[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "หลวงปู่จ้อย วัดบางช้างเหนือ บางทีชาวบ้านเรียกหลวงปู่เจ๊ก ท่านปิดจริยา ปิดความสามารถตัวเอง แบกไหน้ำตาลเมา เดินหัวทิ่มทุกวัน แต่ก็มีคนรู้ว่าหลวงปู่จ้อยวิชาดี จึงตามตื๊อขอเรียนวิชากับหลวงปู่ ท่านปีนหนีไปที่คอระฆังบนพระปฐมเจดีย์ (ก่อนถึงปล้องไฉน) ไอ้บ้านั่นก็ปีนตามไปตื๊อขอเรียนวิชา สูงจากพื้นเกือบร้อยเมตร..!

หลวงปู่จ้อยถามว่า "อยากเรียนจริงใช่ไหม ?" ก็ตอบว่าจริง "กูบอกอะไรจะเชื่อใช่ไหม ?" "เชื่อ" "ถ้าอย่างนั้นมึงโดดลงไปเลย" เจ้านั่นโดดจริง ๆ โดดลงไปนั่งจุ้มปุ๊กอยู่ข้างล่าง เขาคงมั่นใจว่าหลวงปู่บอกให้โดดคงไม่เป็นไร แล้วก็ไม่เป็นอะไรจริง ๆ เพราะพระอย่างหลวงปู่ท่านแค่คิดก็เป็นอย่างที่ท่านต้องการแล้ว

ทางคณะสงฆ์ส่งพระสังฆาธิการจากกรุงเทพไป ๒ รูป ไปสอบสวนหลวงปู่จ้อย ข้อหาผิดพระวินัยเป็นอาจิณ เพราะว่าดื่มเครื่องดองของเมา ไปถึงเจอหลวงปู่จ้อยห่มดองพาดสังฆาฎิเป็นอย่างดี นั่งรออยู่
"พระเดชพระคุณมีธุระอะไรครับ ? นิมนต์ฉันน้ำก่อน" จัดแจงรินน้ำชาให้ ฉันน้ำเสร็จเขาก็แจ้งว่า ทางกรุงเทพฯ ส่งมาสอบสวนว่าท่านดื่มสุราเป็นอาจิณ ถ้ามีความผิดจริงก็โทษถึงจับสึก หลวงปู่จ้อยบอกว่า "ถ้าผมต้องสึก พระเดชพระคุณสองท่านก็ต้องสึกด้วย" ถามว่าทำไม ? "ก็ท่านเพิ่งจะดื่มสุราลงไป" สองท่านตกใจหยิบแก้วขึ้นมาดม น้ำชากลายเป็นเหล้าหมดเลย พอรู้อย่างนั้นก็ก้มกราบ..ลาเลย รู้ว่าท่านแกล้งเมา สมัยนั้นไม่ได้มีมือถือ ไม่ได้มีไลน์ พระจากกรุงเทพฯ จะไปสอบสวนท่าน หลวงปู่รู้ได้อย่างไรถึงแต่งตัวนั่งรอ

แบบเดียวกับสมเด็จกรมพระปรมานุชิตชิโนรส ไปเยี่ยมหลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว คุยธุระปะปังเสร็จ หลวงปู่บุญทูลว่า "นิมนต์ท่านเจ้าพระคุณกลับเถิดครับ พายุมา ต้นไม้ล้มทับกุฏิ หลังคากระเบื้องแตกไป ๑๑ แผ่น" อยู่นครปฐมนะ แล้วพระตำหนักท่านอยู่วัดโพธิ์ กลับมาเห็นต้นไม้ล้มทับจริง ๆ บอกลูกศิษย์ปีนขึ้นไปดู กระเบื้องแตกไป ๑๑ แผ่น ตรงเป๊ะเลย"