ถาม : ในการฝึกมโนมยิทธิเต็มกำลังของทางวัดท่าซุงนั้น ในขณะที่ฝึกพระอาจารย์จะนำคทามาแตะที่ศีรษะของผู้ฝึก เพื่อช่วยผู้ฝึกให้มีกำลังใจมากขึ้น จึงขอกราบเรียนถามว่าจะมีวัตถุมงคลใดบ้าง ที่มีอานุภาพช่วยในการฝึกเช่นเดียวกันกับคทานั้นบ้างครับ ?
ตอบ : ถ้าจะเอาช่วยในการฝึกนั้นยังไม่มี แต่ถ้าจะเอาช่วยในการเรียนนั้นมีอยู่ ลองไปเสิร์ชคำว่า "พระนักธรรม" ดู น่าจะมีบอกเอาไว้บ้าง

ถาม : กรรมใดที่ทำให้เกิดโรคหัวใจเต้นผิดจังหวะครับ และสามารถแก้กรรมนั้น ๆ ได้อย่างไรครับ ?
ตอบ : อย่าไปอยู่ใกล้ผู้หญิงสวย ๆ...!

ถาม : พระกริ่งพิชัยสงครามทั้งรุ่น ๑ และ รุ่น ๒ มีอุดกริ่งอักษรขอมตัว "นะ" บ้างหรือไม่ครับ ?
ตอบ : มีอยู่แค่ ๒๗ องค์ แต่เป็นสีเงินล้วน ๆ ถ้าพิจารณาให้ดีจะเห็นว่าเล็กกว่านิดหนึ่ง เนื่องจากว่าทางด้านช่างเอาไปซ่อมแซมแล้วทำพระกริ่งคอหัก ก็เลยทำการหล่อขึ้นมาใหม่โดยใช้องค์เก่าเป็นต้นแบบ ทำให้มีองค์เล็กกว่า ถ้าใครได้ไปก็ถือว่าเฮงมาก

แต่พระกริ่งพิชัยสงครามปลอมในตลาดตั้งแต่เพิ่งจะออก มีทั้งชุบและไม่ชุบ ส่วนใหญ่จะใส่กล่องเป็นของวัดบวรนิเวศวิหาร เพราะฉะนั้น...ใครได้ชุดนั้นไปก็เอาไปเข้าพิธีใหม่ก็แล้วกัน

หลายคนตั้งคำถามจะอวดตัวเองซึ่งอาตมาก็ห้ามไม่ได้เสียด้วย ทั้ง ๆ ที่เคยบอกไปแล้ว อีกประการหนึ่งก็คือ ฟุ้งซ่านเกินเหตุ พระพุทธเจ้าทรงให้อยู่กับปัจจุบัน เรื่องทุกเรื่องก็จะจบ แต่มักจะฟุ้งล่วงหน้าไปมาก แต่ละอย่างที่ถามแทนที่จะเป็นประโยชน์ในการปฏิบัติของตนเอง ก็กลายเป็นถามเพื่อรู้เฉย ๆ ซ้ำยังรู้แล้วเอาไปคุยอวดคนอื่น ยิ่งทำให้ฟุ้งซ่านหนักเข้าไปอีก

พระอาจารย์กล่าวว่า "จากเดือนที่แล้วมาจนถึงเดือนนี้ อาตมาสอบถามผู้คนที่เดินทางมาถวายสังฆทานและเจริญพระกรรมฐานที่บ้านเติมบุญ เกินร้อยละ ๙๕ บอกว่าสะดวกขึ้น วันก่อนพระอาจารย์ท่านหนึ่งโผล่หน้ามา เรียนถามท่านว่าเดินทางสะดวกขึ้นไหม ? "สะดวกขึ้นครับ" วัดท่านอยู่ฝั่งตรงข้ามนี้เอง วัดบางรักใหญ่ แปลว่าอาตมาคิดถูกที่ย้ายมาตรงนี้ เพราะว่าเกินร้อยละ ๙๕ ใกล้ขึ้น สะดวกขึ้น

แม้กระทั่งคนที่มาไกล ๆ อย่างคณะของ คุณวีรวิทย์ เหล่าวงค์ไทย จากลพบุรี ก็บอกว่ามาสะดวกขึ้น แต่ทางด้านที่มาจากตะวันออก คือ ชลบุรี ระยอง สมุทรปราการ เท่ากับเดินทางข้ามกรุงเทพฯ กันเลย ถือว่าเป็นการพิสูจน์บารมี ดูว่าถ้ากำลังใจเข้มแข็งเพียงพอก็ยังคงมาเป็นปกติ บางท่านท้อถอยไปเสียก่อน ก็ถือว่าบารมียังไม่พอ เป็นสิ่งที่พิสูจน์ได้ในระยะใกล้ ๆ"

ถาม : หนูไปนั่งสมาธิ พอกายในออกไปข้างนอกแล้วหาจิตตัวเองไม่เจอ แล้วจะรวมอย่างไร ?
ตอบ : ให้ตั้งใจไว้ตั้งแต่ก่อนภาวนา

ถาม : กลับไปหนูก็ไปทบทวนการดูลมใหม่ เหมือนกับที่ผ่านมาไม่มีสติ และการหายใจผิด ก็เลยไปรื้อใหม่หมดเลย ?
ตอบ : รื้อใหม่หมด เริ่มต้นใหม่ ก็ลำบากหน่อย

ถาม : นั่งแล้ววูบเข้าไป เหมือนไปอยู่กลางบ้าน เข้าไปอยู่ข้างในโล่ง ๆ ?
ตอบ : เหมือนนั่งอยู่กลางบ้านโล่ง ๆ ตั้งใจกำหนดดูกำหนดรู้ไว้ ถ้าอะไรมากระทบเราจะรู้ว่ามาทางไหน จะได้ป้องกันได้ทัน ก็ทำถูกแล้วนี่หว่า..!

