เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนพฤษภาคม ๒๕๕๘
 

ถาม : ขอกราบเรียนถามข้อสงสัยถึงวิธีการและหนทางปฏิบัติที่พอจะทำให้เราสามารถทราบได้ว่าเราติดหนี้สงฆ์หรือโทษหนักอื่นใด เช่น โทษการย้ายเจดีย์ เป็นต้น เพื่อป้องกันหรือหาหนทางแก้ไขก่อนที่เราจะสิ้นลมหายใจในชาติปัจจุบัน หากในกรณีที่เรามิได้เป็นบุคคลผู้ทรงอภิญญาหรือญาณแปดใด ๆ กล่าวคือ เป็นบุคคลธรรมดาที่ไม่ได้สนใจเรื่องธรรมะหรือได้มโนมยิทธิใด ๆ ทั้งสิ้น

จึงขอเรียนถามข้อสงสัยสำหรับประเด็นดังกล่าวว่า พอจะมีทางอื่นใดบ้างที่เราสามารถทราบในเรื่องของกรรมดังกล่าวได้บ้างหรือไม่ ? และอย่างไรครับ ?

ทั้งนี้เจตนาในการตั้งคำถามนี้ เป็นไปเพื่อประโยชน์ต่อบุคคลจำนวนมากที่อาจมิอาจทราบได้ถึงโทษจากกรรมหนักดังกล่าว ซึ่งจะได้ทราบเป็นวิทยาทานและแก้ไขได้อย่างทันท่วงทีหากมีหนทางและโอกาสครับ

ตอบ : ก็แปลว่าไม่ต้องรู้ ไม่ได้อะไรสักอย่างจะไปรู้ได้อย่างไรวะ ? ตั้งกติกาไม่ให้มีอะไรสักอย่างเดียวแต่อยากรู้ จะรู้ไปทำไม ?

ถาม : ผมไปฝึกมโนมยิทธิที่วัดท่าซุง ผลคือฝึกไม่ได้ครับ ครูฝึกบอกว่าเป็นสุกขวิปัสโก ผมจะมีโอกาสจะฝึกสำเร็จได้หรือไม่ครับ ? และการจับลมหายใจเข้าออก ผมควรจับที่จมูกฐานเดียว หรือจับสามฐานครับ ?

ตอบ : ถ้าเชื่อครูฝึกชาตินี้ก็ฝึกไม่ได้ แต่ถ้าไม่เชื่อครูฝึกโอกาสได้จะมีเยอะ เพราะบางทีครูฝึกโง่กว่า สอนลูกศิษย์ไม่เป็น ส่วนเรื่องการจับลมหายใจ จะฐานเดียว ๓ ฐาน ๗ ฐาน หรือว่ารู้ตลอดกองลมแล้วแต่ความถนัดของเรา

ที่อาตมาใช้คำว่าครูฝึกโง่กว่าลูกศิษย์ เพราะว่าปัจจุบันนี้ครูฝึกส่วนใหญ่แล้วไม่รู้จริง มักจะสอนตามรูปแบบเดิม ๆ จนกระทั่งโดนลูกศิษย์หลอกมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว การจะเป็นครูฝึกมโนมยิทธิต้องมีเจโตปริยญาณแจ่มใส รู้ว่าในขณะนั้นลูกศิษย์คิดอะไร ทำอะไรอยู่ ถึงสามารถที่จะสอนให้ถูกต้องได้

ถาม : ผมป่วยมาก อาการไม่ค่อยจะดีมาหลายปีแล้วครับ หาหมอหลายที่แล้วไม่ดีขึ้น มีแต่ทรุดลง กระเพาะอักเสบมานาน เลยทำให้ท้องแข็ง เป็นเถาดาน ท้องมาน บวม จุกแน่นชายโครงขวา หายใจลำบากเหมือนจะขาดใจหลายครั้งแล้ว และยังมีคุณไสยมาช่วยทำให้แย่ลง ขอหลวงพ่อเมตตาแนะนำยา หรือการปฏิบัติตนให้ผมคลายจากเวทนานี้ด้วย กราบขอบพระคุณหลวงพ่อครับ

ตอบ : เลิกหายใจ ถ้าเลิกหายใจวันไหนก็หายสนิท..! เรื่องการเจ็บไข้ได้ป่วยเป็นกรรมเก่า ถ้าเราพิจารณาเห็นว่าสภาพร่างกายมีความป่วยไข้เช่นนี้เป็นปกติ ก็จะไม่ไปเครียด ไม่ไปกังวล ไม่ไปแบกไว้ เห็นว่าเป็นบุญลาภอันประเสริฐ ที่เราได้เห็นความทุกข์อย่างถนัดชัดเจน ขึ้นชื่อว่าการเกิดมาทุกข์เช่นนี้จะไม่มีสำหรับเราอีก เราต้องการจะไปพระนิพพาน เรียกว่าพลิกวิกฤติเป็นโอกาส ฉวยโอกาสที่ร่างกายเจ็บไข้ได้ป่วย นำมาเป็นเครื่องมือในการปฏิบัติของเรา เพราะฉะนั้น..ความเจ็บไข้ได้ป่วยต้องถือว่าเป็นลาภอันประเสริฐ

ถาม : กระผมได้ศึกษาธรรมะตามแนวหลวงพ่อวัดท่าซุงมานานหลายปี และได้ทราบว่า มีสมเด็จองค์ปฐมซึ่งเป็นพระพุทธเจ้าองค์แรกสุดอยู่ จึงให้ความเคารพท่านมากเป็นที่สุด แต่พอช่วงหลังมานี้ ได้ศึกษาธรรมะตามแนวของหลวงพ่อสด คือวิชชาธรรมกาย จากทางวัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม จังหวัดราชบุรี ได้ศึกษาข้อมูลที่กล่าวไว้ว่า มี "พระพุทธเจ้าต้นธาตุต้นธรรมอยู่" ลูกศิษย์หลายท่านบอกว่า เป็นคนละพระองค์กับสมเด็จองค์ปฐมที่หลวงพ่อวัดท่าซุงสอน

กระผมอยากอาราธนาหลวงพ่อช่วยเมตตาอธิบายทีครับว่า เป็นพระองค์เดียวกันหรือไม่ ? ถ้าไม่ใช่ แล้วพระพุทธเจ้าต้นธาตุต้นธรรมคือท่านใดกันครับ ?

ตอบ : ไปถามคนที่บอกว่าไม่ใช่..!

