[สุธรรม]

พี่ปราณีกับพี่วิไลทำบุญบ้านที่ทองผาภูมิ

นานทีปีหนพี่ทั้งสองคนจึงได้กลับมา "บ้าน" ที่เมืองไทย เมื่อแวะไปที่บ้านทองผาภูมิ เป็นต้องรบเร้าให้อาตมาไปเขมร เพื่อดูความก้าวหน้าของพี่เขาทุกครั้ง อาตมาที่จับพลัดจับผลูไปเป็นเจ้าอาวาสวัดท่าขนุน ต้องพัฒนาวัดที่ทรุดโทรมให้กลับคืนดีมาดังเดิม ซ้ำยังหาเรื่องใส่ตัวด้วยการไปเรียนต่อ จึงไม่มีเวลาไปด้วยสักที...

จนกระทั่งฤกษ์งามยามดี เพราะอาตมาจบปริญญาโทแล้ว ระหว่างที่รอรับปริญญา พอมีเวลาว่างแค่ไม่กี่วัน จึงแจ้งพี่เขาว่าจะไปเยี่ยมถึงเขมรละนะ.. ปรากฏว่าทั้งสองท่านติดงานด่วน ขอให้อาตมากับคณะเดินทางกันเอง แล้วจะไปรอรับที่ "อากาศยานฐาน" (สนามบิน) โปเชงตง "มากี่คนก็ได้นะหลวงพี่..วิไลเลี้ยงไหวอยู่แล้ว" พี่วิไลส่งเสียงมาตามสายระหว่างประเทศ...

คนขี้เกรงใจอย่างอาตมาจะพาคนไปได้สักกี่คน ? ที่มองเอาไว้ก็มีพี่มุกดา (คุณมุกดา เพชรชื่นสกุล) กับลูกปุ๊ก (สุมาลี ตีรเลิศพานิช) ที่เคยอยู่ "แก๊งค์" เดียวกันมาก่อน และที่ขอตามไปด้วยก็คือป้ามอย (มณีวรรณ สัมฤทธิ์) แม่ป๋อม (กนกวลี วิริยประไพกิจ) กับน้องเล็ก (จิราพร ซื่อตรงก่อการ) แค่นี้ก็เกรงใจจะแย่แล้ว เพราะถึงเงินบาทไทยจะใหญ่กว่า แต่ค่าใช้จ่ายในกัมพูชาก็ใช่ว่าจะถูก...