ทำอย่างไรจึงจะมีปัญญาพิจารณา
 

กราบเท้าหลวงพ่อด้วยเศียรเกล้า

ช่วงโคขวิด ลูกพบว่า ตัวเองซึมเศร้าและฟุ้งซ่านมาก ภาวนายาก จึงพาตัวเองไปวิ่งให้ถึงจุดวิกฤต

ด้วยโรคที่เป็นอยู่ จึงถึงจุดวิกฤตได้ง่าย ลูกคิดแต่อย่างเดียว ถ้าภาวนาไม่ได้ มันก็เหมือนตายทั้งเป็น ถึงจุดวิกฤตพบว่าความเจ็บมันเป็นก้อน ร่างกายเป็นก้อน ความคิดเป็นก้อน วิกฤตมาก ก็รวมเป็นก้อนเดียว มันจี้ลง ๆ จี้ลงกาย จี้ลงความเจ็บ จี้ลงคำว่า "เจ็บ" มันเหมือนลึกลงไปเรื่อย ๆ เหมือนเราจมลงสู่ก้นมหาสมุทร ความคิดนั้นมันแทงลง ๆ จนว่างเปล่า มันเร็วมาก ระลึกได้แค่คำเดียวของหลวงพ่อ "คุณพระพุทธเจ้าอยู่ในอากาศ" มันฮึดตัดเป็นตัดตาย ถ้าอยู่ ก็ต้องภาวนาได้ ถ้าตาย ก็เพราะโง่เอง แล้วมันก็แตกโพละ ขาวสว่างโพลนไปหมด ลูกมีความสุขเหลือเกินเจ้าค่ะ เหมือนพื้นดินกับท้องฟ้ารวมเป็นหนึ่งเดียว ว่างเปล่า ไม่มีอะไรเลย แต่สุขเหลือเกิน ต่อชีวิตลูกไปได้อีกหน่อยหนึ่ง

ก็ทำต่อไป ๆ มาทวนใจดู พบว่าตัวเองไม่มีปัญญาพิจารณาอะไรนัก มีแต่ความถึกไถนาไปวัน ๆ ทั้งโง่และบ้าในตนพร้อม

ควรทำอย่างไรให้มีปัญญาพิจารณาในธรรม ขอหลวงพ่อโปรดเมตตาชี้แนะลูกด้วยนะเจ้าคะ

(คิดถึงหลวงพ่อ คิดถึงหลวงพ่อ คิดถึงหลวงพ่อ คิดถึงหลวงพ่อ คิดถึงหลวงพ่อเหลือเกิน )

ถาม : ช่วงโคขวิด ลูกพบว่า ตัวเองซึมเศร้าและฟุ้งซ่านมาก ภาวนายาก จึงพาตัวเองไปวิ่งให้ถึงจุดวิกฤต

ด้วยโรคที่เป็นอยู่ จึงถึงจุดวิกฤตได้ง่าย ลูกคิดแต่อย่างเดียว ถ้าภาวนาไม่ได้ มันก็เหมือนตายทั้งเป็น ถึงจุดวิกฤตพบว่าความเจ็บมันเป็นก้อน ร่างกายเป็นก้อน ความคิดเป็นก้อน วิกฤตมาก ก็รวมเป็นก้อนเดียว มันจี้ลง ๆ จี้ลงกาย จี้ลงความเจ็บ จี้ลงคำว่า "เจ็บ" มันเหมือนลึกลงไปเรื่อย ๆ เหมือนเราจมลงสู่ก้นมหาสมุทร ความคิดนั้นมันแทงลง ๆ จนว่างเปล่า มันเร็วมาก ระลึกได้แค่คำเดียวของหลวงพ่อ "คุณพระพุทธเจ้าอยู่ในอากาศ" มันฮึดตัดเป็นตัดตาย ถ้าอยู่ก็ต้องภาวนาได้ ถ้าตายก็เพราะโง่เอง แล้วมันก็แตกโพละ ขาวสว่างโพลนไปหมด ลูกมีความสุขเหลือเกินเจ้าค่ะ เหมือนพื้นดินกับท้องฟ้ารวมเป็นหนึ่งเดียว ว่างเปล่า ไม่มีอะไรเลย แต่สุขเหลือเกิน ต่อชีวิตลูกไปได้อีกหน่อยหนึ่ง

ก็ทำต่อไป ๆ มาทวนใจดู พบว่าตัวเองไม่มีปัญญาพิจารณาอะไรนัก มีแต่ความถึกไถนาไปวัน ๆ ทั้งโง่และบ้าในตนพร้อม

ควรทำอย่างไรให้มีปัญญาพิจารณาในธรรม ขอหลวงพ่อโปรดเมตตาชี้แนะลูกด้วยนะเจ้าคะ ?

ตอบ : ก็รู้คำตอบเองแล้วนี่ แค่หมั่นใช้ปัญญาพิจารณาเท่านั้น