[เถรี]

ถาม : ผมขออนุญาตถามเกี่ยวกับเรื่องการภาวนาครับ ?
ตอบ : ชอบอย่างไรให้ทำอย่างนั้น ขอให้ทำจริง ๆ เท่านั้นแหละ ถ้าเป็นไปได้ก็คือ ตลอด ๒๔ ชั่วโมงอย่าทิ้งการภาวนา แต่ส่วนใหญ่พวกเราทำครึ่งชั่วโมง หนึ่งชั่วโมงแล้วก็ทิ้ง เหลืออีก ๒๐ กว่าชั่วโมง ก็เลยไม่พอรับประทานสักที

ถาม : ระหว่างกรรมฐาน ๔๐ กองกับมโนมยิทธิ ผมควรจะฝึกอะไร ?
ตอบ : เอาอานาปานสติเป็นหลัก เพราะสร้างสติและทำให้เกิดกำลังในการต่อต้านกิเลส สำหรับมโนมยิทธิ ถ้าเราไม่มีความเข้าใจอย่างแท้จริง จะหลงทางได้ง่ายที่สุด

ให้เข้าใจไว้ว่ามโนมยิทธิจริง ๆ แล้วเป็นกรรมฐานที่ช่วยให้เราตัดกิเลสได้ง่ายที่สุด แต่ขณะเดียวกันก็ทำให้ยึดติดได้ง่ายที่สุด หลงผิดได้ง่ายที่สุด

เป้าหมายที่แท้จริงของมโนมยิทธิ คือ รู้พระนิพพานได้ ไปพระนิพพานตรง จดจำเอาอารมณ์ที่ปราศจากกิเลสข้างบน แล้วมาปฏิบัติต่อข้างล่าง พอซักซ้อมจดจำอารมณ์ที่ปราศจากกิเลสไว้บ่อย ๆ กิเลสไม่สามารถที่จะเกิดขึ้นได้ ท้ายสุดก็จะหมดสภาพไปเอง แต่เท่าที่เจอมาร้อยละ ๙๙.๙๙ ก็คือ พอรู้แล้วแทนที่จะละ กลับรู้แล้วไปยึด คนโน้นเป็นอย่างโน้นกับเรา คนนี้เป็นอย่างนี้กับเรา แทนที่จะละเพื่อการหลุดพ้นก็กลายเป็นเกาะ จึงทำให้ไปไหนไม่ได้ แล้วอาจจะเพี้ยนไปเรื่อย เพราะถึงเวลาโดนทดสอบ ตัวเองเกิดความมั่นใจว่าในเมื่อเราเห็นก็ต้องใช่ ทั้ง ๆ ที่สิ่งที่มาทดสอบนั้นอาจจะไม่ใช่ก็ได้

ดังนั้น ถ้าไม่มีความเข้าใจอย่างแท้จริง มโนมยิทธิจะเสี่ยงมากกับการหลงทาง แต่ถ้ามีความเข้าใจอย่างแท้จริง มโนมยิทธิก็ช่วยให้หมดกิเลสได้ง่ายที่สุด

ถาม : ที่อาจารย์บอกว่าทดสอบ นี่หมายถึงใครทดสอบ ?
ตอบ : ใครก็ช่างหัวมันเถอะ...! เขาทดสอบคุณกระจายเลย ทุกเรื่องที่ผ่านมาทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ เขาทดสอบเราทั้งนั้น แล้วเราก็โง่พอที่ไปยึดติดทั้งนั้นเหมือนกัน..!