ขอชี้แจงให้ญาติโยมทั้งหลายได้ทราบว่า ในสมัยพุทธกาลนั้น การสร้างเสนาสนะต่าง ๆ เป็นหน้าที่ของญาติโยมเป็นผู้กระทำและธรรมเนียมประเพณีนี้ก็สืบมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงสมัยที่อาตมายังเด็กอยู่ ช่วงนั้นมีการประกาศใช้แผนพัฒนาชาติฉบับที่ ๑ ซึ่งมีการเร่งการผลิตต่าง ๆ โดยเฉพาะรุ่นของอาตมาเข้าเรียนชั้น ป. ๑ ก็ต้องท่องกันเลยว่า ผลผลิตสำคัญของประเทศไทยประกอบไปด้วย ไม้สัก ยางพารา ข้าว ข้าวโพด เป็นต้น
ในเมื่อเร่งรัดการผลิตเพื่อให้ประเทศของเราเจริญทัดเทียมนานาอารยประเทศ การก่อสร้างต่าง ๆ ซึ่งเป็นหน้าที่ของญาติโยมก็กลับกลายไป กลายเป็นว่าพระต้องมาทำหน้าที่นั้นแทน โดยโยมเป็นเจ้าภาพในการมอบปัจจัยให้ เพื่อให้พระจัดทำการบูรณปฏิสังขรณ์เสนาสนะ ให้อยู่ในลักษณะที่แข็งแรงเพียงพอที่จะใช้งานได้ ในเมื่อเหตุการณ์แปรเปลี่ยนไปในลักษณะอย่างนั้น หลัง ๆ มาการก่อสร้างต่าง ๆ จึงกลายเป็นหน้าที่ของพระไปโดยปริยาย
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 03-04-2017 เมื่อ 20:00
|