"ถ้าใครเคยอ่านกวีซีไรต์ คุณศักดิ์สิริ มีสมสืบ เขียนเอาไว้ในหนังสือชื่อ มือนั้นสีขาว อาตมาอ่านแล้วจำขึ้นใจ คุณศักดิ์ศิริเขียนถึงพระสงฆ์ขี่มอเตอร์ไซค์ เขาเขียนว่า
ฉิวฉิวปลิวผ่านหน้า
สงฆ์สมัยนี้ซ่า
อ้ายห่า..ควบมอเตอร์ไซค์
เฆี่ยนฉิวยังกับสายฟ้า
โคตรแม่มันตายห่าหรือไร
นี่คือสายตาชาวบ้านเห็น แต่ประโยคสุดท้าย "สงฆ์ยกจีวรเช็ดน้ำตา แม่จ๋าลูกมาช้าไป" ท่านรีบไปหาแม่ที่กำลังจะตายจริง ๆ แต่ในสายตาคนเขาเห็นอย่างนั้นไหม ? เขาก็เห็นแค่พระบิดมอเตอร์ไซค์จีวรปลิวเท่านั้น
คนเราคิดชั่วง่าย ทำชั่วง่าย พูดชั่วง่าย แต่คิดดีนั้นยาก ทำดียาก พูดดียาก เราทำดีสักร้อยครั้งพันครั้ง เขาจะชมสักครั้งก็ยาก แต่ถ้าเราทำไม่ดีแม้แต่ครั้งเดียว เขาด่าเป็นร้อยเป็นพันครั้งไม่เลิก นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในบ้านเราที่เรียกว่าเมืองพระพุทธศาสนา แต่คนแทบจะไม่ได้ใช้หลักธรรมของพระพุทธศาสนาในชีวิตประจำวันเลย"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 06-09-2017 เมื่อ 21:01
|