[เถรี]

ถาม : ลูกสาวนั่งสมาธิแล้วมักจะง่วง ?
ตอบ : เขาเรียกถีนมิทธะ เป็นเรื่องปกติจ้ะ พยายามสู้หน่อย ตั้งสติไว้นิดหนึ่ง ถ้าแก้ไม่หายก็ให้ลูกเขาไปเดินจงกรมแทน แต่อย่าทิ้งการภาวนา บางคนถึงขนาดเดินแล้วยังหลับได้ นั่นเป็นกิเลสหยาบที่พยายามมาขวางเราไม่ให้ทำความดี

ถาม : รู้สึกว่าคล้าย ๆ จะหลุดไปแบบเต็มกำลัง ?
ตอบ : ถ้าเต็มกำลังต้องปล่อยเลย หงายตึงไปได้เลย อย่ามัวแต่กลัวแล้วไปรั้งไว้ ปล่อยให้ล้มไปเลยจ้ะ เราเข้าสมาธิอยู่อำนาจของฌานป้องกันได้ ล้มแค่นั้นไม่เป็นอะไรหรอก อาตมาตกจากหลังคาลงมายังเฉย ๆ เลย ถ้ามีความคล่องตัวแล้วจะก้าวข้ามไปเลย แต่ของเรามัวแต่กลัว อายเขาก็จะดิ้นอยู่นั่นแหละ ต้องยอมหน้าด้าน ทนให้อาละวาดเต็มที่ไปสักทีหนึ่ง ตึงตังโครมครามให้เขาเห็นไป ๓ บ้าน ๘ บ้านเลย พอก้าวข้ามไปได้ต่อไปจิตเรียบก็จะไม่ดิ้นอีก

ความจริงก็ไม่มีอะไรหรอก ที่ดิ้น ๆ ก็คือกายในจะออก แต่เจ้าตัวดันไปกลัวก็เลยรั้งเอาไว้ ยิ่งรั้งก็ยิ่งดิ้น อย่างกับเด็กดื้อ ถ้าตัดใจว่าเป็นอย่างไรก็ช่างมัน ตายเป็นตาย เราไปพระนิพพานดีกว่า เดี๋ยวก็ไปแล้ว แต่ที่พูดว่าตัดใจ ๆ นั้น ตอนพูดยังพูดได้ ตอนเจอเข้าจริง ๆ ตัดใจไม่ได้..เพราะกลัว