พอพระรับว่านยามาแล้วก็ยืนงง เพราะบ้านเมืองที่ตอนแรกเห็นว่าเรียบร้อย กลายเป็นมีพวกผีพวกเปรตพลุกพล่านเต็มไปหมด เสาะหาอาหารตามกองขยะ ตามท้องร่อง ตามป่าช้า พระก็เข้าไปเดินถามว่า ใครเป็นแม่ของเด็ก ๒ คนที่นั่งที่หน้าประตูเมือง ถามไปถามมา เจอนางเปรตเข้าพอดี
นางเปรตถามว่าพระคุณเจ้าเห็นฉันด้วยหรือ ? ท่านก็บอกว่าเด็กเขาให้ว่านยามาถือก็เห็น แม่เปรตก็เลยกระชากว่านยาคืน แล้วก็วิ่งไปหาลูกตัวเอง พอว่านยาหลุดจากมือ พระท่านก็มองไม่เห็นอะไรอีก พวกผีพวกเปรตที่เห็นอยู่หายวับไปกับตา
ถ้าเราไม่ได้ปรับกำลังใจให้เท่ากับเขา หรือเขาไม่ได้ปรับกำลังใจมาหาเราก็เห็นกันไม่ได้ หรือต้องมีวัตถุบางอย่างที่เป็นสื่อ ก็คงเหมือนเราถือไฟฉายแล้วส่องในความมืด จะเห็นสิ่งต่าง ๆ ในที่มืดได้ ถ้าไม่มีวัตถุที่เป็นสื่อเราก็เห็นเขาไม่ได้
มีหลายท่านที่ซื้อพวกของเก่า เสื้อผ้าเก่า รองเท้าเก่ามา แล้วก็มีเสียง “เอาของกูคืนมา” อันนั้นมีวัตถุเป็นสื่อ..!
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 18-12-2012 เมื่อ 02:05
|