ้นอีก รถปิ๊กอัพสีแดงคันหนึ่งพรวดออกมาจากซอยซ้ายมือ ตัดหน้าอย่างกระชั้นชิด...!

"เ-อี๊-ย-ด-ด...โ-ค-ร-ม...!" เสียงแบบนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่ได้เกิดกับเจ้าปิ๊กอัพแดงนั่นหรอก เจ้านั่นปาดหน้าได้ก็เข้าไฟเขียวไปแน่บไม่เหลียวหลัง อาตมาเองที่รับไปเนื้อ ๆ เหล็กลากรับแรงรถที่มาเร็วขนาดนั้นไม่ไหว จั่วท้ายคันหน้าดังสนั่น...! รถที่พี่ประสิทธิ์ใช้ลาก เป็นรถเก๋งโตโยต้าคราวน์รุ่นเก่า ที่มีคัชซีเหมือนรถปิ๊กอัพ ความแข็งไม่ต้องพูดถึง กระโดดขึ้นนั่งบนฝากระโปรงได้โดยไม่มีรอยยุบก็แล้วกัน ถึงแข็งขนาดนั้นก็เถอะ โดนเข้าเต็ม ๆ อย่างนั้น ถึงกับยุบไปครึ่งคัน ดันเป็นรถของลูกค้าซะด้วย...!

อะไรจะเกิดมันตัองเกิด...ว่าแล้วพี่เขาก็ลากต่อไป ไม่ถามซักคำว่าอาตมาเป็นอย่างไรบ้าง...? ออกรถได้ก็ไปแบบเดิมอีก ให้ตายเถอะโรบิ้น..นี่ท่านพี่เขาคิดว่าอาตมาเป็นซูเปอร์แมนหรืออย่างไร...? ภาวนาเรียกหลวงพ่อให้ช่วยไปตลอดทาง...! แรงกระแทกทำให้ห่วงลากร้าว พอรถกระชากไม่กี่ทีก็ง้างออก เพิ่งออกรถไปได้ไม่ถึง ๒ กิโลเมตร รถคันหน้าก็วิ่งห่างออกไปผิดปกติ...ตายละวา...เหล็กลากขาด...! เบรกก็ไม่มี รถราก็เต็มไปหมด พ่อแก้ว แม่แก้ว หลวงปู่ หลวงพ่อ ช่วยลูกช้างด้วย...!

"โ-ค-ร-ม" เสาไฟฟ้าเป็นที่พึ่ง หยุดสนิทดีจริง ๆ...! พี่ประสิทธิ์ถอยรถกลับมา ทำหน้าปั้นยาก ไม่พูดไม่จา ถอดเหล็กลากออก วิ่งไปหาร้านเชื่อมให้เชื่อมใหม่ แล้วยิ้มแหย ๆ กับอาตมา พลางคล้องเหล็กเข้าที่เดิม จัดการลากต่อ โอ๊ย...ทารุณจริง ๆ...! นึกว่ารอดแล้วเชียว...ที่ไหนได้...พอถึงโค้งโรงเจเก่าซอยอ่อนนุช เจ้าห่วงลากขาดอีกหน รถวิ่งทื่อเข้าหาชาวบ้านข้างทาง อาตมาหักซ้ายสุดตัว เฉียดคุณป้าแก่ ๆ ไปนิดเดียว แล้วพุ่งลงข้างทางที่สูงเกือบเมตรครึ่ง เบรกกับจอมปลวกดังสนั่นหวั่นไหว...!

อาตมาเซ็งในอารมณ์จนบอกไม่ถูก เลยนั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่ในรถ ปล่อยให้เขาช่วยกันงัดรถที่ยับเยินไปทั้งคัน ลากเอาอาตมาออกมา พอเห็นว่าไม่เป็นอะไร พี่เขาก็ถอนใจโล่งอก ขอแรงรถบรรทุกดินลากเจ้าปิ๊กอัพมหาภัยขึ้นมา เชื่อมห่วงลากเสร็จก็ไปใหม่...!

ด้วยธงมหาพิชัยสงคราม และเหรียญกูผู้ชนะของหลวงพ่อที่พกอยู่แท้ ๆ อาตมาจึงถือพวกมาลัยรถไปจนถึงอู่ โดยไม่มืออ่อนตีนอ่อนไปซะก่อน เฮ้อ...อยู่ชายแดนลูกปืนบินถากหัว ยังไม่น่ากลัวเท่าขับรถในกรุงเทพฯ โดยเฉพาะตอนถือพวงมาลัยตามพี่ชายคนนี้...!

๒ มีนาคม ๒๕๓๓
พระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