ถาม : หนูไม่เคยเป็นแบบนี้ค่ะ ?
ตอบ : เออ...ไม่เคยเป็น หัดเป็นเสียบ้าง ...(หัวเราะ)...

ถาม : นั่งไปเรื่อย ๆ เหมือนกับอยู่ได้ตลอด ไม่เจ็บไม่ปวด ไม่อยากออกไปข้างนอก ?
ตอบ : เฮ้ย ๆ..! กำหนดเวลาไว้ด้วย ไม่อยากออกข้างนอก เดี๋ยวผ่านไป ๓ วัน ๕ วัน คนอื่นจะเอาไปเผาซะก่อน

ถาม : พอนั่งไปเรื่อย ๆ ก็เห็นเยื่อใยของคนค่ะ พอเอาจิตไปจับก็หนัก เห็นว่าที่เรายังเป็นอยู่อย่างนี้ เพราะเราวิ่งไปจับมาเอง ?
ตอบ : คราวนี้ใช่เลย

ถาม : เขาก็อยู่ตรงนั้น แต่เราวิ่งไปจับมาเอง ?
ตอบ : เขาอยู่มาแบบนั้นนั่นแหละ เราดันทะลึ่งไปยุ่งกับเขาเอง วันก่อนก็บอกให้พระที่วัดทำแบบนี้ แต่พระที่วัดท่านบอกว่ายังทำไม่ได้ แค่ไม่ไปยุ่งกับกิเลสเท่านั้น ยากขนาดนั้นเลยหรือ ?

ถาม : หนูไม่ได้นั่งสมาธิค่ะ หนูใช้ชีวิตประจำวัน สามารถที่จะไปกำหนดรู้ได้ไหมคะ ?
ตอบ : ได้...พอเราทำถึงตรงนั้นแล้วก็แบ่งสติ คือความรู้สึกส่วนหนึ่งหรือครึ่งหนึ่งก็ได้ เอาไปกำหนดรู้อารมณ์ภาวนาเอาไว้ อีกครึ่งหนึ่งก็ทำหน้าที่ของเราไปเรื่อย ถ้าสติไม่คลายออกจากตรงนั้น รัก โลภ โกรธ หลง ก็กินเราไม่ได้ ทั้งหมดที่เราทำก็จะเป็นแค่กิริยา ก็คือไม่เกิดกรรม เพราะจิตไม่ได้ปรุงด้วย รัก โลภ โกรธ หลง

ถาม : ถ้ามีความรู้สึกสมเพชตัวเองละคะ ?
ตอบ : ธรรมดา บางคนนั่งร้องไห้เลย "ทำไมกูโง่ขนาดนี้วะ ? ตั้งกี่ชาติแล้ว ทำไมแค่นี้ก็หาไม่เจอ"

ถาม : ไม่ใช่คำว่า สงสารค่ะ แต่เป็นสมเพชตัวเองมากเลยค่ะ ?
ตอบ : ธรรมดา

ถาม : ว่านี่เรากำลังทำอะไรอยู่ ?
ตอบ : ระวังเอาไว้...ถึงเวลาถ้าอารมณ์นี้หายไปจะสมเพชตัวเองมากกว่านี้อีก อาตมาเดินตามสาวที่กำลังช็อปปิ้ง เขาซื้อ ๑ ถุง เราก็หิ้ว ๑ ถุง พอเขาซื้อ ๒ ถุง เราก็หิ้ว ๒ ถุง พอสัก ๗-๘ ถุง หันไปดู "นี่กูกำลังทำอะไรอยู่วะ ?" เกิดคำถามนั้นขึ้นมาจริง ๆ ดันเกิดคำถามขึ้นมากลางห้าง โหย..เบื่อสุดชีวิตเลย อยากจะมุดหายไปจากตรงนั้น เดี๋ยวนั้นเลย

ผู้หญิงเขาความรู้สึกไวมาก เขาหันมาถามว่า "พี่เป็นอะไร ?" "ไม่รู้ว่าเป็นอะไร แต่ตอนนี้เบื่อหน้าเธอฉิบหา...เลย..!" เขาก็เลยบอกว่าถ้าอย่างนั้นก็กลับ นั่นลักษณะสมเพชตัวเอง ใช้คำนั้นแหละใช่แล้ว สงสัยว่าเราเองมาทำอะไร ? ทำไมเหลวไหลอย่างนี้ ? แทนที่จะไปนั่งภาวนาหาทางพ้นทุกข์ ดันมาเพลิดเพลินเจริญใจกับอะไรที่ไร้สาระมาก ลองนึกถึงสิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า เราเหมือนกำลังอยู่บนบ้านที่ไฟไหม้ ยังจะนอนสบายให้ไฟไหม้ตายคาบ้าน แทนที่จะรีบขวนขวายหาทางหนี

ถาม : หนูชอบเอาแตงโมไปถวายพระ ก็เลยมีความสงสัยว่าทำไมเรามีความสุขจังเลยกับการที่เราถวายแตงโม ทีนี้ใจก็วิ่งเข้าไปหาว่า หลาย ๆ ชาติเราคงชอบแตงโม เข้าไปรู้ เข้าไปเห็นค่ะ และก็เห็นว่าตัวเองตายอย่างไร
ตอบ : โดนแตงโมทับตาย..! ...(หัวเราะ)...