ถาม : ผมได้ใส่บาตรพระรูปหนึ่งที่รับบาตรอยู่ช่วงเช้า พอท่านให้พรเสร็จ ขณะที่ผมกำลังจะไป จู่ ๆ ท่านใช้ให้ผมหยิบของในมือท่านและของที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้ ๆ ผมเข้าใจว่าเป็นของที่คนนำมาใส่บาตรซึ่งมีหลายอย่างด้วยกัน ให้นำไปใส่ในกระสอบใส่ของที่วางอยู่ที่พื้น เข้าใจว่าท่านอาจจะเตรียมกระสอบมา

ผมมีความกังวลและไม่ทันตั้งตัว จึงได้หยิบของใส่ลงกระสอบให้ท่านไม่กี่อย่าง จู่ ๆ ท่านก็ลุกขึ้นมาหยิบของใส่กระสอบด้วยตัวท่านเอง ซึ่งผมช่วยจับกระสอบอยู่พักเดียว แล้วผมก็เดินปลีกตัวไป ปล่อยให้ท่านจัดการของท่านเอง โดยผมไม่ได้มีความเต็มใจที่อยากจะช่วย เนื่องจากกลัวผิด อยากทราบว่าผมมีความผิดอะไรหรือเปล่าครับ ? และควรแก้ไขอย่างไรครับ ? และหากเจอเหตุการณ์ลักษณะนี้อีก ผมควรทำอย่างไรครับ ?

ตอบ : ถือว่ามีส่วนร่วมไปแล้ว ถ้าเป็นกุศลก็เป็นกุศลไปแล้ว ถ้าเป็นบาปก็เป็นไปแล้ว ไม่ต้องเสียเวลามาสงสัย ให้ตั้งหน้าตั้งตาตั้งปฏิบัติในทาน ศีล ภาวนาของเราไป อะไรที่สงสัยก็ถอยห่างเอาไว้ ถึงเวลาจะได้ไม่ต้องมาคิดให้ฟุ้งซ่านเศร้าหมองเหมือนอย่างปัจจุบันนี้

ถาม : เวลาที่คนสร้างกิจกรรมใดที่ให้คนลงชื่อเพื่อร่วมสนุกในการแจกของรางวัล โดยไม่ได้มีการเก็บเงินหรือว่าต้องให้คนร่วมสนุกซื้อของก่อน จัดเป็นการพนันหรือไม่ครับ ?
ตอบ : การพนันคือการพนัน ถ้าหากว่าเป็นการชิงโชคก็แค่อยู่ในลักษณะของการชิงรางวัลเล็ก ๆ น้อย ๆ พูดง่าย ๆ ว่าดูตามหลักกฎหมายแล้วกัน ถ้าสิ่งที่กฎหมายไม่ถือว่าเป็นการพนันก็ไม่ต้องไปถือว่าเป็นการพนัน

ถาม : สโมสรกีฬาที่มีการซื้อขายตัวผู้เล่น จัดเป็นอาชีพค้ามนุษย์หรือไม่ครับ ?
ตอบ : การค้ามนุษย์ส่วนใหญ่แล้วเขาค้าให้ไปเป็นทาส สโมสรกีฬาเขาค้าไปเป็นทาสหรือเปล่า ?

ถาม : ผู้ที่มีอาชีพเลี้ยงเด็กหรือคนชรา จัดเป็นอาชีพค้ามนุษย์หรือไม่ครับ ?
ตอบ : เลี้ยง..ไม่ได้ขาย..!

ถาม : ถ้ามีคนยืมเงินเราไป แล้วนำไปทำบุญ ภายหลังนำเงินมาใช้คืน เราสามารถนำเงินที่ได้รับคืนมาใช้จ่ายของเราเองได้หรือไม่และเป็นหนี้สงฆ์หรือไม่ครับ ?
ตอบ : แสดงว่าไม่เข้าใจคำว่าหนี้สงฆ์ แต่ไม่เป็นไร ให้เขาคิดว่าเป็นหนี้สงฆ์ไว้แหละดี ถ้าไม่ใช่..ใจเศร้าหมองจนลงข้างล่างไปเลย ก็คงจะระมัดระวังตัวมากขึ้น..!

ถาม : ถ้ามีคนฝากเงินให้เราทำบุญ จำเป็นหรือไม่ว่าจะต้องเป็นธนบัตรหรือเหรียญเดียวกันกับที่เจ้าของเงินให้มา เราสามารถใช้ธนบัตรหรือเหรียญอื่นที่มีมูลค่าเท่ากันทำแทนได้หรือไม่ครับ ?
ตอบ : ทำด้วยมูลค่านั้น จะเป็นอะไรก็ได้

ถาม : ช่วงนี้ฝันหนักมาก จนถึงขนาดที่ตื่นมารู้สึกเพลียไปหมดทั้ง ๆ ที่นอนมาเกือบแปดชั่วโมง พอเจอเข้าติด ๆ กันหลายวัน ร่างกายเริ่มไม่ไหวแล้วค่ะ ไม่ทราบว่าพระอาจารย์มีวิธีไม่ให้ฝันไหมคะ ? แล้วการที่เราฝันเยอะ ๆ นี่หมายความว่ากำลังใจของเราฟุ้งซ่านไปในทางที่ไม่ดีหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : ฝันแปลว่ากำลังใจไม่เป็นสมาธิจึงฟุ้งซ่าน ในเมื่อเป็นเช่นนั้นก่อนนอนก็พยายามแผ่เมตตา แล้วภาวนาให้กำลังใจทรงตัวก่อน

ถาม : จากที่ทราบว่าอีกไม่นานนักจะเกิดสงครามใหญ่ในหลายประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศทางซีกโลกเหนือ และเนื่องด้วยกระผมต้องไปเรียนต่อต่างประเทศในอีกไม่นานเช่นกัน ขอเรียนถามพระอาจารย์ว่า หากเกิดเหตุการณ์ดังกล่าวจริง ประเทศในแถบซีกโลกใต้ เช่น ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ จะรอดพ้นจากภัยสงครามหรือไม่ อย่างไรครับ ?
ตอบ : ตกลงถามเองหรือว่ามั่วเอง ? เกิดสงครามใหญ่ที่ซีกโลกเหนือ..รู้ขนาดนั้นเลยหรือ ? แต่ทำไมไม่รู้ว่าซีกโลกใต้จะรอดหรือไม่รอด ต้องบอกว่าขอเชิญฟุ้งซ่านต่อไป เรื่องนี้เลยตายไปเยอะเลย

ถาม : ถ้าผู้เป็นเจ้าของตะกรุดกระทำผิดอย่างชัดเจน เช่น ทำร้ายคนอื่น ลักขโมย นินทาว่าร้าย ฯลฯ บุคคลอื่นทราบเข้าจึงตำหนิการกระทำเหล่านั้น หรืออาจดำเนินคดีตามกฎหมาย บุคคลอื่นที่ตำหนิการกระทำของเจ้าของตะกรุด หรือนำตัวเจ้าของตะกรุดไปดำเนินคดีตามกฎหมาย จะโดนสะท้อนหรือไม่ อย่างไรครับ ?
ตอบ : ถ้าหากว่าทำชั่ว ตะกรุดก็ไม่คุ้มครองป้องกันอยู่แล้ว

