[เถรี]

พระเครื่องหลวงปู่ปานท่านบอกว่าให้ญาติโยมบูชาองค์ละบาท สมัยนั้นแพงสุด ๆ ก๋วยเตี๋ยวชามละไม่กี่สตางค์ อาตมาจำได้ว่า ตัวเองเข้าเรียนชั้นป.๑ ก๋วยเตี๋ยวชามหนึ่งเพิ่งจะสลึงเดียว

หลวงพ่อฤๅษีขออนุญาตว่า หลวงปู่ปานเป็นหนี้อยู่ ๔,๐๐๐ บาท ก็เกือบสร้างโบสถ์ได้หลังหนึ่ง จึงขอกรรมการวัดว่าไม่ให้ตั้งราคา ให้โยมเขาบูชากันเอง กรรมการก็บอกว่า “ถ้าเกิดไม่พอล่ะ ?” หลวงพ่อบอกว่า “ถ้าไม่พอเดี๋ยวข้าเทศน์ใช้หนี้ให้เอง” กรรมการก็เลยตกลง

ปรากฏว่าได้เงินถล่มทลายเลย ท่านบอกว่าต่ำสุดเขาให้ ๓ บาทอยู่ ๒ คน แล้ว ๕ บาทอยู่ ๒ คน นอกนั้นให้ ๑๐ บาทขึ้นไปทั้งนั้น ได้มากกว่าที่ต้องการหลายเท่า สมัยนี้องค์งาม ๆ ราคาเป็นล้าน สมัยนั้นองค์ ๕ บาท ๑๐ บาทเอง ค่าของเงินก็ต่างกันจริง ๆ

อาตมาไปทำความสะอาดคลังหลวงปู่มหาอำพัน เจอทองแผ่นหนัก ๓ บาท เขาเขียนราคาติดหน้ากระดาษที่ห่อเอาไว้ กระดาษนี่กรอบหมดแล้ว “บาทละ ๔๐๐” โอ้..เมื่อไรจะมีบาทละ ๔๐๐ ให้พวกเราซื้อบ้าง ? ไม่รู้เขาถวายหลวงปู่มหาอำพันไว้ตั้งแต่ตอนไหน เพราะว่าท่านทิ้งเอาไว้ก้นคลังพัสดุ แล้วก็ไม่มีใครได้ไปดูไปแลเลย เพราะพระธรรมยุตท่านจับเงินจับทองไม่ได้