[เถรี]

หลังจากอายุ ๑๒ มา ก็ติดภารกิจสารพัดหน้าที่การงาน จนกระทั่งอายุ ๔๕ จึงได้ย้อนกลับไปอีกทีหนึ่ง ไปเสี่ยงเซียมซีท่านก็ยังใบที่ ๑๒ มาอีกตามเคย อะไรจะขลังปานนั้น ถ้าใครมีโอกาสผ่านไปทางบ้านโป่ง ให้แวะไปที่ศาลเจ้าแม่เบิกไพร ลองไปเสี่ยงเซียมซีดูบ้าง ตั้งแต่สมัยอาตมาเด็ก ๆ ตรงนั้นยังเป็นป่าเสือป่าช้างอยู่เลย แต่ว่ามีศาลเจ้าแม่หลังเบ้อเริ่ม สมัยเด็ก ๆ ต้องไปทางเรือ มายุคนี้ไปรถไฟก็ได้ ไปรถยนต์ก็ได้ ถ้าไม่กลัวเครื่องบินตกไปเครื่องบินก็ได้ แล้วจะได้รู้ว่าบางสถานที่ เทวดาท่านมีหน้าสงเคราะห์ท่านก็สงเคราะห์จริง ๆ ใครไปด้วยความเลื่อมใสศรัทธา ท่านก็พยายามที่จะบอกความจริงให้ใกล้เคียงที่สุด

ถ้าถามว่าเชื่อได้อย่างไรว่าเรื่องของผีเรื่องของเทวดามีจริง ? รับรองว่าคนถามต้องกลัวผีแน่นอน “ไม่เชื่อหรอก..แต่กลัว” เอาอะไรมากลัวในเมื่อไม่เชื่อ สภาพจิตของเราถ้าได้รับการฝึกฝนขัดถูไปเรื่อย ๆ ก็จะเกิดความผ่องใสขึ้นมา เมื่อสภาพจิตใสสะอาด การเห็นผีเห็นเทวดาเป็นเพียงของแถมเท่านั้น พูดง่าย ๆ ว่าถ้าทำถึงเขาก็ให้ เป็นของแถมของการปฏิบัติ บางท่านรู้สึกรำคาญด้วยซ้ำไป เพราะว่ารู้โน่นรู้นี่แล้วก็โดนหลอกไปเรื่อย

ในเมื่อเป็นของแถมของการปฏิบัติ ก็ไม่จำเป็นต้องขวนขวายดิ้นรนเพื่อทำให้ได้ เราแค่ปฏิบัติของเราไปเรื่อย ๆ กำลังใจถึงจุดเมื่อไรก็จะรู้เห็นเอง แล้วจังหวะการรู้เห็นก็มีอยู่นิดเดียว ถ้าวันไหนการรู้เห็นของเราลงร่องเมื่อไร หลังจากนั้นเราจะรู้ว่าต้องตั้งกำลังใจอย่างไร แล้วก็จะรู้เห็นได้ทุกครั้ง เพราะฉะนั้น..ใครที่มีประสบการณ์ตายแล้วฟื้นก็ดี สลบไสลไปเจอผีเจอเทวดาก็ดี หรือปฏิบัติแล้วไปเจอก็ตาม เมื่อถึงเวลาเลิกแล้วหรือว่าฟื้นกลับคืนมา สามารถทำใหม่ได้ทุกคน เพราะรู้แล้วว่าอารมณ์ใจที่พอดีเป็นอย่างไร