ถาม : ขณะทำพิธีอุปสมบท มีภิกษุบางรูปศีลไม่สมบูรณ์ หรือขาดจากความเป็นพระ และมีฆราวาสร่วมพิธีอยู่ในโบสถ์ ฯ เมื่อเสร็จพิธีผู้ขอบวชจะถือว่าได้เป็นสมมติสงฆ์โดยสมบูรณ์หรือเป็นได้เพียงแค่เณรครับ ?
ตอบ : ถ้าอยู่นอกเขตหัตถบาส คือมือเอื้อมไม่ถึง การบวชก็สมบูรณ์ แต่ถ้าอยู่ในเขตหัตถบาสคือเอื้อมมือแตะกันถึง คุณก็เป็นแค่เณร ในเรื่องของสังฆกรรม อย่างน้อย ๆ ต้องเว้นช่วงระยะหนึ่ง แต่ถ้าจะเอาให้บริสุทธิ์จริง ๆ ต้องอยู่นอกเขตสีมาไปเลย

ถาม : หลังเสร็จพิธีอุปสมบท เราจะสามารถทราบได้อย่างไรว่าผู้ขอบวชได้เป็นสมมติสงฆ์โดยสมบูรณ์ หรือเป็นแค่เณร เพราะเราไม่ทราบเลยว่าในพิธีมีภิกษุที่ศีลไม่สมบูรณ์ร่วมอยู่ด้วยหรือไม่ ?
ตอบ : ถ้าไม่ทราบแล้วจะอยากรู้ไปทำไม ?

ถาม : เมื่อตอนสมัยบวชพระ มีเพื่อนพระด้วยกันนำวัตถุมงคลที่อยู่ในวิหาร ฯ มาให้ดู หลังจากที่สอบถาม เพื่อนพระแจ้งว่าสามารถหยิบออกมาได้ เจ้าอาวาสท่านไม่ว่า จากนั้นจึงได้ขอวัตถุมงคล และให้เพื่อนพระไปหยิบวัตถุมงคลในวิหารมาให้บ้าง เพื่อนำไปบูชาในกุฏิส่วนตัวและแจกบางส่วนให้ฆราวาส แบบนี้ถือว่า "ปาราชิก" หรือไม่ ?
ตอบ : เสี่ยงต่อการปาราชิกมาก เพราะว่าเป็นความเห็นของเพื่อนคนนั้น ไม่ใช่ความเห็นของพระสงฆ์ทั้งวัดร่วมกัน การจะนำของสงฆ์ไปใช้สอยอย่างไรก็ตาม ควรที่จะได้รับการอนุญาตจากสงฆ์หรือผู้แทนสงฆ์ก่อน ไม่ใช่ถึงเวลาเขาว่าส่งเดชก็เชื่อตามเขา กลายเป็นว่าเอาอนาคตหรือไม่ก็ความเป็นพระของตนเอง ไปแลกกับสิ่งที่คนอื่นเขาพูดด้วยลมปากเท่านั้น มีโอกาสขาดทุนมหาศาลเลย

ถาม : ขณะบิณฑบาตมีฆราวาสนำเงินใส่บาตรหรือย่าม หากเรานำเงินนั้นไปใช้ส่วนตัว เช่น ซื้อของให้แม่หรือฆราวาส อย่างนี้ถือว่า "ปาราชิก" หรือไม่ ?
ตอบ : ถ้าซื้อของให้แม่ไม่เป็นไร เพราะท่านอนุญาตให้ภิกษุเลี้ยงดูพ่อแม่ได้ แต่ท่านใช้คำว่าตามสมควร ไม่ใช่ประเภทซื้อเช้า ซื้อกลางวัน ซื้อเย็น แต่โดยปกติแล้ว ถ้าตามที่หลวงพ่อวัดท่าซุงสอนมาก็คือ ปัจจัยทุกอย่างที่เขาถวายมา จะเป็นส่วนตัวหรือส่วนรวมก็ตาม ให้นึกอยู่เสมอว่าเป็นของสงฆ์

ถาม : จะเป็นการสมควรหรือไม่ถ้าจะรักษาศีล ๘ ช่วงระยะเวลากลางคืนก่อนนอนของทุกวันจนถึงรุ่งเช้า เนื่องจากเป็นช่วงระหว่างวันทำงานบ่อยครั้ง มีเหตุปัจจัยที่ทำให้หลุดจากศีล ?
ตอบ : เรียกว่าขี้โกง..! หลังจากกินข้าวเย็นไปแล้วใคร ๆ ก็รักษาได้

ถาม : แล้วมีอานิสงส์ไหมคะ ?
ตอบ : ถ้าตั้งใจจริง ๆ ก็มี แต่ถ้าตั้งใจโกงก็ไม่มี

ถาม : แล้วจำเป็นต้องอาราธนาศีลทุกครั้งไหมคะ หรือว่าตั้งใจจะรักษาศีล ๘ เท่านั้นก็เพียงพอ ?
ตอบ : การอาราธนาศีลเป็นการขอร้องให้พระท่านบอกว่าศีลมีอะไรบ้าง เมื่อท่านบอกมาเราก็สมาทาน คือศึกษาจดจำตามนั้น แล้วก็ยึดถือปฏิบัติไป ในเมื่อเรารู้แล้วว่ามีอะไร ก็ไม่ต้องเสียเวลาอาราธนา ไม่ต้องเสียเวลาสมาทาน ให้ตั้งใจปฏิบัติโดยการงดเว้นไปเลย

ถาม : การสวดมนต์ในใจทั้งวันโดยไม่ได้กำหนดลมหายใจเข้าออก สามารถเข้าสู่พระนิพพานได้หรือไม่คะ ?
ตอบ : ถ้าไม่ได้ตั้งใจไว้ก่อนก็ไปไหนไม่รอด แต่ถ้าตั้งใจไว้ก่อนว่าสิ่งที่เราทั้งหมดนี่เป็นไปเพื่อพระนิพพาน โอกาสที่จะไปก็มีมาก

ถาม : ถ้าเราอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่เรารวมกันทำดี พูดคุยเรื่องคำสอน ธรรมะ การปฏิบัติ นี่คือบุญธรรมทานอย่างหนึ่งใช่ไหมคะ ?
ตอบ : ดูด้วยว่าคุยถูกเรื่องหรือเปล่า ถ้าประเภทมั่วเอาโดย "อัตโนมติ" ไม่ใช่หลักธรรมที่แท้จริง มีสิทธิ์ลงอเวจีมหานรก ดีไม่ดีก็เลยไปถึงโลกันต์เลย ฉะนั้น..ในเรื่องธรรมสากัจฉา ต้องมีคนที่รู้จริงอยู่ด้วย ถึงเวลาถ้าคุยผิดต้องแก้ไขให้ถูกได้

ถาม : แล้วการที่เราอยู่ในสิ่งแวดล้อมแบบนี้จะมีอานิสงส์อะไรบ้างคะ ?
ตอบ : ก็อยู่ที่ว่าตนเองตั้งใจอะไรเอาไว้ ถ้าตั้งใจเพื่อความหลุดพ้น สภาพจิตของตนเองเกาะความดีอยู่เสมอ โอกาสที่จะหลุดพ้นก็มี

ถาม : ถ้ามีฉันทะแบบไฟไหม้ฟางต้องทำอย่างไรคะ ?
ตอบ : ก็เลิกไหม้ฟาง หันไปไหม้ขอนแทน

