ครูบาอินพานได้ทีจึงถล่มอาตมากับครูบาน้อยจนยับเยิน ว่าเงินขนาดนี้ตายแล้วเกิดใหม่ก็ไม่มีทางหาได้ ศาลาดี ๆ รื้อลงมาแล้วทำไว้แต่ตอม่อ ชาวบ้านจะใช้ก็ไม่ได้ใช้ เดือดร้อนท่านสุมังคะละต้องมายืนยันกับครูบาญาณ เจ้าคณะแขวงสองแควแทนอาตมา
เมื่อท่านสุมังคะละบอกว่า อาตมาสร้างศูนย์ปฏิบัติธรรมเกาะพระฤๅษีทั้งหมดเสร็จสิ้นในปีเดียวเท่านั้น อย่าว่าแค่วัดหนองบัวที่อาตมาจะทำให้เสร็จภายในสามปีเลย ท่านเสียท่าไม่อาจอยู่สู้หน้า จึงหนีไปอยู่วัดสองแคว เดือดเนื้อร้อนใจจนไปขอลาสึก แต่ครูบาญาณไม่ยอมสึกให้..!
ท่านมาขอให้ท่านสุโภคะสึกให้แต่ไม่สำเร็จอีก คราวนี้มาจะนำความเดือดร้อนอะไรมาให้อีกก็ไม่รู้..? ท่านขึ้นศาลามากราบ อาตมาปฏิสันถารตามปกติ ท่านก็คุยด้วยดี พอฉันเพลครูบาน้อยมาร่วมวง ท่านกลับเงียบสนิทเป็นพิรุธขึ้นมาเอง
ตอนบ่ายอาตมาตระเวนถ่ายรูปสิ่งก่อสร้างทั้งที่เสร็จและไม่เสร็จ ครูบาน้อยง่วนอยู่กับหนังสือนิมนต์พระมาวางศิลาฤกษ์ในวันศุกร์ ขึ้นเก้าค่ำ เดือนยี่ ท่านญาณะกับท่านจันทะไปเยี่ยมญาติ ครูบาอินพานทนเงียบไม่ไหวหายเข้าบ้านโยมตัวเองบ้าง
จนทำวัตรเย็นท่านก็ไม่มาร่วมทำวัตร เห็นหอบเสื่อหอบหมอนไปนอนในศาลาพระนอน “คงอยากให้อาจารย์สึกให้ แต่ติดที่ผมอยู่ด้วย เลยไม่กล้าเอ่ยปาก...” ท่านนาวินว่า “เฮ้อ...ช่างน่าสงสารแท้ ๆ ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว”
คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย คิมหันต์ : 11-02-2013 เมื่อ 20:42
|