พระอาจารย์กล่าวว่า "ช่วงนี้ที่อาตมาเป็นหวัดเพราะว่าไปตากฝนจับปลามา ที่วัดมีสระน้ำอยู่แล้วปลาแออัดยัดเยียดมาก จึงช่วยกันจับไปปล่อยลงแม่น้ำหลังวัด ฝนก็ช่วยซ้ำ ตกมาเช้ายันค่ำ ค่ำยันเช้า ทั้งเปียกข้างล่าง ทั้งเปียกข้างบน ไม่มีเหลือเลย ปลาที่ไปปล่อยที่แม่น้ำ ที่เป็นห่วงที่สุดก็คือพวกปลาคาร์ฟ เพราะสีสดใสมากเลย ปลาคาร์ฟสีแดงนี่แดงแปร๊ดเลย พอไปอยู่ในน้ำใส ๆ มองเห็นแต่ไกล อาจจะโดนฉมวกชาวบ้านตอนไหนก็ไม่รู้ แต่ละตัวก็ใหญ่ ๆ น่ากินทั้งนั้น
ในสระมีปลาคาร์ฟ มีปลาแรด ปลาแรดนี่ใส่จานไม่ได้ ต้องใส่ถาด ตัวใหญ่จัด มีปลาจาระเม็ดน้ำจืดหรือปลาเปคู เปคูนี่ใหญ่กว่าปลาแรดเป็นเท่าเลย นั่นคงต้องใส่กาละมัง มีปลานิล ปลาทับทิม ปลากระแห แล้วก็ลูกครึ่งปลาทับทิมกับปลานิล ตัวไหนที่ดำเยอะก็เป็นนิลทับทิม ตัวไหนแดงเยอะก็เป็นทับทิมนิล ผสมข้ามพันธุ์กันท่าไหนก็ไม่รู้ แล้วก็มีปลาดุกอุยผสมปลาดุกรัสเซีย ที่เขาเรียกบิ๊กอุย ปีก่อนโน้นโดนคลอรีนแรงไปหน่อย ตายไปเป็นตัน ๆ เลย
พอปลาโดนปล่อยลงแม่น้ำใหม่ ๆ ยังไม่เคยชินสถานที่ ก็ว่ายเลาะ ๆ ตรงชายขอบ ชาวบ้านเขาเอาไปกินเสีย ๒-๓ กระสอบ พระเขาก็โกรธ อาตมาบอกว่าจะไปโกรธเขาทำไม คนเขาจะลงนรก เราเองไปโกรธเขา ก็เท่ากับเราโดดลงนรกไปด้วย เราปล่อยเขาไปแล้ว ส่วนเขาเป็นอย่างไรก็ต้องแล้วแต่เวรแต่กรรม "
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 06-08-2014 เมื่อ 15:41
|