ถาม : ที่มีข่าวว่าเขาสามารถผ่าตัดเปลี่ยนศีรษะมนุษย์ย้ายไปร่างอื่นได้ แสดงว่าจิตอยู่ที่สมองหรือครับ ?
ตอบ : จิตอยู่ส่วนไหนของร่างกายก็ได้ ไม่ได้อยู่ที่สมอง แต่สมองเป็นศูนย์กลางในการสั่งให้ร่างกายทำงาน จิตต้องบังคับสมอง สมองบังคับร่างกาย แต่คราวนี้การที่จิตบังคับนั้นเป็นการบังคับที่เร็วมาก ต้องบอกว่าแค่คิด ดังนั้น..คนก็เลยคิดว่าการสั่งการเป็นส่วนของสมอง เรื่องของการที่ทำแล้วฝืนธรรมชาติมักรอดยาก ไม่อย่างนั้นคนก็ไม่ต้องตายกัน

เมื่อเดือนที่แล้วมีข่าวว่าด็อกเตอร์ท่านหนึ่งแช่แข็งลูกสาวตัวเอง เพื่อรอให้เทคโนโลยีการแพทย์ดีกว่านี้แล้วจะละลายลูกสาวออกมา เพื่อจะรักษาให้หายหรือทำให้ฟื้นใหม่ ถ้าเขามีความเชื่อมั่นอย่างนั้นก็ถือว่าเป็นความเชื่อของเขา ไม่ใช่เรื่องที่น่าตำหนิ แต่ว่าถ้าในส่วนของการเป็นผู้ปฏิบัติธรรม นั่นคือการยึดติดอย่างน่ากลัว การยึดแค่ตัวกูของกูก็แย่แล้ว นี่ยังยึดคนอื่นเป็นของกูอีก กลายเป็นภาระ แบกภาระมากขึ้น โอกาสที่จะหลุดพ้นก็ไม่มี

พระอาจารย์เล่าว่า "เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาที่ทองผาภูมิ คุณประสิทธิ์ กาญจนรัช หรือที่ชาวบ้านทั่วไปเรียกว่า เตี่ยเส็ง เสียชีวิต อายุ ๘๙ ปี เป็นอายุในการแจ้งเกิดไม่ใช่อายุจริง เนื่องจากแจ้งเกิดช้า เดือนก่อนโน้นทองผาภูมิตายไป ๕ ศพ คนที่อายุน้อยที่สุด ๘๒ ปี ดังนั้น..ทองผาภูมิก็เลยโฆษณาว่า “ถ้าอยู่ทองผาภูมิ ๑ คืนจะอายุยืนไป ๑ ปี” อาตมาอยู่มา ๒๐ กว่าปีแล้ว ดูท่าจะแย่..!

ถ้าหากว่านับในเรื่องของอากาศแล้ว ถือว่าทองผาภูมิมีอากาศค่อนข้างดีทีเดียว มลพิษมีน้อย แต่ถ้าเป็นตามหลักของการแพทย์จีน เขาบอกว่าให้กินอาหารในรอบถิ่นเกิด หรือรอบที่อยู่ของตนเองอย่าให้เลย ๓๐ ลี้ ก็คือ ๑๕ กิโลเมตร เพราะว่าพืชผักผลไม้ต่าง ๆ ดึงเอาธาตุที่เหมาะสมกับสภาพร่ายกายของเราที่เกิดในบริเวณนั้น ๆ เอาไว้ ถึงเวลากินเข้าไปก็จะเสริมธาตุให้แข็งแรง มีอายุยืนนานได้ แต่ปัจจุบันนี้ทั่วโลกเป็นบ้านเดียวกัน ข้าวปลาอาหารของซีกโลกใต้เอามาขายที่ซีกโลกเหนือ ทางด้านตะวันตกมาขายตะวันออกยุ่งไปหมด ต้องบอกว่าผิดหลักการแพทย์ ต้องหันไปเน้นเรื่องของอาหาร อากาศ อารมณ์เหล่านั้น เป็นต้น

อย่าลืมว่า ๑ ในปัจจัยสี่คือยา โบราณเราเก่งมาก โดยเฉพาะตัวยาที่น่าทึ่งที่สุดคือยาแก้ลม ๑๐๘ จำพวก ใครที่อายุเกิน ๓๕ ปีแล้วพก ๆ ติดตัวไว้บ้าง ถ้าไม่มีก็ไปไม่รอดแล้ว คนโบราณที่คิดคำศัพท์ว่ายาขึ้นมานี่สุดยอดจริง ๆ “ยา” คือการอุดรูรั่ว อย่างเช่นยาเรือ เมื่อร่างกายไม่ไหวเกิดการรั่ว ธาตุพร่องก็ต้องเอายาเข้าไปอุด โดยเฉพาะธาตุต่าง ๆ เวลาบกพร่องหรือกำเริบก็เกิดโรคภัยไข้เจ็บขึ้นมา ที่เรียกว่าลมกำเริบ

โบราณเราเก่งตรงที่ว่ามียาแก้ลม ๑๐๘ จำพวก สมัยก่อนก็ยาหอมตรา ๕ เจดีย์เป็นหลัก แต่ว่าหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านใช้ยาหอมภูลประสิทธิ์ตราพระอาทิตย์ดั้นเมฆ อาตมาเคยลองไปทีหนึ่งหูตาสว่างไปเป็นวันเลย ยี่ห้อนี้ถ้าฉันขนาดหลวงพ่อท่าน อาตมาเชื่อว่าคนตายก็ฟื้น..! อะไรจะแรงได้ขนาดนั้น ถ้าหากว่าใครซื้อยาหอมยี่ห้อนี่มา อย่าใช้มาก..ขอเตือนว่าใช้ปลายช้อนกาแฟสะกิดก็พอ"

พระอาจารย์กล่าวถึงตะกรุดมหาสะท้อนรุ่น ๕ ว่า "ตะกรุดรุ่นนี้ลงวันที่ปลุกเสก ๑ พฤษภาคม ๒๕๕๘ นะจ๊ะ โดนใช้แรงงานตั้งแต่ตี ๑ เลย เสกตะกรุดจนกว่าท่านจะบอกว่าใช้ได้ ลืมตาขึ้นมาเกือบตี ๓ ไม่ต้องนอนแล้ว เข้าสมาธิทีไรมักหูตาสว่าง ไม่ต้องหลับไม่ต้องนอนกัน"

พระอาจารย์เล่าว่า "วันก่อนไปไหว้พระธาตุดอยสุเทพ แล้วสอนให้เด็ก ๆ ขึ้นลงบันไดตามช่วงลมหายใจ คือให้หายใจเข้าแล้วก็ก้าวขึ้นไปเรื่อย ๆ ช้า ๆ จนสุด แล้วก็หายใจออก ก้าวขึ้นไปเรื่อย ๆ ช้า ๆ จนสุด เด็กเขาก็สงสัยว่าหลวงพ่อหายใจทีหนึ่งก้าวได้กี่ขั้น อาตมายังไม่เคยนับ ก็เลยลองนับดู ปรากฏว่าได้ ๓๐ กว่าขั้น..! เพิ่งจะรู้ว่าเป็นคนหายใจยาวขนาดนั้น มิน่าล่ะ...ว่าเดินเท่าไรไม่รู้จักเหนื่อย หนึ่งช่วงลมหายใจ เข้าสุดออกสุด ได้ตั้ง ๓๐ กว่าขั้น ด้วยความที่เคยฝึกพวกมวยจีน พวกกำลังภายในมาก่อน พอออกแรงก็จะสัมพันธ์กับลมหายใจ กลายเป็นว่าเดินขึ้นก็ว่าไปเรื่อย ถ้าหากว่าเดินลงจะได้เยอะกว่านั้นอีก"

