[โอรส]

ถาม : พ่อเขาจะจดจ่อกับงาน แต่วางไม่ได้แล้วเขาก็จะเครียด..?
ตอบ: นั่นเรื่องปกติ คนที่ตั้งใจทำอะไรในระยะเวลายาวนาน ร่างกายคนก็เหมือนกับรถ พอขับมาก ๆ เครื่องร้อนก็มีปัญหาได้เหมือนกัน มีวิธีคือเราต้องทำใจให้ได้ เวลางานให้อยู่กับงาน หัวทิ่มหัวตำไปเลย ไม่มองโลกภายนอกเลยก็ได้ คนเดินผ่านข้างตัว ไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่เวลาเลิกแล้วให้กองงานไว้ตรงนั้น ไม่อย่างนั้นแล้วเครียดตายเลย

ตัวเราเองจะนอน หัวยังคิดอยู่แต่เรื่องงานก็ไม่ไหว ถ้าหากว่าอยากหลับให้หัดภาวนา โอ้โฮ..เป็นเรื่องที่สนุกมาก ภาวนาเหมือนกับยานอนหลับ ให้เราพยายามจะตั้งใจรู้ลมหายใจเข้า-ออก หายใจเข้า “พุท” ผ่านจมูกลงไปกลางอก ลงไปสุดที่ท้อง หายใจออก “โธ” จากท้องมาอก มาจมูก ตั้งใจจะจับแบบนี้ ไม่ต้องมากหรอก เอาแค่ ๒๐ ครั้ง ไม่เคยจับถึงหรอก จะชิงหลับเสียก่อน เป็นเรื่องแปลกมาก ถ้าเราตั้งใจทำความดีกลับไม่ให้ทำ แต่ว่าคิดฟุ้งซ่านเรื่องอื่น ดันตื่นได้ทั้งคืน

ต่อไปถ้าหากว่าหลับไม่ได้นี่ ให้ตั้งใจ พุทโธ อย่างเดียวเลย เดี๋ยวก็ไปแล้ว ไม่ทันรู้ด้วยว่าตัวเองได้กี่จบ..ถึงเวลาไม่หลับก็ภาวนายาวไปเลย พักเดียวเท่านั้นแหละ

อาตมาเคยเป็น พอไม่หลับแล้วไปตั้งใจให้หลับยิ่งไม่หลับใหญ่ เราเองก็ยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่ แล้วพรุ่งนี้จะเอาแรงที่ไหนทำงาน ก็คิดไปโน่น คิดไปนี่ไปเรื่อย ก็ยิ่งไม่หลับ พอคิดว่า ช่างหัวมัน ไม่หลับก็ดี จะภาวนาให้เยอะเลย ภาวนาไม่กี่ทีหลับแล้ว อย่างกับกลัวเราจะดี รีบ ๆ ตัดให้หลับเสียดีกว่า


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนพฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๔๕