ถาม : พอไปนั่งสมาธิ อยู่ตรงกลางข้างในบ้าน เห็นตัวเอง เห็นแมว เห็นควาย เห็นผู้หญิง เห็นผู้ชาย เห็นผีเปรต เราเคยเป็นมาหมดแล้ว แล้วเราจะเอาอะไร เป็นความรู้สึกที่สุดของที่สุดเลยค่ะ ?
ตอบ : ยัง..ยังไม่ถึงที่สุด ถ้าถึงที่สุดต้องเข็ด ต้องกลัว อย่างชนิดที่บอกกับตัวเองว่า อย่างไรการเกิดแบบนี้เราก็ไม่เอาอีกแล้ว

ถาม : หนูเลยมาถามหลวงพ่อ ?
ตอบ : ทำต่อไป...มาถูกทางแล้ว เราต้องเบื่อให้ได้ ถ้าไม่เบื่อเราก็จะอยากเกิดอีก ในเมื่อเราเห็นแล้วว่าการเกิดมาไร้สาระแบบนี้ มีแต่ความทุกข์ยากแบบนี้ เราก็ไปพระนิพพานดีกว่า ก็ย้อนมาหาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ของเรา ตั้งใจว่าที่เรารักษาศีลก็เพราะความเคารพใน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เรารักษาศีลก็เพราะเราจะไปพระนิพพาน

เราทำสมาธิเพราะเราเคารพ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เราทำสมาธิเพราะเราจะไปพระนิพพาน ตอกย้ำตัวเองให้แน่น ย้ำแล้วย้ำอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีก จนไม่ต้องไปตอกหัวตะปู ทุกอย่างก็แน่นอยู่ในใจของเรา

ถาม : ชาตินี้หลวงพ่อต้องถีบหนูเข้าพระนิพพานนะคะ ?
ตอบ : ถ้าถีบเอ็งเข้า ก็แปลว่า ข้ายังไม่ได้เข้านะสิ...! ถ้าถีบก็ต้องอยู่ข้างหลัง...ใช่ไหม ? เรื่องอะไรจะไปทำ..!

ถาม : จะทำต่อไปเรื่อย ๆ ค่ะ ?
ตอบ : เออ...ดี...!

พระอาจารย์กล่าวว่า "มีใครดูคลิปที่ผู้หญิงถีบเด็กหน้าลิฟต์บ้างไหม ? เด็กน่าจะอายุขวบครึ่งหรือสองขวบ เดินเตาะแตะจะเข้าลิฟต์ ผู้หญิงอีกคนเห็นวิ่งรี่มาถีบเด็กกระเด็นเลย เพราะถ้าเด็กหลุดเข้าไปในลิฟต์ เกรงว่าเด็กจะกดลิฟต์ไม่ได้ ผู้หญิงคนนั้นตัดสินใจเร็วมาก ถีบเด็กกระเด็นไปติดผนัง เด็กลุกขึ้นมาได้ไล่ตีเลย ...(หัวเราะ)... เด็กตัวขนาดนั้น รัก โลภ โกรธ หลง เต็มหัวใจจริง ๆ เดินอยู่ดี ๆ ก็โดนเขาถีบ ไม่รู้เหตุผลอะไร รู้อย่างเดียวว่าต้องเอาคืนให้ได้"

พระอาจารย์กล่าวว่า "เราต้องไม่ยินดียินร้ายกับสิ่งทั้งปวง ไม่ว่าสิ่งที่ตาเห็น หูได้ยิน จมูกได้กลิ่น ลิ้นได้รส กายสัมผัส ใจครุ่นคิดอะไรก็ตาม พอรับขึ้นมา อารมณ์ รัก โลภ โกรธ หลง โศกเศร้า เกลียดกลัว ก็เกิดขึ้น ปรุงเมื่อไรก็เจ๊งเมื่อนั้น โดนกิเลสพาไปไกลแล้วก็ยังไม่รู้ตัว"

พระอาจารย์กล่าวว่า "เมื่อวานพระครูสมุห์อานนท์ เอาลูกอมที่เข้ามาหลายพิธีแล้วมาให้เสกใหม่ ที่ชอบใจไม่ใช่อะไรหรอก เพราะลูกอมมีผงปถมัง มหาราช อิทธิเจ ตรีนิสิงเห ฯลฯ ครบถ้วนเลย

สมัยนี้พระที่จะไปเขียนผง ลบผง จนกระทั่งเพียงพอที่จะทำได้ก็ลำบาก เพราะผงอย่างที่หนึ่งเขียนเสร็จก็มาปั้นเป็นดินสอ เขียนผงอย่างที่สอง อย่างที่สองเขียนเสร็จก็ปั้นเป็นดินสอ แล้วเขียนอย่างที่สาม จะยากมาก แต่พระครูสมุห์อานนท์อาศัยว่ามีครูบาอาจารย์ดีเยอะ ขอจากองค์นั้นบ้าง จากองค์นี้บ้างเอามาทำ

