[เถรี]

เมื่อเป็นเช่นนั้น เราจึงต้องพึงสังวรว่า การปฏิบัติธรรมของเรานั้น ความอดทนอดกลั้นจัดว่าเป็นธรรมที่สำคัญที่สุด พระพุทธเจ้าทรงตรัสโอวาทปาฏิโมกข์ เริ่มต้นด้วยคำว่า “ขันตี ปรมัง ตโป ตีติกขา” ทรงเอาขันติคือความอดทนอดกลั้นนำหน้า ว่าเป็นเครื่องประดับที่งามยิ่งของนักปราชญ์ทั้งหลาย เราเองเมื่อเป็นศากยบุตรพุทธชิโนรส ก็พึงที่จะประพฤติปฏิบัติตาม อดทน อดกลั้น อดออมต่อสิ่งต่าง ๆ ที่มากระทบ อดทน อดกลั้น อดออมที่จะแสดงออกตอบโต้ด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ

ถ้าหากท่านทั้งหลายสามารถทำได้ ก็ทราบได้ด้วยตนเองว่า เรามีความก้าวหน้าในการปฏิบัติมากขึ้น ถ้าท่านใดยังไม่สามารถที่จะทำได้ ก็พึงให้รู้ว่าตอนนี้ท่านทั้งหลายเหมือนคนที่ติดคุกอยู่ พึงเร่งขวนขวายหาหนทาง ดิ้นรนเพื่อให้พ้นจากคุกนี้ให้ได้โดยเร็ว

ลำดับต่อไปก็ให้ท่านทั้งหลายตั้งใจภาวนาและพิจารณาตามอัธยาศัย จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านวิริยบารมี
วันเสาร์ที่ ๓๑ ตุลาคม ๒๕๕๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษรโดยคะน้าอ่อน)