15-09-2015, 13:33
|
|
ผู้ตรวจการณ์เว็บวัดท่าขนุน - ยืนยันตัวตนแล้ว
|
|
วันที่สมัคร: Jun 2009
ข้อความ: 4,928
ได้ให้อนุโมทนา: 275,123
ได้รับอนุโมทนา 847,653 ครั้ง ใน 13,006 โพสต์
|
|
หายเงียบจนนึกว่าสูญไปแล้ว
นึกว่าตัวเองใจร้อนคนเดียว ที่ไหนได้..หลวงพ่อพระครูสันติฯ กับอาจารย์ตู๋ก็มารอทางนี้เช่นกัน แต่รอไปเถอะ..รอบแล้วรอบเล่า ไม่มีกระเป๋าของพวกเราสักใบ รอจนชักจะปวดท้องฉี่ เพิ่งมีกระเป๋าใบใหญ่ของพวกเรามาชุดหนึ่ง อาจารย์ตู๋วิ่งพลิกดูป้ายชื่อ แล้วลากลงจากสายพานแบบทุลักทุเล เพราะกระเป๋าใบใหญ่กว่าตัวเธอเสียอีก..!
เงียบหายไปอีกนาน สงสัยกระเป๋าของอาตมาจะหนีไปเที่ยวที่อื่นแล้วมั้ง ? เมื่อปวดฉี่จนรอไม่ไหว จึงฝากอาจารย์ตู๋ช่วยดูให้ด้วย แล้วรีบไปเข้าห้องน้ำแบบด่วนจี๋จนแทบจะต้องเด็ดทิ้ง กลับมาแล้วกระเป๋าก็ยังไม่มาเลย คนอื่น ๆ ได้ไปกันเกือบจะครบแล้ว...
"ของเราจะหายหรือเปล่า..พระครูวิลาศฯ..?" หลวงพ่อพระครูสันติฯ ถาม
"เคยมีประเภทโดนส่งไปประเทศอื่นเหมือนกันครับ"
อาตมาไม่กลัวกระเป๋าหายหรอก เพราะใบเล็กที่หิ้วติดตัวมีของใช้ครบทุกอย่าง กำลังยืนปลงอนิจจังว่าคงจะสูญเป็นแน่แท้ ก็เห็นกระเป๋าของตนเองมาแต่ไกล ที่เห็นชัดเพราะเป็นใบเล็กคาดแถบสีแดง ซึ่งไม่เหมือนใครแน่นอน ที่แท้อาตมาไปฝากกระเป๋าก่อนเพื่อน เมื่อขนเข้าท้องเครื่องบินก็คงจะอยู่ด้านในสุด ตอนขนลงจึงมาช้าที่สุดเหมือนกัน...
|