อาตมาก็เลยให้ไปช่วยทำพระงบน้ำอ้อยพระเจ้า ๕ พระองค์ ด้วยผงยาจินดามณี สำหรับยาจินดามณีจะทำเมื่อไรก็ได้ แต่วัสดุหายากขึ้นเรื่อย ๆ อย่างพวกดอกคราด สมัยที่อยู่เกาะพระฤๅษีใหม่ ๆ มีเป็นตัน ๆ เลย สมัยนี้โดนยาฆ่าหญ้าตายหมด บางคนเรียกผักคราด ผักคราดหัวแหวน ดอกจะเป็นสีทองเล็ก ๆ ประมาณปลายนิ้วมือ เป็นยาชาที่เด็กบ้านนอกจะรู้จัก เวลาปวดฟันเอามาเคี้ยว ๆ อุดไว้ในรูฟันที่ผุ จะช่วยให้ไม่ปวดฟัน"

ขณะที่โยมกำลังตั้งหน้าตั้งตาถ่ายรูป ตอนกำลังถวายสังฆทาน พระอาจารย์จึงกล่าวว่า "สมัยที่อาตมาเรียนวิชากับหลวงพ่อฤๅษีฯ ถามหลวงพ่อว่า "ถ้าผมเรียนพวกปืนแตกจะได้ไหมครับ ?" ท่านบอกว่า "ไม่ดี" เรียนถามว่าทำไมครับ ? ท่านว่า "ทำลายทรัพย์สินชาวบ้าน เอาแค่ยิงไม่ถูกก็พอ" "แล้วยิงไม่ออกไม่ได้หรือครับ ?" "ได้...แต่กำลังใจของพวกเอ็งเกินชาวบ้านชาวเมืองเขา ถ้าขืนทำให้ยิงไม่ออกก็เป็นโจรปล้นเขากินหมด" โดนครูบาอาจารย์จำกัดความสามารถ

ไม่ใช่อะไรหรอก....อาตมาเบื่อกล้อง ตั้งใจจะทำให้กล้องถ่ายรูปพัง ดันโดนห้ามเสียนี่..! ...(หัวเราะ)... หลวงปู่เนียม วัดน้อย ใครไปถ่ายรูปท่านก็กล้องพังหมด รูปที่ถ่ายติดท่านสองรูปนั่นท่านมรณภาพแล้ว เขาจึงจับท่านไปถ่ายได้"

พระอาจารย์กล่าวว่า "หลวงปู่พูน วัดบ้านแพน เป็นสุดยอดพระเกจิอาจารย์รูปหนึ่ง อาตมาไปพุทธาภิเษกกับท่านทีก็ได้ความรู้เพิ่มทุกที ท่านไม่ปิดบังเลย มีอะไรสอนหมด บอกหมด ท่านไม่หวงวิชา ท่านบอกว่าใครรับได้ก็รับไปเถอะ มัวแต่หวงอยู่ เดี๋ยวข้าตายแล้วก็ทำไม่ได้กัน"

ถาม : ไม้กลายเป็นหินได้อย่างไรคะ ?
ตอบ : ว่ากันตามหลักวิชาใช่ไหม ? โดนโคลนทับถมอยู่ แล้วพวกคาร์บอเนตเข้าไปแทนที่เยื่อไม้ ผ่านไปนาน ๆ ก็กลายเป็นหิน

ถาม : แล้วตามหลักเหนือวิทยาศาสตร์ละคะ ?
ตอบ : เหมือนกันนั่นแหละ เพียงแต่ที่เหนือวิทยาศาสตร์จริง ๆ ไม่ใช่ไม้กลายเป็นหิน แต่เป็นคด ก็คือวัตถุที่เกิดขึ้นในธรรมชาติ แต่แปลกไปจากธรรมชาติ

พลังงานต่าง ๆ ในจักรวาลมีสารพัดชนิดนับไม่ถ้วน พลังงานบางอย่างลงไปจับกับวัตถุ ทำให้วัตถุเปลี่ยนแปลงไป เช่น มีการเปลี่ยนรูปร่าง เปลี่ยนลักษณะ เปลี่ยนสีสัน จากที่ไม่คงทนก็กลายเป็นคงทน จากที่อยู่ได้ไม่นานก็กลายเป็นอยู่ได้นาน โบราณเขารู้ก็เลยเสาะแสวงหามา อาศัยพลังงานเอาไว้ป้องกันตัวบ้าง รักษาโรคบ้าง เขาเรียกว่าคด ปัจจุบันเขาเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ทนสิทธิ์ ทางเหนือเรียกว่า ของข่ามของคง คำว่า ข่าม คง ก็คือ อยู่ยงคงกระพันนั่นแหละ โป่งข่าม ก็คือ แก้วที่ทำให้อยู่ยงคงกระพัน

พระอาจารย์กล่าวว่า "อาตมามัวแต่ตรวจแบบไม้ถือกับกำไลนวหรคุณอยู่ ก็เลยทำให้ลงมาช้า สั่งทำไม้ถือ กำไล และบาตรน้ำมนต์ น่าจะมีไม้ถือกับกำไลเสร็จทันเสาร์ ๕ ที่จะถึงนี้ ส่วนบาตรน้ำมนต์ยังห่างไกลเหลือเกิน แบบยังไม่ได้อย่างใจ"

พระอาจารย์กล่าวว่า "พระที่เข้าพิธีพุทธาภิเษกห้ามเอามาทำเป็นพระสังฆทาน เวลายกถวายข้ามหัวไปข้ามหัวมา เดี๋ยวเทวดาท่านจะเหยียบเอา"