พระอาจารย์พูดถึงตะกรุดมหาสะท้อนรุ่น ๕ ว่า "ใครเอาไปจำหน่ายต่อ ถ้าไม่มีสติ๊กเกอร์นี้ถือว่าปลอม ปกติตะกรุดมหาสะท้อนเขาเขียนไปเสกไป เขียนเสร็จม้วนเสร็จก็ใช้ได้เลย พอต้องมาแยกเสกต่างหากนี่ แหม...ท่านให้เสกเสียหลายชั่วโมง"

พระอาจารย์เล่าว่า "ไปเจอหลวงตาวัชรชัยที่งานศพวัดเสมียนนารี หลวงตาวัชรชัยบ่นเลย เพราะไปงานของหลวงตาไม่ได้ วันที่ ๑๐ พฤษภาคมต้องไปรับปริญญา หลวงตาถามว่า “ตกลงไปไม่ได้ใช่ไหม ?" ก็บอกว่า “ถึงจะไปวิธีอื่น คนก็ไม่เชื่อหรอก ต้องเห็นตัวเป็น ๆ” หลวงตาก็บ่นว่า ปลัดเอ๊ดเขาบอกว่า “อาจารย์เล็กออกวัตถุมงคลอะไรมา โยมแย่งกันจองเกลี้ยง ของเราทำอะไรออกมา มีแต่เหลือจนไม่มีที่จะเก็บแล้ว” ก็เลยกราบเรียนหลวงตาไปว่า “ต้องปล่อยให้เป็นภาระของพระท่าน ถ้าพระท่านบอกให้ทำอะไรก็ทำแค่นั้น เดี๋ยวก็หมดเอง” ท่านไม่ได้สั่งจะไปทำให้เหนื่อยทำไม ?"

พระอาจารย์พูดถึงถุงผ้าเงินล้านว่า "จ่าบี (ปลาส้มเงินล้านแม่ทองปอน) เขาทำถุงเงินล้านมาถวาย เขาไปเข้าพิธีมาหลายที่แล้ว ทั้งที่วัดท่าขนุน วัดถ้ำป่าไผ่ วัดถ้ำป่าอาชาทอง ไปเชียงใหม่งวดนี้จ่าบีแบกไปถวาย น่าจะประมาณ ๓๐๐ ใบเท่า ไม่เยอะหรอก ใครจะร่วมทำบุญหล่อพระพุทธรูปทองคำก็ไปบูชาเอา คิดใบละ ๑๐๐ บาท ถ้าเหลือค่อยเอาไปลงเว็บ ถ้าหมดตรงนี้ก็แล้วไป

จ่าบีเขาถวายอาตมาไว้ใบหนึ่ง เมื่อตอนไปพุทธาภิเษกที่วัดถ้ำป่าไผ่ ก็ใช้มาทุกวันนี้ เอาไว้ใส่มีดหมอเพชราวุธพอดีเลย แต่ต้องเป็นเล่ม ๕ นิ้วนะ ใส่เข้าไปม้วน ๆ กันกระแทกเรียบร้อยเลย จ่าบีแกเห็นถือติดมืออยู่หลายงาน งานครูบาเหนือชัยก็ถือติดมือไป ใครถวายปัจจัยก็เอาถุงเงินล้านรับ นี่คงต้องโทรศัพท์ไปบอกแกว่าไม่พอ ยังไม่ทันไรโยมบูชากันหมดเกลี้ยงไปแล้ว"

พระอาจารย์บอกกับเด็กที่อ่านหนังสือชีวิตสัตว์ว่า "เวลาหมีเขาล่าสัตว์อื่นเป็นอาหาร อย่างล่าแมวน้ำ จะเห็นว่าโหดร้ายมาก แต่จริง ๆ แล้วเป็นวิถีชีวิตของเขา ถ้าเขาไม่ล่า เขาก็มีชีวิตอยู่ไม่ได้ ถ้าเรามองในมุมกลับก็จะเห็นว่า เป็นความทุกข์ยากของหมี ที่ต้องรักษาชีวิตของตัวเองให้อยู่ในโลกนี้ได้ จึงต้องไปล่าสัตว์อื่นเป็นอาหาร หาไม่ได้ก็หิว บางทีถ้าไปเจอศัตรูที่มีกำลังใกล้เคียงกัน ก็อาจจะต้องบาดเจ็บล้มตายด้วย เพราะฉะนั้น..เขาก็ทุกข์ยากเหมือนกับเรา ดำรงชีวิตอยู่ท่ามกลางความทุกข์ แล้วท้ายที่สุดก็ตาย"

พระอาจารย์กล่าวว่า "ใครมีงาช้างยังไม่ได้แจ้งการครอบครองก็แบ่งชิ้นส่วนให้ดี มีได้คนละไม่เกิน ๔ ชิ้น น้ำหนักรวมไม่เกินครึ่งกิโลกรัม ห้ามเป็นงาท่อน วันสุดท้ายปิดการรับแจ้งเมื่อวันที่ ๒๑ เมษายน รวมแล้วรายงานว่ามีวัดแจ้งการครอบครองแค่ ๑๔ วัดทั่วประเทศไทย ถ้าเอาวัดท่าขนุนออกก็เหลือ ๑๓ วัด เป็นไปได้อย่างไร ? วัดทั่วประเทศไทยต้องมีงาช้างมากกว่านั้น หรือไม่ก็คิดแบบอาตมาว่าเขาไม่ได้ระบุเอาไว้ ไม่ได้ระบุนิติบุคคลประเภทวัดไว้ อาตมาก็เลยแจ้งในฐานะนิติบุคคลไม่ได้ ต้องแจ้งในฐานะส่วนตัว

ไปแจ้งวันไหนรู้ไหม ? ไปแจ้งวันที่ ๒๐ หมดเขตวันที่ ๒๑ ปรากฏว่าหลวงพ่อมณฑลโทรศัพท์มาเช้าวันที่ ๒๑ “อาจารย์เล็กโว้ย เขาไปแจ้งกันที่ไหนวะ ?” “ที่ป่าไม้เขตบ้านโป่งครับ” “แล้วเขาทำอย่างไรบ้าง ?” กราบเรียนว่า “ถ่ายรูปไปเลยครับ ซ้ายขวา หน้าหลัง บนล่าง วัดขนาดความยาว ความกว้าง เส้นรอบวง น้ำหนัก” ท่านบอก “ยุ่งฉิบหาย เอาอย่างนี้ ผมแบกไปเลยดีกว่า”

