นายนิรยบาล
 

ถาม : การที่มีคนหนีนรกมาเกิด นายนิรยบาลพลาดได้อย่างไรครับ ?
ตอบ : ต้องลงไปถามเขาเอง..(หัวเราะ)..ถ้าอาตมาลงไป กลัวเขาจะเอาไปอยู่เลย แล้วบอกว่าลองหนีดูเถอะ..(หัวเราะ) ... โบราณเขาว่าเอาไว้ ร้อยถี่มีหนึ่งห่าง ถี่ลอดตาช้าง ห่างลอดตาเล็น บางทีผู้ที่ควบคุมตัวไป เอาออกจากนรกขุมหนึ่ง เพื่อไปลงอีกขุมหนึ่ง กำลังเอาอีกคนลง ทางนี้ย่องหนีไปแล้ว เป็นยมทูตก็ลำบากเหมือนกัน ถึงว่าท่านที่ได้เจอหลวงพ่อ ส่วนใหญ่ขอโมทนาบุญไป ๆ เสียดีกว่า อยู่ตรงนั้นลำบากเต็มที

ความจริงยมทูตนั่นท่านเป็นเทวดา แต่ว่านายนิรยบาลต่างหากที่เป็นยมทูตในความหมายของเรา นายนิรยบาลนี่พิลึกมาก ทำบุญกับบาปมาเท่ากันเลย ไม่สามารถที่จะลงนรกไปรับความชั่วไป แต่ก็ไม่สามารถที่จะขึ้นข้างบนได้ จึงต้องทำหน้าที่ทรมานสัตว์นรก แต่ตัวเองไม่ต้องเดือดร้อนเพราะไฟ มีหน้าที่อย่างนั้น ไฟก็เลยไม่ทำอันตรายอะไร แต่ก็ต้องเหน็ดเหนื่อยกับการทรมานสัตว์นรกอยู่ น่าเบื่อหน่ายที่สุด

ถาม : ยังดีกว่าตกนรก ?
ตอบ : ดีกว่าหน่อยหนึ่ง ต่อไปทำบุญอะไรทำบาปอะไรก็ให้หนัก ๆ ไปข้างหนึ่ง จะได้หมดเรื่อง ลงไปก็คือลง ขึ้นก็คือขึ้น ทำพอดีอย่างนั้นลำบาก

ถาม : แล้วไม่มีโอกาสหลุดหรือครับ ?
ตอบ : มีเหมือนกัน ลืมถามเขาไปว่าอายุงานของยมทูตเขากี่ปี เกษียณ ๖๐ หรือเปล่า ?

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนมิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๔๔