สิบโมงพระเจริญพระพุทธมนต์แล้วฉันเพล คราวนี้อาตมาถูกลากมาเป็น “หัวหมา” อยู่วงพระหนุ่มเณรน้อย ดีตรงที่จะฉันหรือไม่ฉันอย่างไรก็ได้ อยู่วงพระผู้ใหญ่ท่านส่งอะไรมาให้ก็ต้องฉันทั้งนั้น บางอย่างฉันเข้าไปแล้วอาการป่วยกำเริบปางตายเลยก็มี..!
ไอ้ร่างกายระยำนี่คบไม่ได้ พองานเสร็จก็หงิกรับประทาน กว่าจะใช้กำลังใจเยียวยามันขึ้นมาได้ พระผู้ใหญ่ก็กลับกันหมดแล้ว มีแต่ครูบาเอ วัดป่าหวาย ที่เป็นรุ่นพี่ กับ หลวงตาพลอย วัดป่าดอก ที่เป็นรุ่นน้องครูบาน้อยเท่านั้น ที่ได้ร่ำลากันอย่างสนิทสนม
จัดการซักผ้าและปลงผม เพื่อเตรียมตัวเดินทางพรุ่งนี้ ปรึกษางานกับครูบาน้อย วางแผนเสียดิบดีว่าจะจ่ายเงินอย่างไรระหว่างที่เราไม่อยู่ งานถึงจะเดินไปด้วยดี แผนมาพังไม่เป็นท่าตรงที่พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ ธนาคารเขาปิด ฮ่วย..!
แวะไปเยี่ยมแม่ออกจี (โยมแม่ท่านนาวิน) ซึ่งป่วยเป็นโรคหืดมาสามปีแล้ว เลยต้องกลับมาทำน้ำมนต์รักษาโรคให้ ของจากที่บวงสรวงตอนเช้าหมดเรียบวุธ ตอนนี้ทั้งวัดเหลือแต่อาตมา ครูบาน้อย ท่านสุโภคะ ท่านญาณะ ท่านจันทะ ท่านซานดอ และเณรโซ จึงต้องกลับเข้าระเบียบด้วยการทำวัตรเย็นใหม่
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 27-02-2013 เมื่อ 02:12
|