พระอาจารย์เล่าว่า "คนทิเบต ถ้าสัตว์ไม่ตาย เขาก็ไม่กิน มาตอนหลังพวกอิสลามเข้าไปตั้งโรงฆ่าสัตว์ คนทิเบตถึงได้มีเนื้อกินเยอะขึ้น ไม่อย่างนั้นต้องรอนำเข้าจากอินเดีย หรือไม่ก็รอให้สัตว์แก่ตายเอง แม้กระทั่งภูฏานเดี๋ยวนี้ก็มีพวกอิสลามเข้าไปฆ่าสัตว์ให้ ไม่อย่างนั้นทั้งประเทศก็ต้องกินเจกันหมด

พวกงานฟอกหนัง งานฆ่าสัตว์ งานเก็บขยะ เป็นของพวกศูทร ต้องใส่ชุดสีดำ ๆ อย่างพวกฆ่าสัตว์ใส่สีดำ ๆ แล้วเปื้อนเลือดยาก มองไม่ค่อยเห็น พวกอินเดีย เนปาล เขามีแนวคิดเกี่ยวกับวรรณะ ๔ อยู่แล้ว แต่ก็แปลก ในเมื่อเป็นหน้าที่ของวรรณะศูทร แล้วไปกินของที่เขาฆ่าทำไม ? ภาษาบาลีที่เขาแปลว่า คนทิ้งหยากเยื่อ คือเป็นคนชั้นต่ำสุดของสังคม ถ้าเป็นบ้านเราสมัยนี้ก็น่าจะเป็นพวกเก็บขยะ

คนเราเกิดมาก็มีมานะติดตัวมาตั้งแต่แรกแล้ว ระบบวรรณะยังตอกย้ำให้มานะหนักเข้าไปอีก ต้องบอกว่าเป็นแบบธรรมเนียมของพวกอารยัน เพราะเขาเข้ามาครองอินเดีย แล้วเผยแพร่เรื่องนี้ จริง ๆ แล้วก็คือ แบ่งออกเป็นผู้ปกครอง เป็นฝ่ายศาสนพิธี เป็นพ่อค้า เป็นกรรมกร ระบบเกิดวรรณะไหน ตายวรรณะนั้นก็แปลกดีเหมือนกัน

วรรณะพราหมณ์ที่ยากจนมาก ๆ เลย อย่างเช่น ชูชก เป็นขอทาน แต่ก็ยังอยู่ในวรรณะสูงลิบ อย่างราธพราหมณ์ ยากจน ถูกลูก ๆ ทอดทิ้ง ก็ต้องไปอาศัยบวชอยู่ในพระพุทธศาสนา เขาไม่ได้เอาเรื่องฐานะทางสังคม เขาเอาฐานะโดยชาติตระกูล คำว่าวรรณะคำนี้จึงแปลว่าชาติตระกูล ที่สุปปิยปริพาชกด่าพระพุทธเจ้าว่า พุทธัสสะ อะวัณณัง ภาสะติ ธัมมัสสะ อะวัณณัง ภาสะติ สังฆัสสะ อะวัณณัง ภาสะติ พระพุทธเจ้าไร้วรรณะ พระธรรมไร้วรรณะ พระสงฆ์ไร้วรรณะ สมัยก่อนด่าประเภทแบบหยาบคายสุด ๆ ดูถูกกันถึงที่สุด

สุปปิยปริพาชกนี่น่ากระทืบมาก ด่าพระพุทธเจ้าเสร็จ พระพุทธเจ้าพักที่ไหนก็ย่องไปพักใกล้ ๆ จนพรหมทัตมานพที่เป็นลูกศิษย์ถามว่า “อ้าว..อาจารย์เพิ่งจะด่าเขา แล้วไปพักใกล้ ๆ เขาทำไม ?” สุปปิยปริพาชกตอบหน้าตาเฉยว่า สมณโคดมเป็นพระอรหันต์ อยู่ที่ไหนพรหมเทวดาก็คอยรักษา เราไปพักใกล้ ๆ เราก็พลอยปลอดภัยไปด้วย คือคนจะด่าเสียอย่าง รู้ทั้งรู้ว่าพระพุทธเจ้าดีแค่ไหนแต่จะด่า"

พระอาจารย์พูดถึงเนปาลว่า "ตอนที่ลาจากกัน ก็บอกเจ้าแม่ว่าเดี๋ยวปีหน้าเจอกันใหม่ เพราะว่าต้องเอากฐินมาทอด เขาบอกว่าปีหน้าก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว อาตมาก็คิดว่าจะมีการเปลี่ยนตัวเจ้าที่ ไม่คิดว่าที่ไม่เหมือนเดิมคือสภาพสถานที่ เขาบอกแล้ว แต่อาตมาไม่เฉลียวใจเอง มานึกถึงที่เขาว่า ปีหน้าก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว..ก็ใช่นะ

ทุกวันนี้เนปาลเขาอยู่ได้ด้วยแหล่งเที่ยว กลายเป็นว่าแหล่งเที่ยวนอกเหนือจาก Everest Base Camp แล้ว ที่เหลือถล่มทลายหมดเลย บริษัททัวร์ที่เคยใช้บริการเขาบอกว่า Staff ของเขาคนหนึ่ง กับคนขับรถ ๓ คน บ้านพังหมดเลย แต่ว่าทุกคนปลอดภัยดี แล้วเขาส่งรูปบ้านใหม่มาให้ดู เป็นเต็นท์ “This my new Home” เมื่อถามว่าจะให้ช่วยเหลืออะไรบ้าง เขาส่งชื่อมูลนิธิมา บอกให้บริจาคให้ที่นั่นแหละ ไม่ต้องส่งมาให้เขา เขาบอกว่าพวกเขายังพออยู่ได้ พวกชาวบ้านที่เดือดร้อนมากกว่าเขามีเยอะ ให้บริจาคเข้ามูลนิธิไปเลย

แต่ท่านวิปัสสีนี่ติดต่อไม่ได้ โทรศัพท์ไปก็ไม่รับ คาดว่าจะมีปัญหาเหมือนกัน ก็เลยคิดว่าถ้าเราไปกฐินปลดหนี้ที่เนปาลปีนี้ จะกลายเป็นไปซ้ำเติมเขา ก็คือว่าเขากำลังเดือดร้อนเรื่องกินเรื่องใช้ ของเขาเองก็ไม่พอแล้ว ถ้าเราไปก็ไปแย่งกินแย่งใช้ ก็เลยคิดว่าอย่าไปเลยดีกว่า ถ้าอย่างไรให้ท่านมารับที่นี่ก็ได้ ไม่นึกเลยว่าจะเละได้ขนาดนั้น

รัฐบาลที่ล้มสถาบันกษัตริย์ ส่วนใหญ่ก็เป็นพวกชาวบ้าน พอได้อำนาจมาก็ปกครองไม่เป็น นายกรัฐมนตรีอยู่คนหนึ่ง ๘ เดือน ๑ ปี ๒ ปี แล้วก็ลาออก ๆ เพราะทำงานไม่เป็น ชาวบ้านเขาอยู่ได้ด้วยรายได้จากการท่องเที่ยวอย่างเดียว แต่กลายเป็นว่าที่ท่องเที่ยวพังหมดเลย ดูที่เขาเอาโดรนถ่ายรูปออกมา ที่ไหนที่เคยไปเที่ยว ที่นั้นแหละที่พัง