ถาม : ผมไปเขาคิชฌกูฏ ก่อนหน้านี้ผมดูข่าวเขาสัมภาษณ์เจ้าอาวาสที่นั่น ?
ตอบ : ก่อนหน้านี้ตอนที่หลวงพ่อเขียน วัดกระทิง ท่านยังอยู่ ท่านเป็นประธานจัดงานทั้งหมด ทุกอย่างเรียบร้อยเพราะว่าคนเกรงบารมีของท่าน พอไม่มีท่านนี่ยุ่งอย่าบอกใครเลย อาตมายังมีโอกาสได้ออกร่วมพุทธาภิเษกกับท่าน ถือว่าเป็นโชคดีของเรา พอท่านสิ้นแล้วทางด้านโน้นเหงาเลย

ถาม : ไม่มีบารมีของหลวงพ่อเขียนก็วุ่น ?
ตอบ : จริง ๆ แล้วต้องมีที่พึ่ง และต้องเป็นที่พึ่งที่ทุกฝ่ายยอมรับ ซึ่งหาได้ยาก ชาวบ้านส่วนใหญ่ก็เป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่อในพื้นที่

ถาม : ที่หลวงพ่อเคยพูดว่า ไม่ติดทั้งดีและชั่ว ?
ตอบ : คุณเคยรู้สึกไหมว่าตัวเราดีแล้ว ? รู้สึกไหมว่าเราดีกว่าคนอื่น ? นั่นแหละ...ติดดีตรงนั้นแหละ ดีกับชั่วเหมือนกับระเบียง ๒ ฝั่ง เรายึดเกาะด้านไหนก็เดินต่อไปไม่ได้ทั้งนั้นแหละ

ถาม : ถ้าเราทำความดีแล้วก็....?
ตอบ : ทำความดีสักแต่ว่าทำ ทำแล้วก็แล้วกัน ส่วนจะได้ดีหรือไม่ได้ดี ดีจะตอบแทนหรือไม่ตอบแทน ไม่ต้องไปใส่ใจ เรามีหน้าที่ทำเท่านั้น

ถาม : พระที่แจกเป็นพระปางห้ามญาติหรือคะ ?
ตอบ : ต้องถามคนทำ ทางชมรมโมทนาบุญเว็บพลังจิตเขาทำมาให้แจก ถ้ายกมือเดียวเขาเรียกว่าปางห้ามญาติ ถ้ายก ๒ มือเขาเรียกว่าปางห้ามสมุทร

ถาม : อยู่ ๆ มีอาการท้องบวม ไปหาหมอที่โรงพยาบาลไม่เจอโรคอะไรค่ะ แต่ก็บวมขึ้นทุกวัน ๆ ?
ตอบ : มีสองวิธี วิธีแรกไปหาน้ำมันชาตรีของหลวงพ่อวัดท่าซุงมาอธิษฐานกิน วิธีที่สอง รอไปเข้าพิธีเป่ายันต์เกราะเพชรที่วัดท่าขนุน วันที่ ๑ เมษายน ๒๕๖๐

ถาม : น้ำมันชาตรีนี่ใช้กินหรือทาคะ ?
ตอบ : ทาก็ได้กินก็ได้

ถาม : ที่บ้านมีมีดหมอชาตรีหลวงพ่อฤๅษีอยู่ เอามาทำอะไรได้บ้างคะ ?
ตอบ : เอามาถวายอาตมา ...(หัวเราะ)...

ถาม : ไม่ทราบวิธีใช้ค่ะ ?
ตอบ : มีดหมอเขาใช้รักษาโรค ติดตัวเป็นมหาอำนาจ ป้องกันภัย ไล่ผี ฯลฯ

ถาม : เมื่อสองเดือนก่อนหนูไปลบหลู่จระเข้ที่เขาสักไว้ค่ะ ?
ตอบ : ไม่มีอะไร ขอขมาครูบาอาจารย์ก็จบ

พระอาจารย์กล่าวว่า "ตอนนี้ลูกหมาที่วัดมีถึง ๑๐๐ กว่าตัว ป่วยตายบ้าง รักษารอดบ้าง แต่ละเดือนเสียค่ารักษาเป็นหมื่น ๆ"

ถาม : หมาที่บ้านหายไปสามตัว ?
ตอบ : ไปเอาที่วัด หน้ากุฏิอาตมาอย่างเดียวเฉพาะแก็งค์หมาเด็กก็ ๑๑ ตัวเข้าไปแล้ว จะเอากี่ตัวไปอุ้มได้เลย กำลังวัยรุ่นอยู่พอดี เริ่มไล่กัดคนแล้ว

ถาม : ดิฉันใจหายหมด ที่บ้านโทรมาบอกว่า หมาโดนวางยา อีกตัวหนึ่งหายไป ?
ตอบ : รักษาหมาที่โดนยาเบื่อให้เอาน้ำมันพืชกรอกปากไปครึ่งขวด ง้างปากแล้วก็กรอกลงไปให้อ้วกออกมา

ถาม : สองตัวตายไปก่อน โดนวางยาหนีไม่ทัน อีกตัวเด็กเอาไข่สดกรอกใส่ปาก ?
ตอบ : บางคนก็ไม่หวังดีกับเรา ก็มาวางยาเล่นเรื่อยเหมือนกัน อาตมาเคยเจอมาแล้ว

