[เถรี]

ใครที่เป็นคอกำลังภายในไปอ่านนักสู้คะนองศึก เซียวไซเล้าเป็นเจ้าสำนัก เซียวตังก้วงเป็นคนรับใช้ ทั้ง ๆ ที่ ๒ คนนี้เป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องกัน แต่ตอนที่ประลองฝีมือเพื่อหาเจ้าสำนัก เซียวตังก้วงแพ้ครึ่งกระบวนท่า ต้องลดตัวลงไปเป็นคนรับใช้คอยกวาดพื้น ระยะเวลาผ่านไป ๒๐ ปี หนึ่งในศัตรูที่ร้ายกาจที่สุด เรียกว่ามารมนุษย์สุนัขป่า เป็น ๑ ใน ๑๙ มารมนุษย์ บุกรุกมาถึงสำนัก โค่นท่านเจ้าสำนักลง แล้วกำลังจะหนีออกจากสำนักไป ปรากฏว่าไปเจอตาแก่กวาดพื้นขวางทางอยู่ ประมือกัน ๑ กระบวนท่า เจ้าตัวร้ายตายคาที่..!

อย่าลืมนะครับว่าท่านเจ้าสำนักเคยเป็นผู้ชนะ แต่ ๒๐ ปีให้หลังท่านเจ้าสำนักมัวแต่รับแขกอยู่ โอกาสฝึกซ้อมไม่มีเลย แล้วทำไมศิษย์พี่ที่เคยแพ้มาลงมือกระบวนท่าเดียวศัตรูตายเลย ? เขาบอกว่าเขากวาดพื้นอยู่ ๒๐ ปี ก็คือฝึกกระบี่อยู่ ๒๐ ปี จะแรง จะเบา จะยาว จะสั้น เขารู้อยู่ตลอดเวลา เท่ากับว่าเขาซักซ้อมอยู่ทุกวัน วันหนึ่งเป็น ๑๐ ชั่วโมง เห็นหรือยังว่าต่างกันตรงไหน ?

แพ้กิเลสเราไม่ได้แพ้ตลอด ต้องมีเวลาชนะบ้าง ใหม่ ๆ ก็แพ้ราบทุกกระบวนท่า..แต่ต้องสู้ ถ้าเราตื๊อสู้ไปก็จะเริ่มมีชนะบ้าง คราวนี้ได้โปรด..อย่าโง่นะครับ ชนะได้อย่างไรให้จำวิธีการไว้ด้วย แล้วก็ใช้ใหม่ กระบวนท่าเดิมที่ก๊วยเจ๋งใช้นั่นแหละ ก๊วยเจ๋งเรียนอะไรมา ? ๑๘ ฝ่ามือพิชิตมังกร เรียนได้ ๒ ท่า ดันไปเจอศัตรูประเภทสุดยอดฝีมือในยุทธจักรเข้า ก็ใช้อยู่ ๒ ท่านั้นแหละ คู่ค่อสู้ทำอะไรก๊วยเจ๋งไม่ได้ แม้ว่าตนมีอยู่แค่ ๒ ท่า แต่ก็ใช้หมุนวนไปเรื่อย

ถ้าเรารู้วิธีแล้ว ต่อไปโอกาสที่จะชนะก็เริ่มมีมากขึ้น พอถึงเวลาตอนที่แพ้ชนะก้ำกึ่งกันนี่ผมรับประกันครับ จะเป็นหนังเป็นละครอะไรก็ไม่อยากจะดูหรอก ลุ้นสุดชีวิตเลยว่าคะแนนนี้ใครจะได้ จะดูว่ากิเลสจะเก่งกว่าหรือเราจะเก่งกว่า เบียดกันมาชนิดหายใจรดต้นคอเลย คอยดูว่าคะแนนนี้ใครจะได้ ไม่ได้สนใจใครเลย