คนเราถ้าไม่ได้สร้างกรรมไว้ อย่างไรก็ไม่โดน เด็กเพิ่งจะ ๔ เดือนแท้ ๆ โดนฝังอยู่เป็นวันกลับไม่เป็นไร หน่วยกู้ภัยคุ้ยขึ้นมา มอมแมมไปทั้งตัว

พระเราเป็นหน่วยแรก ๆ เลยที่ส่งความช่วยเหลือไป เพราะทางหลวงพ่อวัดปากน้ำบริจาคเองเลย ๒ ล้านบาท แล้วก็ทางคณะสงฆ์รวม ๆ กัน ชุดแรกที่ไป มีพวกบะหมี่แห้ง ๑,๐๐๐ ลังใหญ่ ลังใหญ่ที่มี ๑๒ ลังเล็ก แล้วก็มีพวกข้าวสารอีกเป็น ๑๐๐ กระสอบ

ไปนึกถึงตอนของเราที่เกิดสึนามิ ก็คงโกลาหลวุ่นวายกันแบบนี้แหละ เพียงแต่ว่าของเราเองไม่คิดว่าเรื่องอย่างนี้จะเกิด ระบบการจัดการก็เลยช้า เรื่องพวกนี้เป็นช่วงเวลาที่จะได้เห็นน้ำใจของเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ตัวเองลำบากยากแค้นขนาดไหน เห็นเขาลำบากก็ช่วยกัน"

ถาม : ทำกรรมอะไรมาจึงโดนแบบนั้น ?
ตอบ : ส่วนใหญ่ก็เป็นกรรมที่ร่วมกันมา เกี่ยวกับเรื่องของปาณาติบาต กับอทินนาทาน ส่วนใหญ่ก็ปล้นบ้านตีเมืองเขานั่นแหละ

ถาม : ผมภาวนาคาถาเงินล้าน สมาธิดีขึ้นช้า ๆ อยากถามว่า ปัจจุบันควรทำอย่างไร ?
ตอบ : ใช้เป็นกรรมฐานไปเลย ภาวนาเมื่อไรใช้คาถาเงินล้าน คำภาวนาเป็นเครื่องโยงใจให้เป็นสมาธิ ในเมื่อใจเป็นสมาธิแล้วมีผลพิเศษด้วย จึงให้เอาคาถาเงินล้านเป็นหลัก

ถาม : รูปปั้นพระสยามเทวาธิราชหล่นลงมาหัก ควรจัดการอย่างไรครับ ?
ตอบ : เอากาวต่อ แล้วก็บูชาเหมือนเดิม ไม่มีอะไรหรอก

ถาม : ต้องการจะทำบุญอุทิศให้เจ้าของยาเก้าร้อย แล้วเจ้าของท่านคือใครคะ ?
ตอบ : ถ้านึกถึงใครไม่ออก ก็นึกถึงเจ้าของยา ปู่หมอชีวก น่าเสียดายคนเก่งขนาดปู่หมอชีวกปัจจุบันนี้ไม่มีแล้ว ไม่อย่างนั้นท่านรักษาได้ทุกโรคจริง ๆ

ไปดูในเว็บวัดท่าขนุน มียาฟอกเลือดของท่าน ท่านบอกเอาไว้ ตอนนั้นยังรับสังฆทานอยู่ที่บ้านอนุสาวรีย์แล้วท่านมา คนลองเอาไปกินดูหลายคนแล้วได้ผล คาดว่าถ้าไม่ใช่โรคขั้นร้ายแรงอย่างเอดส์น่าจะหาย ฟอกเลือดพวกเลือดเป็นพิษ

แต่พอสิ้นหลวงปู่ธรรมชัยแล้ว คนที่อยู่ก็ไม่เก่งอย่างนั้น เขาได้แต่ตำรายาไว้ แต่ตรวจโรคไม่เป็น สมัยก่อนหลวงปู่ท่านหลับตาลง บอกได้เลยว่าป่วยเป็นโรคอะไร กี่วัน กี่เดือน กี่ปี บอกรายละเอียดได้ แต่คราวนี้คนรุ่นหลังได้แต่ตำรายา ไม่รู้ว่าเป็นโรคอะไร ก็รักษามั่ว

ถาม : ไปหาแม่ชีทศพรมา ทำไมเขาฝึกได้ขนาดนี้เลยหรือครับ ?
ตอบ : ของเก่าเขาเคยทำมา ถึงเวลาก็แค่ใช้ของเก่าเท่านั้น เหมือนกับเขียนหนังสือ ถ้าพวกเราอยู่อนุบาล กว่าจะปั้น ก.ไก่ ได้ตัวหนึ่ง แทบล้มประดาตาย ส่วนตอนนี้เขียนอะไรก็ได้ ก็เหมือนกันนั่นแหละ

ถาม : ทำไมคนทำได้แบบแม่ชีจึงมีน้อย ?
ตอบ : ใครว่าน้อย มีเยอะแยะไป เพียงแต่เขาไม่ได้แสดงตัวเท่านั้นเอง หลายคนคิดว่าตัวเองบ้าด้วย มีบางคนอยู่ใกล้คนอื่นแล้วรู้สึกเครียด เพราะสิ่งที่เขาคิดกับสิ่งที่เขาพูดไม่เหมือนกัน

ถาม : เราคิดอีกอย่าง แต่พูดอีกอย่างหรือครับ ?
ตอบ : แบบนั้นแหละ ตรงนั้นทำให้เขาสับสน มีคนมาบ่นกับอาตมาหลายคนแล้ว บอกว่าแล้วจะไปฟังทำไม เขาอยากคิดอะไรก็ให้เขาคิดไปสิ

ถาม : บางครั้งไหว้พระอยู่ แต่ในใจก็ด่าพระ ก็คิดว่าไม่ใช่เราอยู่แล้ว ?
ตอบ : ต้องใช่สิ ถ้าไม่ใช่แล้วจะคิดได้อย่างไร ไม่เคยเห็นของฝรั่งหรือ ? ตัวมีปีกกับตัวมีหาง นั่งเถียงกันอยู่ ๒ ข้างหัว สภาพจิตที่ใฝ่ต่ำ กับสภาพจิตที่รักความดี

ถาม : ยากนะครับ อย่างนี้เราก็สร้างมโนกรรมตลอดเวลา ?
ตอบ : แน่นอน โอกาสที่จะหลุดพ้นยากมาก

ถาม : นึกถึงพระนิพพานตลอดก็หลุดพ้นไม่ใช่หรือครับ ?
ตอบ : คราวนี้เรานึกถึงได้ตลอดไหมล่ะ ? ขนาดไหว้พระอยู่ยังนึกด่าพระได้

