สิบโมงครึ่งมาถึงด่านมอญ นายท้ายขึ้นไปจ่ายค่าผ่านทาง พวกเราเห็นว่าคงจะไปไม่ทันเพล จึงขึ้นไปเพื่อฉันเพลที่นี่เลย แต่หน้านี้เรือมาน้อย ซ้ำยังห่างจากชองโส่งไม่ไกล เขาจึงไม่ได้เตรียมอาหารไว้ แต่นายด่านบริการสุดใจขาดดิ้น ใช้คนให้ไปเอาอาหารจากด่านรถที่อยู่ไม่ไกลมาให้
บริการดีแต่คิดแพงจัง พวกฟาดซะ ๒๖๐ บาท เงินพม่าไม่เอาซะด้วย อาตมาเลยให้กวาดอาหารที่เหลือใส่ถุง ไปให้โยมตกยากทั้งสี่เป็นมื้อเย็น ไหน ๆ ก็จ่ายแพงแล้วต้องเอาให้คุ้ม เรียบร้อยแล้วก็ออกเดินทาง ต้องคลานไปแบบระมัดระวังเหมือนเดิมเพราะน้ำตื้น
ผ่านตอม่อของทางรถไฟสายมรณะ ซึ่งเหลือแต่ตอโด่เด่ ตัวสะพานตกลงไปจมน้ำอยู่ครึ่งหนึ่ง พอถึงแก่งอันตราย นายท้ายถอยเอาท้ายเรือไป บอกว่าปลอดภัยกว่า แต่อาตมาเห็นว่าอันตรายมากกว่า ถ้าพลาดใบพัดเรือกระทบหินมีหวังพังยับเยินแน่ ๆ..!
มีทหารผมยาว ๒ นาย เรียกให้หยุด ขออาศัยเรือไปด้วย..ย่อมได้ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ถอยหลังลงอีก ๒ แก่ง เรือก็เกยตื้น ทั้งพระทั้งโยมต้องช่วยกันลงไปเข็นถึงสองจุดใหญ่ ๆ พอถอยพ้นแก่งถัดไปแล้ว นายท้ายขอหยุดเติมน้ำมัน ทีนี้ก็เป็นเรื่อง..! สตาร์ทเท่าไรเครื่องก็เงียบฉี่ อาตมาขอบารมีพระและหลวงปู่ปานให้โปรดช่วยสงเคราะห์ด้วย
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 04-01-2013 เมื่อ 11:21
|