ถ้าเรารู้จักมีปัญญาคิดพินิจพิจารณาต่อเพียงแค่นี้ เราก็จะเห็นคุณพระรัตนตรัยอย่างเต็มที่ เกิดความเคารพพระรัตนตรัยขึ้นมาอย่างจริงจัง จริงใจ คราวนี้ กาย วาจา ใจ ทุกอย่างของเรา ก็จะนอบน้อมเคารพต่อพระรัตนตรัย เป็นไปเองโดยอัตโนมัติ เราว่า “นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ ข้าพเจ้าขอนอบน้อมต่อองค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น ผู้เป็นพระอรหันต์ ไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบด้วยพระองค์เอง” เราก็นอบน้อมด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ จริง ๆ
พุทธัง สรณัง คัจฉามิ ข้าพเจ้าขอยึดพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ ข้าพเจ้าขอยึดพระธรรมเป็นที่พึ่ง สังฆัง สรณัง คัจฉามิ ข้าพเจ้าขอยึดพระสงฆ์เป็นที่พึ่ง เราก็ยึดจริง ๆ ยึดด้วยกาย ยึดด้วยวาจา ยึดด้วยใจ ไม่ประมาทพลาดพลั้ง ล่วงล้ำก้ำเกินทั้งต่อหน้าและลับหลัง นี่เป็นกฎกติกาข้อแรกของความเป็นพระโสดาบัน คือต้องเห็นคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เคารพในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์อย่างจริงใจ
นอกจากนี้แล้วก็เหลือเพียงแค่ว่า พยายามทบทวนศีลของตนเองทุกสิกขาบทให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ มีปัญญารู้ตัวว่าเราจะต้องตายอยู่เสมอ ถ้าตายแล้วเราขอไปพระนิพพานที่เดียว เป้าหมายและการกระทำทุกอย่างก็จะรวบรัดชัดเจน ความเป็นพระโสดาบันก็อยู่แค่เอื้อมมือถึง ถึงได้กล่าวว่าพวกเราต้องขยันให้ถูกทาง เน้นในอานาปานสติ เมื่อทรงปฐมฌานหรือมากกว่านั้นได้ ก็ยกมาพินิจพิจารณาในคุณพระศรีรัตนตรัย ว่ามีความดีอย่างไรที่ควรแก่การเคารพนอบน้อมกราบไหว้ของพวกเรา ท้ายสุดก็ทบทวนศีลทุกสิกขาบทให้บริสุทธิ์ มีปัญญารู้เห็นว่าชีวิตนี้ต้องตายไว้เป็นปกติ ตายเมื่อไรเราขอไปพระนิพพานแห่งเดียว
ถ้ายังรู้สึกว่ากฎกติกามามากมายจนเกินไป ก็ลดลงมาว่าเราเคารพในคุณพระรัตนตรัย เรารักษาศีลให้บริสุทธิ์ และท้ายที่สุด ตายแล้วเราขอไปพระนิพพาน ถ้ายังรู้สึกว่ามากเกินไปก็ลดกติกาเหลือข้อเดียว คือเรารักษาศีลให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ เพราะเราเคารพในพระรัตนตรัย เรารักษาศีลให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ เพราะเราจะไปพระนิพพาน ถ้าทุกคนสามารถทำอย่างนี้ได้ ก็จะปิดอบายภูมิ ไม่มีโอกาสที่จะเป็นสัตว์นรก เปรต อสุรกาย เป็นสัตว์เดียรัจฉานอีก
เกิดเป็นคนอย่างแย่ที่สุดก็คือลงมาเป็นมนุษย์ขึ้นไปเป็นเทวดา ลงมาเป็นมนุษย์กลับขึ้นไปเป็นเทวดา ลงมาเป็นมนุษย์กลับไปเป็นเทวดา แล้วกลับลงมาเป็นมนุษย์อีกทีก็เข้าสู่พระนิพพาน ๗ ครั้งเป็นอย่างยิ่งก็คือระหว่างคน ๔ เทวดา ๓ หรือ ๓ ครั้งเป็นอย่างยิ่ง จากมนุษย์ไปเป็นนางฟ้าหรือเทวดา ลงมาเป็นมนุษย์อีกทีแล้วเข้าสู่พระนิพพาน หรือถ้าอย่างละเอียดก็เข้าสู่พระนิพพานในชาติปัจจุบันนี้ได้เลย ขึ้นอยู่กับกำลังของเราที่เข้าถึง
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 30-12-2014 เมื่อ 14:02
|