[สุธรรม]

น้ำส้มเปรี้ยวจี๊ด แต่ฉันแล้วกลับรู้สึกว่าหวาน ?

คุยกันจนหมดเรื่องคุยแล้ว ทั้งสองท่านเห็นอาตมา “รากงอก” ไม่ขยับไปไหนแน่ จึงขอตัวไปเดินดูอะไรต่อมิอะไรต่อไป อาตมาเพิ่งก้มหน้าจดบันทึกก็ได้ยินเสียงทักขึ้นใกล้ ๆ ว่า “Good evening, Sir. Are you Buddhist monk ?” เป็นสำเนียง “แขก” ที่คุ้นหูมาก เงยหน้าขึ้นมาเจอหนุ่มสาวสองคนที่ผิวค่อนข้างดำยืนยิ้มฟันขาวอยู่ใกล้ ๆ พอตอบว่า “Yes, I’m Theravada Buddhist monk.” ทั้งสองคนก็ทำท่าดีใจมาก บอกว่าตนเองทั้งคู่เป็นชาวพุทธจากบังคลาเทศ เฮ้ย...อัศจรรย์มาก ประเทศมุสลิมแท้อย่างบังคลาเทศ มีชาวพุทธอยู่แค่หยิบมือเดียว อาตมากลับมีโอกาสได้พบทีเดียวถึงสองคน..!

ทั้งสองคนบอกว่าเป็นสามีภรรยากัน อพยพมาอยู่ประเทศอังกฤษ ทำงานเก็บเงินได้ก็เลยมาเที่ยวเมืองเวนิส ตอนอยู่ที่ประเทศอังกฤษได้ทำบุญที่วัดศรีลังกา อาตมาถามว่ารู้จักท่านมังคะละปิยะหรือไม่ ? ผู้เป็นสามีตอบว่ารู้จักแต่ท่านปิยะรัตนา แล้วขออนุญาตวิ่งไปซื้อน้ำปานะมาถวาย เมื่อกลับมามีน้ำส้มแช่เย็นยี่ห้อ Amita มาสองขวดพร้อมหลอด แล้วช่วยกันประเคน อาตมารับแล้วให้พรเป็นภาษาบาลี ทั้งสองยอบตัวลงนั่งรับ หน้าตาผ่องใสอิ่มเอิบที่ได้ทำบุญไกลบ้าน...

อาตมาแนะนำว่าที่อิตาลีนี่มีวัดไทยที่กรุงโรม ทั้งสองว่าได้ไปทำบุญกับวัดไทยที่เมืองมิลานมาแล้ว อาตมาจึงแนะนำว่าที่อังกฤษมีวัดไทยหลายแห่ง ให้เขาหาข่าวจากอินเตอร์เน็ตก็ได้ ใกล้ที่ไหนจะได้ไปทำบุญที่นั่น ทั้งสองคนรับคำ ยกมือไหว้แล้วขอลา อาตมาอวยพรตามหลังไปว่า “Peaceful & Happiness” ปกติแล้วหลังเพลอาตมาจะไม่แตะต้องน้ำปานะต่าง ๆ แต่เมื่อรับน้ำใจไกลบ้านจากสองสามีภรรยามาแล้ว จึงเปิดขวดขนาด ๓๐๐ ซีซี. ดื่มไปหนึ่งขวด รสชาติเปรี้ยวได้ใจ แต่ทำไมรู้สึกหวานอยู่ข้างในก็ไม่รู้ ?