[รุ้งทรงกลด]

คือตอนเด็ก ๆ ในขณะที่ญาติผมกำลังเล่นเกมส์ ผมอยากจะเล่นด้วย แต่บังเอิญว่าตอนนั้นมีจอยคอนโทลเลอร์อันเดียว ผมก็เลยแกล้งเดินไปใกล้ ๆ แล้วบอกว่า ระวังผีหลอกเด้อ ญาติคนนั้นก็กลัวผีจึงร้องใส่ผม ผมก็ทำแบบนี้อีก ๒ - ๓ ครั้ง จนเขากลัวมากต้องวิ่งหนีไป ผมก็เลยได้เล่นเกมส์นั้นแทน ในขณะที่ผมกำลังเล่นเกมส์อยู่นั้น ก็ปรากฏว่า ได้ยินเสียงผู้หญิงมาหัวเราะที่ด้านนอกกำแพงตรงฝั่งโทรทัศน์ ตอนแรกฟัง ๆ ไปก็เป็นเสียงคนรู้จัก ผมถามว่าใครก็ไม่ตอบ กลับหัวเราะ ฮิ ฮิ ฮิ อย่างเดียว จากนั้นก็เป็นเสียงใครก็ไม่รู้ เมื่อทนไม่ไหว ผมก็เลยเดินออกไปดูว่าเป็นเสียงใคร โดยในขณะที่กำลังเดินไปดูนั้น เสียงก็ยังมีอยู่ตลอด จนกระทั่งผมเดินไปดูด้านหลังกำแพงห้อง เสียงนั้นก็หายไปต่อหน้าเลยครับ คือ จากที่เสียงกำลังอยู่ตรงนั้นดี ๆ เสียงหายไปจากตรงนั้นต่อหน้าต่อตาผมเลย โดยที่ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นเลย ผมก็เลยรู้ทันทีว่าไม่ใช่คนแล้ว จึงวิ่งไปบอกคนอื่น ๆ ให้มาดู เขาก็ว่าเป็นคนหรือเปล่า ก็หาดูไม่เจอใคร แต่ผมไม่ต้องหาแล้วเพราะรู้ว่าไม่ใช่คน

ไม่ทราบว่า ทำไมเขาถึงสามารถทำเสียงให้เราได้ยินแบบชัดเจนขนาดนี้ครับ เหมือนกับเสียงคนทั่วไปเลย ไม่ใช่ได้ยินแบบแว่ว ๆ ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นผมก็ไม่ได้ฝึกสมาธิอะไร ทำไมได้ยินชัดขนาดนั้นครับ

แล้วตอนนี้อยากจะลองพูดคุยกับเขาดู ผมจะใช้คาถา " สุ ปิ นา นัง " เพื่อพูดคุยกับเขาจะได้หรือเปล่าครับ