[เถรี]

ถาม : ในเรื่องการทำงาน บางทีการปฏิบัติธรรมก็ไม่อยู่ตัว ?
ตอบ : เรื่องของหลักธรรม ต้องโลกไม่ช้ำธรรมไม่เสีย ถ้าโลกไม่ช้ำธรรมไม่เสียถึงจะใช่ ถ้าทำแบบไม่เห็นหัวคนเลย นั่นเป็นจริตนิสัยของบุคคลธรรมดา

ถาม : ปฏิบัติธรรมไม่ให้กระทบกับผู้อื่น ?
ตอบ : ต้องพยายามปรับให้พอดี เอาศีลเป็นกรอบ ไปแค่สุดขอบของศีลพอ หลังจากนั้นสมาธิดีขึ้นจะมีปัญญา รู้จักซอกซอนไปเอง เหมือนอย่างกับปลาไหล ถึงเวลาก็มุดไปได้เรื่อย แต่ถ้ายังไม่ถึงระดับนั้นก็อดที่จะขัดกับทางโลกไม่ได้ เพราะว่าสวนกระแสคนอื่น

อีกอย่างหนึ่งต้องละ อีกอย่างหนึ่งต้องเอา หลวงปู่มหาอำพันเคยบอกว่า "ถ้าคิดว่าเราจะบรรลุธรรม ก็ต้องทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ถ้าคิดว่าเราจะอยู่ในโลกนี้ ก็ต้องกอบโกยทุกสิ่งทุกอย่าง" ตรงกันข้าม สวนกระแสกัน ฉะนั้น..เราเองก็ต้องปรับให้พอดี พอดีเมื่อไรก็จะไปได้ ถ้าไม่พอดีก็สะดุดไปเรื่อย

อันดับแรกคือตัวเรา อันดับถัดไปคือคนรอบตัวเรา ครอบครัวเดียวกัน ถัดไปคือคนรอบข้างเรา จะกว้างออกไปเรื่อย ๆ ทำอย่างไรที่เราจะบริหารสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ไม่ให้ขัดต่อกัน

ถาม : บางทีขัดหูขัดตา ?
ตอบ : บางอย่างก็ต้องทำไม่รู้ไม่ชี้ บางอย่างก็ต้องปฏิบัติชนิดที่ว่าไม่ให้ใครรู้ว่าเราทำอะไร ถึงเวลาเขาชวนกินเหล้า เราบอกรักษาศีล เขาก็มองหัวจรดตีน บอกเขาไปว่าแพ้แอลกอฮอล์ หมอบอกว่าโดนเหล้าอาจจะถึงตายเลย ก็ว่าไป ถึงเวลาเรารักษาศีลแปด เขาชวนกินข้าวเย็น เราบอกว่ารักษาศีลแปดอยู่ เราก็กลายเป็นสัตว์ประหลาด บอกเขาว่าตอนนี้น้ำหนักเริ่มเกินมากแล้ว ขออดข้าวลดน้ำหนักหน่อย ก็จะไปได้