[สุธรรม]

ดันมาจอดอยู่หน้าโรงแรม เลยนึกว่าเขาเอารถแบบนี้มารับ

พักใหญ่ทีเดียวกว่าจะกลับมา ที่แท้คุณแม่เธอไป “วิ่งผ่านน้ำ” มา กำลังนั่งมัดผมอยู่ พนักงานดีเด่นก็ยกโต๊ะอาหารมาวางให้ถึงตรงหน้า พลางยกอาหารมาเสิร์ฟให้ พวกเราปรบมือกันเกรียวกับบริการยอดเยี่ยมแบบนี้ คุณแม่ตักแกงดาลโปะลงบนแผ่นโรตีกรอบ แล้วดำเนินทุกรกิริยาด้วยการกล้ำกลืนฝืนทนกินเข้าไป จนได้สองชิ้นกับไข่ขาวอย่างเดียวก็ทำท่าจะขย้อน ร้องบอกให้พนักงานยกอาหารที่เหลือกลับไป...

ลูกปุ๊กร้องลั่นว่า "เฮ้ย..เดี๋ยว...เราจะเอาโรตีกรอบ" พลางวิ่งมาฉวยไปซึ่ง ๆ หน้า ทำเอาคุณแม่บ่นโขมงโฉงเฉงว่า "แทนที่จะบอกแต่แรก ปล่อยให้เขากินจนเกือบตายแล้วค่อยมาช่วย" อ้าว..ใครจะไปรู้ว่าคุณแม่จะกินแค่ไหน เกิดเขาบอกก่อนแล้วตัวเองเจริญอาหารมากจะทำอย่างไร? น้องเล็กไม่สนใจบรรดา “เจ๊” ที่ทะเลาะกัน คว้าน้ำส้มมาเทใส่ขวดซึ่งมีอยู่แล้วเกินครึ่งจนหมด อาตมาจึงบอกให้ทั้งคณะออกเดินตามมัคคุเทศก์ไปยังหน้าโรงแรม...

"โห..ของจริง ๑๖ ที่นั่งมาแล้ว" อาตมามัวแต่ถ่ายรูปสิงห์หน้าประตูโรงแรม จึงไม่ทันเห็นว่ารถที่ลูกปุ๊กเห็นแล้วครางอ๋อยนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร พอหันมาดู ตายห่..รถเมล์ที่วิ่งกันเกลื่อนถนนนั่นเอง แต่มัคคุเทศก์เคราดกบอกว่าไม่ใช่คันนี้ ให้เดินตามเขาไปขึ้นรถตู้ที่จตุรัสดูบาร์สแควร์โน่น...