หลวงปู่บุดดา ถาวโร ได้รับนิมนต์ไปฉันเพลบ้านโยม ซึ่งเป็นตึกแถวสองชั้น
เมื่อฉันเพลแล้ว เจ้าบ้านเห็นว่าหลวงปู่เดินทางมาเหนื่อย
จึงให้ท่านนอนพักผ่อน ก่อนเดินทางกลับ
มีลูกศิษย์หลายคนนั่งเฝ้าและคุยกันเบา ๆ เพื่อไม่ให้เสียงดัง
ทันใดนั้นเอง ข้างห้องซึ่งเป็นร้านขายของ
เดินลากเกี๊ยะกระทบพื้นบันไดดัง เกี๊ยะ เกี๊ยะ ขึ้นไปชั้นบน
ศิษย์คนหนึ่งทนเสียงเกี๊ยะไม่ได้ จึงพูดขึ้นว่า
แหม! เดินเสียดังเชียว
หลวงปู่ซึ่งนอนหลับตาอยู่พูดว่า
เขาเดินของเขาอยู่ดี ๆ เราเอาหูไปรองเกี๊ยะเขาเอง
(จาก หลวงปู่สอนศิษย์ จากหนังสือหนึ่งศตวรรษ หลวงปู่บุดดา ถาวโร)