ถาม : ขอบพระคุณค่ะ กลุ้มใจ ?
ตอบ : ไม่เป็นไร ไปเอาที่วัด ตอนนี้มี ๓๐๐-๔๐๐ ตัว มีปัญญาวางยาเบื่อ เราก็มีปัญญาหามาใหม่ ดูซิว่าใครจะแน่กว่ากัน

ถาม : ลูกสาวที่เคยพามาด้วย ตอนนี้เขามีสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง เขาเครียดมาก เหมือนไม่ค่อยมีสติค่ะ ?
ตอบ : พาไปหาหลวงพ่อบ๊ะ ที่วัดโพธิ์ลังกา อินทร์บุรี

ถาม : สติไม่ค่อยปกติค่ะ กลุ้มใจมาก ?
ตอบ : เป็นอะไรไปบอกท่านทางด้านโน้น ไปวันนี้ได้ยิ่งดี แต่ว่าท่านรักษาเฉพาะช่วงบ่ายนะ ประมาณบ่ายโมงเป็นต้นไป เปิดทุกวันไม่มีวันหยุด ยกเว้นว่ามีงานท่านก็มาช้านิดหนึ่ง

พระอาจารย์เล่าว่า "สมัยอาตมาเด็ก ๆ เวลาเขามีแห่นาคกัน ผู้ใหญ่ก็บอกว่า "เดี๋ยวไปช่วยแย่งดอกบัวพี่นาคมาให้หน่อย" ถามว่าทำไม ? ท่านบอกว่าจะได้เอามาให้คนท้องต้มกิน จะได้คลอดลูกง่าย อาตมาก็ไปแย่งดอกบัวกับเขากี่ยกต่อกี่ยกก็ไม่รู้ เพราะเป็นเด็กวิ่งง่าย เดี๋ยวบ้านโน้นแต่งบ้าง บ้านนี้แต่งบ้างก็มีแต่คนท้อง ถึงเวลานาคเขาวันทาเสมา พอวางดอกบัวปุ๊บอาตมาก็ฉกปั๊บ ตอนนั้นไม่รู้หรอกว่าติดหนี้สงฆ์ไปแล้ว"

ถาม : (ลูกดื้อ)
ตอบ : ดื้อได้ลูก...ไม่เป็นไร แต่พอตายแล้วตกนรก...! ลงไปแล้วโดนนายนิรยบาลเอาเลื่อยมาเลื่อยเป็นท่อน ๆ เจ็บเท่าไรก็ไม่ตาย นี่ยังดีนะ...ไม่ได้กินดอกบัวลงไป ถ้ากินจะดื้อกว่านี้หลายเท่า ไอ้เด็กดอกบัวนี่ฉลาดทุกคน แต่พวกที่ฉลาดมักจะมีวิธีดื้ออยู่เรื่อย...

พระอาจารย์กล่าวว่า "การทำงานต้องการคนเสียสละ โดยเฉพาะเสียสละประโยชน์ส่วนตนทำเพื่อส่วนรวม ลักษณะอย่างนี้เป็นกำลังใจของพระโพธิสัตว์ ตัวเองยอมเหนื่อย ยอมลำบากเพื่อให้คนอื่นมีความสุข

คนที่จะทำงานประเภทนี้โดยใจรัก ส่วนใหญ่แล้วถ้าไม่ใช่พระโพธิสัตว์ ก็เป็นอดีตพระโพธิสัตว์ เพราะฉะนั้น...จะทำงานได้ดีกว่าคนอื่นเขา เพราะเคยชินกับการสงเคราะห์คนมาหลายชาติ อาตมาเองก็สงเคราะห์มาจนเบื่อแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เพราะว่าเพื่อนร่วมรุ่นพระอุปัชฌาย์ทั่วประเทศ ๓๒๐ รูป ในส่วนของคณะสงฆ์ส่วนกลาง ๘๔ รูป มีเจ้าคุณ เจ้าอาวาสพระอารามหลวง มีเจ้าใหญ่นายโตเยอะแยะ แต่เขาพากันเลือกอาตมาเป็นประธานรุ่น

เมื่อเช้าต้องไปแสดงพลังของรุ่น ด้วยการสนับสนุนการอบรมของรุ่นน้อง ทำให้มาช้า...เสียเวลาพวกเราไป ๔๐ นาที เพราะว่ามาถึงตรงนี้ ๙ โมง ๑๐ นาทีแล้ว ตอนแรกคิดว่าถ้ารถติดมาก ๆ อาจจะมาไม่ทันเพลเสียด้วยซ้ำไป ปรากฏว่ารถติดขาเข้า ขาออกของเราไม่ติด ขาเข้าติดยาวเป็นกิโลเมตร ขาออกวิ่งสบาย ดูแล้วน่าอิจฉามาก"

พระอาจารย์กล่าวว่า "สรรพชีวิตในวัฏสงสารทนทุกข์ยากเหลือคณา สารพัดทุกข์สารพัดความเจ็บปวด เหตุที่ทุกข์และเจ็บปวดเพราะคิด ถ้าเลิกคิดก็เลิกทุกข์ แต่บังเอิญว่าคนที่จะมีปัญญาเห็นไปถึงตรงนั้นก็ยากเหลือเกิน

