เรื่องทางพ้นทุกข์ ก็จบข้อความลงเพียงเท่านี้
อ่านแล้วก็รู้สึกคุ้นเคยว่า
ครูบาอาจารย์ท่านเพียรสั่งสอนอบรมบ่มนิสัยให้ศิษย์ ตามคำสอนของพระพุทธองค์
จนคุ้นเคยว่าท่านกล่าวให้ได้ยินเป็นประจำ เป็นความชิน
กราบขอพรพระ ขออย่าให้ได้เพียงความคุ้นเคยกับข้อความเลย
ขอให้ได้เป็นความคุ้นเคยจากการปฏิบัติจนชินเถิด
__________________
การรักษากำลังใจสำคัญที่สุด...ได้ดีอย่าฟู แล้วขณะเดียวกันว่า ถ้าได้ร้ายก็อย่าฟุบ ให้เห็นว่ามันเป็นปกติของมัน เรื่องของมัน
ถ้ามันดีมาพออาศัยได้ก็ดีกับมันไป ถ้าหากว่ามันไม่ดีมา เราอยู่กับมันก็ให้รู้อยู่มีสติอยู่ ถึงเวลาก็ต่างคนต่างไปอยู่แล้ว...
กำลังใจของเราพลาดแม้แค่วินาทีเดียวนี่ อาจจะหมายถึงแพ้ทั้งกระดาน
อะไรมันก็ไม่เจ็บปวดเท่ากับต้องเกิดใหม่ มันเป็นทุกข์ เป็นโทษสุด ๆ จริง ๆ
กระโถนข้างธรรมาสน์ ฉบับที่ ๕๑
|