เกวียนแล่นเข้าวัดหนองบัวที่มืดสนิท ครู่ต่อมาเสียงเครื่องปั่นไฟดังกระหึ่มขึ้น แล้วไฟฟ้าก็สว่างจ้า ฝีมือท่านสุโภคะที่เฝ้าวัดอยู่จัดการให้ อาตมาหอบของขึ้นศาลาใหญ่ที่เหลือแต่นอกชาน เพราะท่านนาวินจัดการรื้อเพื่อสร้างใหม่ทั้งหลัง
มาเกวียน ๗ คนทั้งพระทั้งโยม อาตมาจึงต้องควักเพิ่มไปอีกสองพันเพื่อให้ได้ค่าเช่าแปดพันจั๊ต จากนั้นขอตัวกับโยมที่เริ่มมามากไปสรงน้ำก่อน เวลาถูกน้ำอาการมันแปลก ๆ สงสัยว่ามาลาเรียเจ้าเก่าจะถามหา โทรมมาก ๆ ทีไรมันฉวยโอกาสซ้ำทุกที..!
ทั้งเหนื่อยทั้งเพลียแทบจะลืมตาไม่ขึ้น แต่ต้องฝืนร่างกายคุยกับโยมที่มากันแน่น ย้ำความมั่นใจให้กับทุกคนว่า จะช่วยจนกว่าวัดหนองบัวเสร็จ อย่ากังวลไปเลย คนที่ไม่เข้าใจภาษาไทยบางคำ สะกิดถามคนที่เคยไปทำงานในไทย จนสองทุ่มกว่าทนฝืนต่อไปไม่ไหว จึงขอตัวไปนอนพัก ปล่อยให้ครูบาน้อยรับเละไปคนเดียว..!
คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย คิมหันต์ : 22-01-2013 เมื่อ 21:10
|