[เถรี]

ถาม : เวลาอ่านนิยายแล้วบางทีเราจินตนาการ ?
ตอบ : จินตนาการเมื่อไรจะเกิดรัก โลภ โกรธ หลง ทันที เราต้องอ่านไปแล้วก็เห็นว่า ตัวละครนั้นเกิดขึ้นในเบื้องต้น เปลี่ยนแปลงในท่ามกลาง สลายไปในที่สุด มีแต่ความทุกข์เหมือนกัน..ใช่ไหม ? ถ้าสามารถมองอย่างนี้ได้ก็อ่านไปเถอะ ถ้ามองไม่ได้ อ่านไปจินตนาการตามเมื่อไรก็รัก ชอบ เกลียด ชัง ตามเขาไป

ถาม : อ่านเพชรพระอุมา..
ตอบ : ถ้ารพินทร์ ไพรวัลย์ นี่ยกให้เรื่องหนึ่ง ประเภทอ่านแล้วไม่เอามันก็ไม่รู้ว่าจะอ่านทำไม ? ลุ้นจนกว่าไอ้แหว่งจะยอมอโหสิกรรมให้

ถาม : คนแต่งยังอยู่ ?
ตอบ : คนแต่งยังอยู่ แข็งแรงอีกต่างหาก อายุ ๗๑ - ๗๒ ปีเอง ท่านเริ่มเขียนหนังสือตั้งแต่เรียน ม.๒ เรื่องแรกคือเห่าดง ต่อมาก็จุฬาตรีคูณ จุฬาตรีคูณได้เป็นละครทีวี เจ้าของบทประพันธ์ไปดูละครเวทีโดนเขาไล่ออกมา หาว่าเด็กนักเรียนหาเรื่องเข้าไปดูฟรี ตอนนั้นท่านยังเรียนอยู่ชั้น ม.๒

จุฬาตรีคูณ ปฐพีเพลิง ศิวาราตรี จะเป็นเกี่ยวกับเรื่องของทางด้านชมพูทวีป เรื่องตระกูลพวกนี้ศิวาราตรีจะสนุกที่สุด สมัยก่อนต้องบอกว่าพวกบรรดานิยายดี ๆ มาเป็นหนังเป็นละครทำให้เกิดเพลงดี ๆ เยอะ อย่างเพลงใต้ร่มมลุลี ก็มาจากจุฬาตรีคูณ นักแต่งเพลงเขาเก่ง ต้องแต่งเพลงประกอบการแสดง อย่างน้ำตาแสงไต้ก็มาจากตอนที่พันท้ายนรสิงห์กำลังสั่งเสียศรีนวล