องค์สมเด็จพระทศพลบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเห็นว่า เป็นการสร้างความลำบากให้แก่ญาติโยม เพราะว่าเขาติดด้วยการทำมาหากิน ดังนั้น..พระองค์ท่านจึงบัญญัติให้ภิกษุจำพรรษาอยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่ง ตลอด ๓ เดือนในฤดูฝน ซึ่งการจำพรรษานั้นก็มีคุณความดีมากต่อมากด้วยกัน
ประการแรก ไม่ต้องลำบากในการตรากตรำในการเดินทางไปยังเขตคามต่าง ๆ
ประการที่สอง การที่อยู่ประจำ ณ ที่ใดที่หนึ่ง ญาติโยมรู้เข้าก็ได้ถวายการบำรุงเลี้ยงได้ง่ายขึ้น
ประการต่อไป เมื่ออยู่ที่ไหนเป็นประจำลูกศิษย์ลูกหา โดยเฉพาะพระภิกษุสามเณร รู้ว่าพระอุปัชฌาย์อาจารย์จำพรรษาอยู่ที่ไหน ก็เดินทางไปขอศึกษา ไปขอคำสั่งสอนต่าง ๆ ได้ง่าย
และประการสุดท้ายก็คือ พระภิกษุสามเณรเมื่ออยู่ประจำในที่ใดที่หนึ่งไม่ต้องเดินทาง ก็มีเวลาที่จะประพฤติปฏิบัติในศีล สมาธิ ปัญญา ให้เข้มข้นยิ่งขึ้นเรื่อย ๆ สมัยนั้นหลายต่อหลายท่านก็บรรลุมรรคบรรลุผลกันไปเลย ตัวอย่างที่ชัดเจนก็คือ ปัญจวัคคีย์ทั้ง ๕ ที่ได้กล่าวไปแล้วเมื่อวานนี้
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย หยาดฝน : 02-08-2018 เมื่อ 06:12
|