[เถรี]

ถาม : หลวงพ่อเคยได้ยินวัตถุอาถรรพ์ที่เรียกว่าไม้...(ไม่ชัด)..
ตอบ : รู้จักแต่ไม้แย้กอด ไม้ชนิดนี้แปลกมากตรงที่มีสารอะไรบางอย่างที่พวกจิ้งจกตุ๊กแกจะชอบมาก ถ้าเจอนี่จะกอดติดหนับเลย บางคนเรียกไม้แหย่แย้ ถึงเวลาเอาไม้แหย่ลงไปในรู แย้จะกอดติดให้เราดึงออกมาปิ้งได้เลย

ถาม : ถ้าพกติดตัวจะมีอานุภาพอย่างไรครับ ?
ตอบ : ถ้าเจอแย้ก็กระโดดกอดเลย ไม้แหย่แย้จะมีลักษณะเหมือนกับมีกาบหุ้มข้อเป็นเกล็ด ๆ ถ้าไม่มีไม่ใช่หรอก เด็กบ้านนอกอยากได้มากเลย ไม่ต้องหากับข้าวนาน ถึงเวลาแหย่ลงรูแย้ ไม่ต้องขุดหรอก แย้กอดเราก็ดึงออกมาเลย รุ่นอาตมาใช้เบ็ดราวยาวสัก ๒๐ - ๓๐ ตัว ถึงเวลาเกี่ยวข้าวตอกแล้วก็ทิ้งไว้เรี่ย ๆ ดิน พอโดนลมพัดข้าวตอกก็ส่ายดุ๊กดิ๊ก ๆ แย้ก็จะวิ่งไปงับแล้วก็ติดเบ็ด พอติดเบ็ดก็จะดึง พอยิ่งดึงก็ยิ่งเขย่า ตัวอื่นก็คิดว่าข้าวตอกเป็นแมลงก็ไล่งับกันใหญ่ เรื่องบาปเรื่องกรรมนี่ขอให้บอกเถอะ สมัยเด็ก ๆ อาตมาทำไว้เยอะ

ที่เล่าให้ฟังเพื่อเป็นอุทาหรณ์ว่า พอถึงเวลามาปฏิบัติแล้วก็ทิ้งหมดทุกอย่างเลย สารพัดการล่านี่ต้องบอกว่าเป็นนักฆ่าโดยสายเลือด ขนาดลุยน้ำลึกถึงเอวลงตกปลายังได้กินเลย ปกติคนลงน้ำปลาจะต้องหนีหมด เพราะว่าผู้ใหญ่เขาเลือกทำเลดี ๆ บนฝั่งไปหมด อาตมาไม่มีที่ มองซ้ายมองขวา ท้ายสุดลุยไปตกกลางน้ำยังอุตส่าห์ได้อีก ที่อาตมาป่วยอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะเรื่องปาณาติบาต สะสมมาชาติแล้วชาติเล่านี่แหละ

ไม้แหย่แย้ ไม้แย้กอด แล้วแต่จะเรียกกัน เป็นพืชกึ่งล้มลุก ก็คือ กิ่งจะแผ่ออกกึ่ง ๆ เลื้อย หักเอามาสักเรียวหนึ่ง ที่กะว่าพอ ๆ กับรูแย้ ยาวประมาณศอกหนึ่งแล้วแหย่เข้าไป ถ้าเอาเหน็บฝาบ้านไว้จิ้งจกตุ๊กแกจะมาล้อมเลย ไม่รู้ว่ามีกลิ่นอะไรที่พวกนี้ชอบ พอ ๆ กับเด็กบ้านนอกจะรู้วิธีเรียกจิ้งจก เอาใบตองแตก ๆ มาเหน็บข้างฝาไว้เดี๋ยวจิ้งจกก็มา