ถาม : พวกสัตว์ในเทพนิยายนับว่าเป็นสัตว์เดรัจฉานไหมคะ ?
ตอบ : ทางบ้านเราจัดเป็นเดรัจฉานกึ่งทิพย์ จัดอยู่ในภูมิของเทวดาชั้นต่ำ อาศัยอยู่ตีนเขาพระสุเมรุ
ถาม : เกี่ยวกับว่าตัวเขาใหญ่ด้วยไหมคะ ?
ตอบ : ไม่ใช่ ในความเป็นทิพย์ตัวใหญ่แค่ไหนก็รับได้
ถาม : ทำไมคนโบราณเขาไม่กลัวสัตว์ขนาดใหญ่ ?
ตอบ : คนโบราณเห็นสัตว์เป็นอาหาร ยิ่งใหญ่ยิ่งดี กินได้นาน จะไปกลัวอะไร มีแต่ดีใจ ไม่เห็นหรือว่าสมัยก่อนล่าปลาวาฬด้วยหอก มีแค่หอกกับเชือก ไล่ทิ่มไล่แทงกันเป็นวัน กว่าที่เหยื่อจะตาย
ไปนึกถึงเด็กมอญแถวทองผาภูมิ แถวบ้านเราผู้ใหญ่เห็นงูจงอางยังวิ่งหนี ส่วนเด็กมอญแถวทองผาภูมิเห็นงูจงอางก็วิ่งใส่ งูต้องหนีสุดชีวิตเลย พวกนี้ก็รู้นะ ถ้าเขามองเห็นว่าเป็นอาหารก็ต้องหนีสุดชีวิตแหละ แต่ถ้ามองเห็นว่าเป็นสัตว์น่ากลัว ทำร้ายเราได้ ก็กลายเป็นว่าเราต้องหนีแทน อาตมาเคยเห็นเด็กไม่ถึงสิบขวบสองคนไล่ตีงูจงอาง ยาวเกือบสี่เมตร งูนั่นต้องหนีสุดชีวิตเลยแต่ก็ไม่รอด โดนเอาลงหม้อจนได้..!
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 01-02-2017 เมื่อ 03:13
|