[เถรี]

"สมัยก่อนกว่าจะได้อ้อยมา กว่าจะคั้นน้ำ กว่าจะทำเป็นงบน้ำอ้อยขึ้นมานั้นลำบากลำบนจะตาย กวนกันข้ามวันข้ามคืนกว่าจะได้ เขาทำมาหากินสุจริตพวกนี้ยังไปขโมยเขาอีก แต่ต้องบอกว่าน้าปานแกเฮงเองแหละ ผ่านไปตอนนั้นพอดี ถ้าไม่ใช่หนังเหนียวก็ตายคาที่ไปแล้ว เพราะกลางคืนมืด ๆ โดนรุมตีเอา ตัวเองคนเดียวสู้เขาไม่ได้ พวกเจ๊กมีวิทยายุทธ์ทั้งนั้นเลยจับมัดไว้ ถ้าไม่ได้คิดจะใช้ไฟเผาก็ยังจำไม่ได้ว่าใคร

นั่นแหละคุณพระรัตนตรัย หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านถามว่าน้าปานมีของดีอะไร น้าปานบอกว่าไม่มีหรอก ภาวนาพุทโธเท่านั้น แล้วคิดดูว่าขนาดผู้หญิงนั่งคร่อมหัวกำลังใจแกยังไม่ตก ในเมื่อกำลังใจไม่ตกก็ยังเหนียวเหมือนเดิม แทงเท่าไรก็แทงไม่เข้า ดังนั้น..เรื่องของพระรัตนตรัยอย่าถือเป็นเรื่องเล็กน้อย

ญาติโยมหลายคนมาถวายสังฆทาน พอวางพระลงก็หยิบเงินถวายข้ามเศียรพระเลย อาตมาพยายามเบี่ยงขันหลบซ้ายหลบขวา บางทีโยมไม่ได้สังเกต เห็นอาตมาเบี่ยงขันหลบ โยมเขาก็ยกเงินข้ามเศียรพระแล้วก็เบี่ยงตามมา ต้องระมัดระวังกันนิดหนึ่ง เราเป็นนักปฏิบัติ ทำบุญหวังความดีชั้นสูง จิตใจต้องละเอียด ถ้ากำลังใจไม่ละเอียดมักจะปรามาสพระรัตนตรัยโดยไม่รู้ตัว ถึงเวลาต้องขอขมาไว้ก่อน จะไหว้พระ จะสวดมนต์ จะทำวัตร ตื่นนอน ก่อนนอน กราบขอขมาพระไว้ให้ชิน ถึงเวลาแล้วตั้งใจขอขมาไว้ก่อน จะทำโดยรู้หรือไม่รู้ก็ขอเอาไว้ จะได้ปลอดภัย โดยเฉพาะเรื่องของกรรมล่วงเกินพระรัตนตรัยนี่ ถ้าปฏิบัติธรรมจะไม่ก้าวหน้าเลย"