บุคคลที่เข้าถึงปรมัตถ์ไม่ทิ้งสมมติ
 

ในเรื่องของคำสอนหรือหลักการปฏิบัติ ถ้าหากฟังมาจากครูบาอาจารย์ท่านใดแล้วไม่มั่นใจว่าถูกต้องหรือไม่ ให้เทียบดูจากพระไตรปิฎกว่าตรงกับที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสไว้หรือไม่

จำเอาไว้ว่าพระพุทธเจ้าท่านสอนทั้งสมมติสัจจะและปรมัตถสัจจะ สมมติสัจจะคือความจริงโดยสมมติ ยกตัวอย่างเช่นเราชื่อนั้น ชื่อนี้ เมื่อสมมติว่าเราชื่อนี้แล้วเราก็ไปยึดไว้ จึงเป็นความจริงแบบสมมติ แต่ขณะเดียวกันร่างกายเราก็คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ ประกอบกันขึ้นมา ลองแยกธาตุเมื่อไรก็เป็น ดิน น้ำ ลม ไฟ เมื่อนั้น นี่เป็นความจริงแท้ เขาเรียกความจริงแบบนี้ว่าปรมัตถสัจจะ หรือการที่เกิดขึ้นมาแล้วต้องมีความทุกข์เขาก็เรียกปรมัตถสัจจะ ความสุขที่เราไปแสวงหาเพิ่มเติมในปัจจุบัน อย่างเช่นว่า ร้อนขึ้นมาก็หาของเย็นไปช่วยให้ให้เย็น หนาวขึ้นมาก็หาของช่วยให้อุ่น อันนี้เป็นการแก้ไขตามสภาพ โดยที่เรายังต้องยึดถือสมมติอยู่ เพราะว่าเรายังอยู่กับโลก

ดังนั้นว่าบุคคลที่ก้าวถึงปรมัตถ์แล้วจะไม่มีใครทิ้งสมมติ พระพุทธเจ้าท่านสอนทั้งสองอย่าง ดังนั้นเราก็ควรที่จะเคารพทั้งสมมติสัจจะและปรมัตถสัจจะ

บางคำสอนที่ว่า เราไม่จำเป็นต้องพกพระเครื่องก็ได้ การที่เราติดวัตถุมงคลเอาไว้ในบ้านทำให้ผีเขาเดือดร้อน เราไปสร้างความเดือดร้อนให้แก่เขา เพราะฉะนั้นไม่ควรติดวัตถุมงคลไว้ในบ้าน ไม่ควรจะพกวัตถุมงคลไว้กับตัว อาตมาก็ขอถามว่าถ้าโยมเปิดร้านทอง แล้วโยมจ้างตำรวจมาเฝ้าร้าน มีคนมาบอกว่าเอาตำรวจออกเถอะ เพราะตำรวจทำให้โจรเขาเดือดร้อน เขาหากินไม่ได้ จะปล้นก็ไม่ได้สักที เป็นโยมจะเอาตำรวจออกไหม ? ถ้าหากคนที่มีปัญญาก็จะรู้ว่าถ้าเอาตำรวจออกก็เดือดร้อนแน่

ดังนั้น บุคคลที่เข้าถึงปรมัตถ์แล้วเขาจะไม่ทิ้งสมมติ ยังเคารพสมมติอยู่ เพราะท่านยังอยู่กับโลก อยู่กับความจริง