อตีตะปัจจะเวกขะณะปาฐะ
(นำ) หันทะ มะยัง อะตีตะปัจจะเวกขะณะ ปาฐัง ภะณามะ เส ฯ
อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิต๎วา ยัง จีวะรัง ปะริภุตตัง
ในวันนี้ เรานุ่งห่มจีวรใด โดยไม่ทันได้พิจารณาโดยอุบายอันชอบ
ตังยาวะเทวะ สีตัสสะ ปะฏิฆาตายะ
เรานุ่งห่มจีวรนั้นเพียงเพื่อป้องกันความหนาว
อุณ๎หัสสะ ปะฏิฆาตายะ
เพียงเพื่อป้องกันความร้อน
ฑังสะมะกะสะวาตาตะปะสิริงสะปะสัมผัสสานัง ปะฏิฆาตายะ
เพื่อป้องกันการกระทบกระทั่งอันเกิดจากเหลือบ ยุง ลม แดด และสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย
ยาวะเทวะ หิริโกปินะปะฏิจฉาทะนัตถัง ฯ
และนุ่งห่มเพียงเพื่อปกปิดอวัยวะอันให้เกิดความละอายเท่านั้น ไม่ได้นุ่งห่มเพื่อความสวยงามแต่อย่างใด
อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิต๎วา โย ปิณฑะปาโต ปะริภุตโต
ในวันนี้ เราบริโภคอาหารใด โดยไม่ทันได้พิจารณาโดยอุบายอันชอบ
โส เนวะ ท๎วายะ นะ มะทายะ นะ มัณฑะนายะ นะ วิภูสะนายะ
เราไม่ได้บริโภคอาหารนั้นเพื่อความเพลิดเพลินสนุกสนาน ไม่ให้เป็นไปเพื่อความเมามัน เกิดพลังทางกาย ไม่บริโภคเพื่อทำให้ร่างกายผ่องใส
ยาวะเทวะ อิมัสสะ กายัสสะ ฐิติยา ยาปะนายะ วิหิงสุปะระติยา พ๎รัห๎มะจะริยานุคคะหายะ
เราบริโภคอาหารเพียงเพื่อให้ร่างกายนี้ดำรงอยู่ได้ เพียงเพื่อเลี้ยงชีวิตตามฐานะของตน เพื่อไม่ให้ร่างกายต้องลำบาก และเพื่อจะได้มีกำลังในการประพฤติพรหมจรรย์ต่อไป
อิติ ปุราณัญจะ เวทะนัง ปะฏิหังขามิ นะวัญจะ เวทะนัง นะ อุปปาเทสสามิ
ด้วยการพิจารณาแล้วอย่างนี้ เราย่อมระงับทุกขเวทนาเก่า คือความหิวลงเสียได้ และไม่ทำให้ทุกขเวทนาใหม่เกิดขึ้นได้
ยาต๎รา จะ เม ภะวิสสะติ อะนะวัชชะตา จะ ผาสุวิหาโร จาติ ฯ
การดำเนินชีวิตให้เป็นไปโดยสะดวกสบายตามอัตภาพ และความไม่มีโทษ ตลอดถึงความเป็นอยู่โดยผาสุก จักมีแก่เราด้วยประการฉะนี้แล
อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิต๎วา ยัง เสนาสะนัง ปะริภุตตัง
ในวันนี้ เราใช้สอยเสนาสนะคือที่อยู่อาศัยใด โดยไม่ทันได้พิจารณาโดยอุบายอันชอบ
ตัง ยาวะเทวะ สีตัสสะ ปะฏิฆาตายะ
เราอาศัยอยู่ในเสนาสนะนั้นเพียงเพื่อป้องกันความหนาว
อุณ๎หัสสะ ปะฏิฆาตายะ
เพียงเพื่อป้องกันความร้อน
ฑังสะมะกะสะวาตาตะปะสิริงสะปะสัมผัสสานัง ปะฏิฆาตายะ
เพื่อป้องกันการกระทบกระทั่งอันเกิดจากเหลือบ ยุง ลม แดด และสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย
ยาวะเทวะ อุตุปะริสสะยะวิโนทะนัง ปะฏิสัลลานารามัตถัง ฯ
และเพียงเพื่อบรรเทาอันตรายอันเกิดจากดินฟ้าอากาศ และเพื่อให้จิตมีความยินดีในการออกหลีกเร้นสำหรับภาวนาเท่านั้น
อัชชะ มะยา อะปัจจะเวกขิต๎วา โย คิลานะปัจจะยะเภสัชชะปะริกขาโร ปะริภุตโต
ในวันนี้ เราใช้ยารักษาโรคใด โดยไม่ทันได้พิจารณาโดยอุบายอันชอบ
โส ยาวะเทวะ อุปปันนานัง เวยยาพาธิกานัง เวทะนานัง ปะฏิฆาตายะ
เราใช้ยารักษาโรคนั้นเพียงเพื่อระงับทุกขเวทนา อันเกิดจากความเจ็บป่วยต่าง ๆ
อัพ๎ยาปัชฌะปะระมะตายาติ ฯ
และเพียงเพื่อความเป็นผู้ไม่มีโรคเบียดเบียนเป็นอย่างยิ่ง ดังนี้แล ฯ