“ในช่วงปีใหม่พวกเราตั้งใจมาทำสามีจิกรรม คือ กระทำสิ่งที่ดีงาม เป็นแบบอย่าง เป็นธรรมเนียมประเพณีแต่เดิม ๆ มา ได้แก่ การขอขมาพระรัตนตรัย ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องที่ดีมาก เพราะว่าการที่เราทั้งหลายได้คิด พูด ทำ ก็จะต้องมีบางสิ่งบางอย่างในขณะที่สภาพจิตของเรายังหยาบอยู่ มีการล่วงเกินต่อพระรัตนตรัยโดยรู้ตัวก็ดี ไม่รู้ตัวก็ดี เราก็มาขอขมากัน ซึ่งความจริงพระท่านก็ไม่ได้ถือโทษโกรธเคืองอะไร เพียงแต่ว่าการแสดงออกด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจของเรา ก็คือเรารู้ว่าผิด เราขอขมา ถ้าหากว่าเป็นเด็กกระทำต่อผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่เห็นก็ให้ความเอ็นดู ให้ความเมตตา ก็ให้อภัย ก็เท่ากับว่าทุกสิ่งทุกอย่างกลับเข้าสู่ความดีงามเหมือนเดิม
ส่วนในเรื่องของการสร้างบุญสร้างกุศลรับปีใหม่ เช่นการถวายผ้าป่า ก็ถือว่าเป็นการสร้างเสริมบุญกุศลรับศักราชใหม่ เอาสิ่งดี ๆ เข้ามาในชีวิต ซึ่งถ้าเราสามารถทำได้โดยตลอด สิ่งชั่วทั้งหลายก็ไม่สามารถที่จะเข้าสู่ชีวิตของเราได้ เพราะว่าความดีความชั่วนั้น สภาพจิตของเรารับได้อย่างเดียวเท่านั้น ไม่มีใครสามารถที่จะทำชั่วทำดีพร้อม ๆ กันได้ ถ้าหากว่าความดี อาศัยอยู่ในใจของเราที่เหมือนเก้าอี้ตัวเดียว ความชั่วก็เข้าไม่ได้ แต่ถ้าความชั่วเข้ามาก่อน ความดีก็เข้าไม่ได้เช่นกัน”
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 06-01-2019 เมื่อ 21:02
|