[สุธรรม]

ของสวยบนที่สูง

อาตมาถือว่ามีมัคคุเทศก์พิเศษประจำตัว จึงไม่ต้องกลัวว่าจะหลงทาง แวะดูข้าวของที่ระลึกที่วางขายกันประมาณ “ซอยร้อยร้าน” ของบ้านเรา มีทั้งเครื่องแก้ว เครื่องเคลือบ เครื่องหนัง หน้ากากสารพัดแบบ เทวรูปและอัญมณี ตั้งแต่ชิ้นเล็กจนแทบจะหยิบไม่ติด ไปจนถึงชิ้นใหญ่สูงท่วมหัว ราคาตั้งแต่ ๑ ยูโรขึ้นไป จนถึงหลายพันยูโร เดินไปก็อาศัยวิชา “ล็อกเป้า” ที่เรียนมาสมัยยังเป็นนักเรียนทหาร พยายามจำทางไปด้วย โดยเฉพาะการเหลียวหลังดูทางให้บ่อยที่สุด เพื่อจะได้ชินกับ “ภูมิประเทศ” ช่วงขากลับ จึงได้เห็นของสวยแบบไม่ได้ตั้งใจ...

เป็นโคมไฟส่องทางที่ทำเป็นรูปร่มสามอัน สีน้ำเงิน เขียว แดง ล้อมขึ้นมาเป็นรูปโคม มีขั้วเป็นวงกลมสัมฤทธิ์ติดกับห่วงเล็ก ๆ ซึ่งคาบอยู่ในปากของหงส์ไฟ (Phoenix) ผงาดปีก ซึ่งยื่นคอยาวออกมาจากตัวที่เกาะอยู่กับผนังตึกด้านบน ทั้งหงส์และโลหะยึดกับผนังหล่อจากสัมฤทธิ์ ศิลปะอ่อนช้อยงดงามมาก จนต้องแวะถามที่ร้านขายเครื่องสัมฤทธิ์ว่า มีโคมไฟแบบนี้จำหน่ายหรือเปล่า ? สาวสวยที่ยืนคอยต้อนรับลูกค้าแสดงความเสียใจว่าไม่มี เพราะว่าเป็นของที่ร้านตรงหัวมุมที่แขวนโคมนั้นสั่งทำขึ้นมาเองโดยเฉพาะ ท่านสนใจโคมไฟแบบอื่นบ้างหรือไม่ ?

อาตมาขอบคุณแล้วเดินไล่ตามไปทางที่พรรคพวกเพิ่งเดินลับมุมตึก อีกสองเลี้ยวก็หลุดมาที่ริมคลองใหญ่ตามเดิม แต่ตรงนี้เป็นท่าเรือโดยสาร ซึ่งเป็นเรือเดินสมุทรลำใหญ่ ไม่แน่ใจว่าไปไกลถึงไหน ดูจากป้ายดิจิทัลแต่เห็นชื่อจุดหมายที่ไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย เช่น TRONCHETTO, ACCADEMIA, LIDO เป็นต้น เหลือบไปเห็นมัคคุเทศก์รูปหล่อยืนอยู่กับหลวงพ่อพระครูกุ้ยไฮ้ที่หน้าร้านขายไอศกรีม ซึ่งมีพิซซ่าขายด้วย ในร้านแคบ ๆ มีพวกเราเข้าไปนั่งเอ้เต้ฉันไอศกรีมกันอยู่โต๊ะหนึ่งแล้ว...