ถ้าโยมสังเกตจะเห็นว่าเพื่อนร่วมรุ่นด็อกเตอร์ที่มาด้วยกัน นั่นรุ่นน้องอาตมาทั้งนั้น แต่ก็เพราะคิดมากนั่นแหละ ถึงได้แก่แซงไปหมดแล้ว ที่หัวล้านนั่นอายุเพิ่ง ๓๘ ปี อาตมาแก่กว่า ๒๐ ปี เพราะฉะนั้นคิดให้น้อย ๆ จะได้ไม่เครียด คนที่ไม่ค่อยเครียดร่างกายก็ทรุดโทรมช้า ไม่ต้องไปหายามากิน ไม่ต้องไปหาครีมมาบำรุง แค่เลิกเครียดก็จบแล้ว

มีพระลูกศิษย์บอกว่า “หลวงพ่อทำได้แล้ว ก็พูดได้สิ” ยังจะเถียงอีก...! ก็พยายามสักหน่อยสิ คนอื่นเขาก็มี ๑๐ นิ้วเหมือนกับเรา เขาทำได้เราก็ต้องทำได้ หรือไม่ถ้าเขาทำได้ เราก็ควรที่จะทำให้ได้ดีกว่า"

ถาม : (ซ่อมโต๊ะหมู่บูชา)
ตอบ : ก็ว่าทำเสร็จแล้วจะเอาไปตั้งถวายในหลวงรัชกาลที่ ๑๐ ตอนนี้ซื้อพระบรมฉายาลักษณ์กับพานพุ่มสักการะแล้ว ขาดแต่โต๊ะหมู่

ถาม : เดี๋ยวจะเร่งให้ค่ะ
ตอบ : ก็บอกแล้วว่าไม่ได้รีบ เพียงแต่บอกให้รู้ว่าอย่างอื่นเตรียมไว้หมดแล้ว ยกเว้นโต๊ะหมู่ มีของเก่าอยู่ก็ไม่อยากจะซื้อใหม่ ซ่อมของเก่าดีกว่า

พระพุทธเจ้าตรัสว่าตระกูลอันมั่งคั่งตั้งอยู่ไม่ได้นานเพราะ หนึ่ง...ไม่รู้จักรักษาของเก่า สอง...ไม่รู้จักขวนขวายหาของใหม่ สาม...ใช้สินทรัพย์ฟุ่มเฟือย สี่...ตั้งบุคคลทุศีลเป็นผู้นำ เจ๊งแน่นอน เพราะฉะนั้น...ต้องรู้จักซ่อมของเก่า รู้จักสร้างของใหม่ รู้จักขวนขวายหามาให้มากกว่าที่ใช้ ท้ายที่สุดตั้งคนที่มีศีลมีธรรมเป็นผู้นำ ไม่ใช่ตั้งคนที่มีอำนาจเป็นผู้นำ

จำไว้ว่าคนคิดต่างไม่ใช่ศัตรู คนคิดต่างจะช่วยให้มุมมองเรากว้างไกลขึ้น จะได้รู้ว่าเขาคิดในสิ่งที่เราไม่ได้คิด หรือคิดไม่ถึง ต้องบอกว่าช่วยเติมเต็มภาพพจน์ของเราให้ครบถ้วนสมบูรณ์

ความเป็นประชาธิปไตย คือ การที่หลากหลายความคิดสามารถหลอมรวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้ ถึงหลอมรวมกันไม่ได้ ส่วนใหญ่ต้องการอย่างนั้น ส่วนน้อยก็ต้องเคารพความเห็นของคนส่วนใหญ่ ส่วนใหญ่ก็ต้องให้ความสำคัญต่อความเห็นของส่วนน้อยด้วย เรื่องพูดนี้ใครก็พูดได้ แต่พูดไปแล้วจะมีใครฟัง ?

ถาม : ....(ไม่ชัด)...กลับไปอเมริกา ไม่เจอระเบิดสักที ?
ตอบ : ไม่เกิดระเบิดสักทีนะ ดูสถานการณ์ว่าประธานาธิบดีทรัมป์ขึ้นแล้วจะโดนไหม ? หรือเตือนล่วงหน้านานไป ? ที่เตือนล่วงหน้านาน ๆ เพื่อให้มีเวลาขยับขยาย คนอยู่ต่างประเทศเหมือนกับฝังรากลึกไปแล้ว เหมือนกับต้นไม้ที่รากงอกลึกแล้ว ไปโยกย้ายก็ต้องเหี่ยวต้องเฉา ต้องมารอเวลาโตใหม่

ถาม : อยู่เท็กซัส ?
ตอบ : เท็กซัสยิ่งหนักใหญ่ เพราะเขาสร้างรั้วล้อมแม็กซิโกแล้ว อย่างไรถ้าเป็นไปได้ก็หางานทำในบ้านเรานะ เพียงแต่บ้านเรางี่เง่าไปหน่อย อะไร ๆ ก็คอร์รัปชั่นรับใต้โต๊ะกันให้ชุ่ยไปหมด

เรื่องทุกเรื่องรู้มาไม่ใช่จะบอกได้ทั้งหมด โยมก็มักจะถามไปเรื่อย คิดว่าพระบอกได้ทุกเรื่อง อาตมาบอกได้แค่ไม่เกินกฎของกรรม เมื่อไรที่ไปล่วงกรรมคนอื่นตัวเองก็รับไปเท่านั้นเอง เพราะฉะนั้น...ถ้าวาระไม่เปิด วาระในที่นี้หมายถึงว่ากุศลของเขาหรือของบุคคลกลุ่มนั้นมาสนองพอดี เพียงพอที่จะแก้ไขจากร้ายกลายเป็นดี ก็พอที่จะบอกกันได้ เพื่อที่จะให้ระมัดระวัง