ถาม : ตอนผมบวช กำลังทำวัตรทรงอารมณ์อยู่ ภาพลอยมาแก้ผ้าทั้งตัวเลย ?
ตอบ : เรื่องปกติ เราฝึกเรื่องพวกนี้มากี่ชาติแล้ว ? ส่วนกรรมฐานเราฝึกมากี่วัน ? เรื่องนั้นเราชำนาญมานับชาติไม่ถ้วนแล้ว

ถาม : แสดงว่าเป็นจิตใต้สำนึกเราเอง ?
ตอบ : ก็บอกแล้วว่าทุกอย่างที่อยู่ในปัจจุบัน ส่วนใหญ่เป็นของในอดีตที่ทำมา ขึ้นอยู่กับว่าเราฟื้นความดีมาใช้งาน หรือเราฟื้นความชั่วมาใช้งาน ถ้าฟื้นความดีมาใช้งานก็ได้อย่างแม่ชี ถ้าฟื้นความชั่วมาใช้งาน ก็เหมือนกับเราอย่างที่เป็นทุกวันนี้

ถาม : ผมนึกว่ามารมาขวางเสียอีก เพื่อไม่ให้เราทำความดี ?
ตอบ : ก็ใช่อยู่ เพียงแต่ว่าเขาก็เอาการกระทำของเรานั่นแหละมาขวางเรา พวกนี้เหมือนเล่นยิวยิตสู อาศัยแรงคนอื่นทำร้ายคนอื่น

ถาม : ผมจะสู้เขาได้อย่างไรครับ ยากมากเลย ?
ตอบ : ก็อย่าออกแรง ไม่ออกแรงเขาก็ทำอะไรไม่ได้ คราวนี้การไม่ออกแรงก็คือหยุด หยุดกายกรรม หยุดวจีกรรม หยุดมโนกรรม พอไม่มีแรง ตัวปฏิกิริยาก็ไม่มี ไม่มีกิริยา ปฏิกิริยาก็ไม่มี ก็ในเมื่อไม่มี Action ก็ไม่มี Anti-action ต้องอธิบายเป็นภาษาอังกฤษถึงจะเข้าใจ อาตมาพูดไทยก็แล้ว พูดบาลีก็แล้ว ยังไม่เข้าใจเสียที

ถาม : แม่ชีช่วยคนเขาไม่รับกรรมหรือครับ เพราะไปขวางกรรมชาวบ้าน ?
ตอบ : สายโพธิสัตว์เขาไม่กลัวเรื่องแค่นั้นหรอก หนักกว่านั้นเขาก็ทำ เพื่อความสุขของคนหมู่มาก ตัวเองจะลงนรกเป็นเรื่องเล็ก เรายังทำกำลังใจไม่ได้อย่างเขาเลย พูดง่าย ๆ ว่าท่านทั้งหลายเหล่านี้ ถึงเวลาพอเห็นคนอื่นลำบากก็ช่วย ไม่เคยคำนึงเลยว่าช่วยแล้วตัวเองจะเดือดร้อนอะไร ไม่เสียเวลาไปคิด

ถาม : พระโพธิสัตว์ท่านเหนื่อยรากเลือดจริง ๆ ?
ตอบ : อยู่ในดีเอ็นเอมานับชาติไม่ถ้วนแล้ว ถึงเหนื่อยก็ไม่เลิกหรอก

ถาม : จริง ๆ ก็ไม่ต้องเป็นพระพุทธเจ้าก็ได้ แค่ช่วยเหลือคนไปเรื่อยก็พอ ?
ตอบ : ก็ไม่ได้คิดจะเป็นหรอก แต่ทำไปทำมากติกาครบก็เลยต้องเป็น

ที่พูดนี่ไม่ใช่ค้านนะ แต่พูดตามปฏิปทาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปฐม เพราะท่านก็ทำของท่านไปเรื่อย สมัยนั้นมีใครรู้บ้างเล่าว่าทำแล้วจะได้เป็นพระพุทธเจ้า ? ท่านนึกอยากจะช่วยเขา ท่านก็ช่วยไปเรื่อย แต่ช่วยไปช่วยมาแล้วกติกาครบก็เลยเป็น รุ่นหลัง ๆ ก็อยากช่วยแบบนั้นบ้าง แต่คราวนี้ตัวอย่างมีแล้ว ก็ขอเป็นอย่างนั้นบ้างก็แล้วกัน

ถาม : พอทำไปกำลังใจก็ไม่กลัวอะไร ?
ตอบ : ถ้าท่านกลัว ท่านคงตัดหัวตัวเองถวายพระไม่ได้หรอก

ถาม : มีไหมที่ใช้กรรมในนรกยังไม่หมด คือยังไม่ถึงวาระ แต่ไปจุติที่อื่น ?
ตอบ : ถ้ากรรมใหญ่ก็ใช้หมด ยกเว้นว่ามีบุญเก่าบางอย่างเข้ามา ก็จะทำให้ช่วงจังหวะนั้นไปรับบุญก่อน แต่ถ้าพลาดเมื่อไรของเดิมก็กลับมาอีก

ถาม : ก็หมายความว่า ?
ตอบ : ถ้ากระแสบุญแรงกว่า บางทีบุญก็ชักนำให้ไปก่อน แบบที่ว่าบางท่านเห็นไฟนรกแล้วไปนึกถึงจีวรพระ ก็จะอันตรธานออกจากที่นั่นไป แต่ถ้าไม่ได้ทำความดีอะไร กุศลที่นึกขึ้นมาได้แค่นั้นหมด เดี๋ยวก็ได้ลงใหม่

พระอาจารย์กล่าวถึงประเทศเนปาลว่า "ความจริงเจ้าที่เขาบอกไว้แล้ว แต่อาตมาไม่เฉลียวใจเอง คือก่อนจะกลับบอกท่านว่า “เดี๋ยวปีหน้าเจอกัน” เขาก็ทำหน้าเศร้าบอกว่า “ปีหน้าก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว” อาตมาก็คิดว่าเขาจะมาทำโศกอะไรกับเรา ไปคิดว่าจะมีการเปลี่ยนตัวเจ้าที่อะไรไปโน่น ไม่คิดว่าไม่เหมือนเดิมของท่านคือพังทลายหมดแล้ว"

ถาม : เกี่ยวกับที่เขาฆ่าสัตว์ ฆ่าวัวไหมครับ ?
ตอบ : อันนั้นแค่นิดเดียว อันนี้เป็นกรรมเก่า กรรมเก่าประเภทไปปล้นบ้านตีเมืองเขามา ถึงเวลาก็ต้องสูญเสียทรัพย์สินและชีวิต

ถาม : แล้วเราจะรอดจากกรรมตีบ้านตีเมืองไหมครับ ?
ตอบ : โดนแน่ แต่ถ้าเราโดน พม่าจะโดนด้วย สังเกตไหมว่าพอเราก็โดนสึนามิ นาร์กีสก็ถล่มพม่า

ถาม : ทำไมเราจึงต้องเกี่ยวเนื่องกับพม่าด้วย ?
ตอบ : ก็ผลัดกันตี เขาฟาดเรา เราฟาดเขา ใครโดนอีกฝ่ายก็โดนตามไปด้วย