[สายท่าขนุน]

ในระหว่างที่ท่านจำพรรษาอยู่นี้ ท่านได้มีโอกาสเรียนภาษาอังกฤษ
และเมื่อสงครามมหาเอเชียบูรพาอุบัติขึ้น ท่านก็ได้ไปหาที่สงบบำเพ็ญธรรมที่ถ้ำผาผัวะ
ปรากฏว่ามีทหารญี่ปุ่นขึ้นไปฟังเทศน์หลวงปู่ที่ถ้ำ ตอนแรกเทศน์เป็นภาษาไทย
แล้วมีล่ามแปลจากไทยเป็นอังกฤษ และจากอังกฤษเป็นญี่ปุ่นอีกที ทำให้เกิดความยุ่งยาก
พอทหารญี่ปุ่นรู้ว่าท่านสามารถคุยภาษาอังกฤษให้รู้เรื่องโดยตรงได้ ต่างก็พอใจยิ้มออกทีเดียว

ระหว่างที่อยู่จำพรรษาที่เชียงใหม่นี้ หลวงปู่ได้สร้างวัดสันติธรรมซึ่งอยู่ในตัวอำเภอเมือง
โดยการอุปถัมภ์ของคุณแม่นิ่มนวล สุภาวงศ์ มีเนื้อที่ประมาณ ๑๐ ไร่
เป็นที่พักอันมั่นคง บางขณะมีพระเณรมากถึง ๓๘ รูป

หลวงปู่ปกครองพระเณรลูกวัดของท่านอย่างอบอุ่นใกล้ชิดเหมือนพ่อดูแลลูก ๆ
เวลาที่พระเณรอาพาธ หลวงปู่จะนั่งเฝ้าไข้อย่างสงบไม่ยอมห่าง จนกระทั่งผู้ป่วยอาการดีขึ้น

ครั้งหนึ่งเณรน้อยนอนซมด้วยโรคพยาธิ ตัวเหลือง ซูบซีดผอม เพราะฉันอาหารไม่ได้เลย
“แม่ไล” ได้เอายาถ่ายพยาธิมาถวาย เณรน้อยก็ฉันไม่ได้ อาเจียนออกมา
ทำให้แม่ไลโมโหมากจะบังคับให้ฉันให้ได้ แต่หลวงปู่ซึ่งนั่งเฝ้าอยู่อย่างใจเย็น
ได้ปลอบประโลมเณรน้อยของท่านว่า

“วันพรุ่งนี้เถอะเน้อ ไปบิณฑบาตได้กล้วยก่อน
จะเอายาใส่ในกล้วยให้เณรน้อยฉัน”