แต่บางคนบอกไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะว่าวาระกรรมหนัก ต่อให้รู้ก็ไม่ขยับขยายอะไร ท้ายสุดก็โดนอยู่ดี ส่วนบางคนมีวาระกรรมร่วมกัน ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้อยู่ในเขตนั้น ไม่ได้อยู่ในถิ่นนั้น ยังตะเกียกตะกายเข้าไปให้เดือดร้อนจนได้

ถาม : (พระมารายงานเรื่องเรียน) เขาให้ไปญี่ปุ่น ผมไม่อยากไปเลยครับ ?
ตอบ : ไปที่ไหนก็ได้ ไปแต่ละครั้งแล้วก็ได้มุมมองใหม่ ๆ มาเอง ยกเว้นว่าเปลี่ยนมุมไม่เป็น จำได้ไหมที่ผมให้เปลี่ยนมุมในการปฏิบัติธรรม ? ถ้าไม่ได้ฟังก็ไปขอพระวัดท่าขนุนท่านฟัง

พระอาจารย์กล่าวว่า "สมาชิกกลุ่มปรนิมมิตวสวัตดีร่วมบุญบูรณะพระเจดีย์วัดท่าขนุน ๒๐,๐๐๐ บาท โมทนานะจ๊ะ แต่จะถามว่ากลุ่มซ้ายหรือกลุ่มขวา ? บนปรนิมฯ มีกลุ่มพญามารกับกลุ่มท่านท้าวปรนิมมิตเทวราช ตั้งกลุ่มต้องวงเล็บไว้ด้วยว่าซ้ายหรือขวา"

ถาม : ซ้ายหรือขวาดีกว่าครับ ?
ตอบ : ดีทั้งนั้น อย่าลืมว่ามารสูงกว่าเทวดานะ ในบาลีท่านว่า เทเวนะ วา มาเรนะ วา พรัหมุนา วา เทวดา มาร แล้วถึงจะพรหม เพราะมารอยู่สวรรค์ชั้นที่ ๖ เป็นชั้นที่สูงสุด ความดีไม่พอก็ไม่ได้อยู่หรอก เพียงแต่เขาทำไปตามหน้าที่เท่านั้นเอง ไปเป็นครูไหวใจร้าย คอยเล่นงานลูกศิษย์ ลูกศิษย์ก็เลยว่าครูใจร้าย หารู้ไม่ว่าถ้าสอบของครูได้จะไม่มีวันตกอีกเลยทั้งชาตินี้และชาติหน้า

ถาม : ทดสอบเกินกว่าเหตุครับ ?
ตอบ : เกินกว่าเหตุตรงไหน ?

ถาม : ตกทุกทีครับ ?
ตอบ : ก็แสดงว่าลูกศิษย์โง่เกินกว่าเหตุ..!

ถาม : มารจริง ๆ ที่ไม่ใช่เทวดามีไหมครับ ?
ตอบ : พวกนั้นไม่ใช่มารพวกนั้นเป็นอสูร นิรยอสุราอยู่ในโลกันตนรก เปตอสุราส่วนใหญ่เป็นพวกกาลกัญจิกเปรต เทวอสุราอย่างพวกอสุรินทราหู เวปจิตตาสูร ฯลฯ พวกอสูรยังแบ่งเป็นหลายระดับเลย พวกระดับมหาอำมาตย์ทั้ง ๘ ของอสูรไปทางไหน ขนาดเทวดาที่ศักดานุภาพน้อยยังต้องหลีกเป็นทาง อย่างเวปจิตตาสูร สัมพรตีอสูร ฯลฯ

พระก้มกราบพระอาจารย์ "อยู่คนละทิศคนละทาง แต่อบรมมาจากวัดท่าขนุน ก็แบบเดียวกันนั่นแหละ โยมสงสัยว่าอยู่คนละวัดมากราบพร้อมกันได้อย่างไร ? วัดท่าขนุนมีหลักสูตร ผู้อำนวยการหลักสูตรโหดฉิบหา..! กราบไม่ทันกันก็ด่าเลย ต้องกราบพร้อมกันจนได้ มีเคล็ดลับนิดเดียวคือ เหลือบดูซ้ายขวาหน้าหลัง เขาลงเราลง เขาขึ้นเราขึ้น ก็พร้อมกันไปเอง "

ถาม : (ปรึกษาเรื่องที่ผู้ใหญ่บ้านเห็นว่าการสร้างเมรุที่วัดทำให้เกิดมลพิษ) ?
ตอบ : อย่าลืมว่าแต่ละคนมีกุศลของเขาอยู่ จึงขึ้นมาเป็นผู้นำในท้องถิ่นได้อย่างนี้ ในเมื่อกุศลยังรักษาอยู่ก็ปล่อยเขาไป เราก็ภาวนาไปเรื่อย ท่านไม่ให้มุ่งร้าย เรามีหน้าที่ภาวนาก็ขอบารมีสมเด็จพระพุทธพระเรวตทศพลสัมมาสัมพุทธเจ้า ให้ช่วยอนุเคราะห์สงเคราะห์ขจัดปัดเป่าเรื่องร้ายพวกนี้ แล้วก็ภาวนาของเราไป ไม่ใช่ไปคิดให้เขาเป็นนั่นเป็นนี่