วันนั้นกำลังใช้มีดตัดเทียน เกิดพลาดมีดบาดเข้าตรงโคนนิ้วโป้งซ้าย มองดูเห็นเส้นเอ็นเนื้อที่แยกออกจากกันคล้ายกับเนื้อหมูที่โดนเฉือนด้วยมีดบังตอ มองดูเลือดค่อย ๆ ไหลออก ผมปิดแผลไว้ มองดูหน้าหิ้งพระเห็นใบตองที่บายศรีปากชาม นึกถึงคาถามหาประสานที่เคยอ่านในเว็บวัดท่าขนุน มือขวาเปิดคอมพิวเตอร์หาบทความที่หลวงพ่อเล็กบอกไว้
หลวงพ่อบอก “คาถามหาประสาน” ให้ คาถาบทนี้หากทำถึงที่สุด ต่อให้เกิดบาดแผลใหญ่ขนาดไหน ก็สามารถเป่าให้แผลนั้นประสานติดเป็นเนื้อเดียวกัน โดยไม่มีแผลเป็นหลงเหลืออยู่ ซึ่งดีกว่าศัลยกรรมสมัยใหม่หลายเท่า เพราะไม่ต้องเสียเงินสักบาท... คาถานี้มีเคล็ดสำคัญคือ ต้องใช้ใบตองสดปิดแผล แล้วกลั้นใจว่าคาถาเป่าลงไป ตัวคาถาว่าดังนี้...
“วะโร วรัญญู วะระโท วะราหะโร อนุตตะโร ธัมมะวะรัง อะเทสะยิ”
ผมเอาใบตองปิดที่แผล ท่องคาถาจนมั่นใจ เปิดออกมาแผลยังเหมือนเดิม แต่เลือดหยุดไหล ไม่เจ็บแผล เก็บของเข้าที่เข้าทาง ใช้เวลาเกือบชั่วโมงกว่าจะไปถึงโรงพยาบาล โดนเย็บไป ๕ เข็ม หมอบอกว่า นับว่าโชคดีไม่โดนเส้นเอ็นขาด แต่ตอนที่ผมเห็นเส้นเอ็นก็เกือบขาด
โชคดีที่วันนั้นอินเตอร์เน็ตที่ห้องพักไม่เสีย ปกติจะติด ๆ ดับ ๆ มาเป็นพัก ๆ โชคดีที่หลวงพ่อบอกคาถาให้ลูก ๆ ไว้ใช้ในยามจำเป็น ขอบคุณพระรัตนตรัยที่ย้ำศรัทธาให้มั่นคงยิ่งขึ้น พุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ เหนือเศียรเกล้า